وزارت امور خارجه قطر روز یکشنبه، ۲ بهمن (۲۲ ژانویه) اعلام کرد که محمد بن عبدالرحمان آل ثانی، وزیر امور خارجه این کشور، با آنتونی بلینکن، همتای آمریکایی خود، در مورد افغانستان تلفنی گفتوگو کرده است.
این وزارتخانه در بیانیهای گفت: «در این تماس تلفنی، روابط دوجانبه بین دو کشور و برخی از مسائل منطقهای و بینالمللی، بهویژه تحولات افغانستان، بحران روسیه و اوکراین، بررسی شد.»
این وزارتخانه جزئیات بیشتری در مورد این گفتوگوی تلفنی منتشر نکرده است.
اما آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا، در حساب توییتر خود نوشت: «از قطر برای کمک به ما برای ادامه حمایت از مردم افغانستان سپاسگزاری کردم.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
قطر و ایالات متحده آمریکا روابط نزدیکی در پیوند با مسائل افغانستان دارند.
قطر از کشورهای نزدیک به حکومت طالبان در افغانستان است. با سرنگونی حکومت پیشین افغانستان در ۱۵ اوت ۲۰۲۱، سفارتهای کشورهای غربی در کابل تعطیل شدند و برخی از این کشورها نمایندگیهای خود را به دوحه منتقل کردند و از آنجا فعالیت میکنند.
قطر در هنگامی که طالبان با حکومت افغانستان و حامیان غربیاش میجنگیدند، زمینهساز بازگشایی دفتر سیاسی برای طالبان شد و از این منظر، زمینه تعامل جامعه جهانی را با طالبان فراهم کرد.
گروه طالبان در دوحه قطر، در ۲۹ فوریه ۲۰۱۹ سند موسوم به «توافقنامه دوحه» را با دولت پیشین آمریکا امضا کردند و بر اساس آن، در ۳۱ اوت ۲۰۲۱ نیروهای آمریکایی کاملا از افغانستان خارج شدند. بسیاری از مقامهای حکومت سرنگونشده افغانستان معتقدند که یکی از دلایل فروپاشی نظام جمهوریت، امضای این توافقنامه بود.
تاکنون جزئیات دقیق این توافقنامه علنی نشده است.
با سرنگونی حکومت جمهوریت افغانستان، سفارت قطر در هتل «کابل سرینا» به فعالیتش ادامه داد.
آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا، گفته بود که سفارت قطر در کابل «حافظ منافع» آمریکا در افغانستان به حساب میآید.
در تیر سال جاری خورشیدی ملا محمد یعقوب، وزیر دفاع طالبان، در سفری به قطر، با شیخ تمیم بن احمد آل ثانی، امیر قطر، و شماری دیگر از مقامهای این کشور دیدار کرد و از دولت این کشور خواست که برای پرداخت حقوق نیروهای طالبان و تهیه یونیفورم، همکاری کند. این نخستین سفر ملا یعقوب در مسند وزیر دفاع طالبان بود.
مقامهای طالبان همچنین در دیدار با مقامهای قطری، خواستار تلاش این کشور برای کسب مشروعیت بینالمللی حکومت طالبان شدند.
با گذشت ۱۷ ماه از حاکمیت طالبان بر افغانستان، هنوز هیچ کشوری حکومت آنها را به رسمیت نشناخته است. طالبان در این مدت کوشیدند محدودیت شدیدی بر آزادیهای فردی و اجتماعی شهروندان، بهویژه زنان، وضع کنند. تحت حاکمیت طالبان، بیشتر دختران و زنان از حق کار و آموزش و بسیاری حقوق انسانی دیگر محروم شدند.