علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، روز پنجشنبه چهارم اسفند در دیدار نمایندگان مجلس خبرگان رهبری، این مجلس را نماد حقیقی مردم‌سالاری دینی دانست گفت: «این مجلس در پرتو تحقق کاملاً سالم مردم‌سالاری، منتخب مردم است ضمن اینکه متشکل از علمای دین است و جوهره دینی نظام را نشان می‌دهد.»
او بدون اشاره به سرکوب خونین مردم معترض و از جمله کشته شدن بیش از شصت کودک در جریان خیزش سراسری علیه جمهوری اسلامی گفت:«بنیه قوی مردمی نظام، ثروتی ملی است که خداوند با آن، حجت را بر علما و همه مسئولان نظام تمام کرده است و همه باید در حفظ و افزایش این سرمایه عظیم، بی‌وقفه تلاش کنیم.»
رهبر جمهوری اسلامی که در خیزش سراسری مردم، آماج اصلی شعارهای معترضان بوده، افزود:«با تبیین علت اصلی دشمنی‌ها با جمهوری اسلامی، دیگر کسی نباید در فضای مجازی و غیر از آن، بگوید جمهوری اسلامی برای خود دشمن می‌تراشد زیرا این ذات مردم‌سالاری دینی است که موجب ابطال نقشه‌های بدخواهان و عامل دشمنی آنها است.»
او گفت:«حضور مردم، حجت الهی را بر ما مسئولان و علما تمام کرده است و اینکه فقط به این ثروت ملی افتخار کنیم، کافی نیست بلکه باید این ثروت را مستمراً حفظ و زیاد کنیم و به وظایف خود در این زمینه عمل کنیم.»
در شرایطی که مجلس خبرگان رهبری به جای نظارت بر عملکرد رهبر جمهوری اسلامی، صرفا به ستایش او می‌پردازد، علی خامنه‌ای درباره نقش و جایگاه مجلس خبرگان گفت:«مهم‌ترین وظیفه رهبری، رصد و حفظ حرکت کلی و حرکت بخش‌های مهم نظام در جهت انقلاب است تا زاویه‌ای از مسیر اصلی پیش نیاید و انقلاب اسلامی مثل انقلاب‌های دیگر منحرف نشود.»
علی خامنه‌ای در سخنرانی خود در دیدار با نمایندگان مجلس خبرگان، همچنین بر اهمیت ایجاد امید در میان هواداران نظام تاکید کرد.
او در سخنرانی روز پنجشنبه خود بار دیگر به نامه ۹۰امضایی اعضای نهضت آزادی در سال ۱۳۶۹ به اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس‌جمهوری وقت، اشاره کرد.
او با بیان اینکه «دشمن» به دنبال یاس‌آفرینی است، گفت: «در اردیبهشت ۱۳۶۹، هنوز یک سال از رحلت امام نگذشته بود، یک گروهی‌ـ‌ـ حالا اسم نمی‌آورم‌ــ یک نامه در واقع سرگشاده‌ای نوشتند به یکی از مسئولان و همه‌اش همین‌طور یاس‌آفرینی. از جمله تعبیراتی که در آن نامه بود که من اینجا یادداشت کردم، این است می‌گویند ملک و ملت به لبه وحشتناک ویرانی و نابودی رسیده است. سال ۱۳۶۹ این آقایان به این نتیجه رسیده بودند که کشور به لبه ویرانی و نابودی رسیده، حالا دائما از این حرف‌ها هست.»
خامنه‌ای ادامه داد: «کسانی که خودشان، شخصیتشان، هویتشان در معرض نابودی و ویرانی است، آنها به هرکس نگاه می‌کنند این‌جوری می‌بینند.»
او بار دیگر بر اهمیت امید میان هواداران جمهوری اسلامی تاکید کرد و گفت: «برعکس، کسانی که ذهنشان، دلشان پر از امید است، همه‌چیز را امیدبخش می‌بینند.»
به نظر می‌رسد در پی خیزش سراسری مردم ایران علیه جمهوری اسلامی، ریزش در میان نیروهای هوادار رژیم افزایش پیدا کرده و ناامیدی نیروهای حامی جمهوری اسلامی از ادامه حیات نظام، به معضلی جدی برای آنها تبدیل شده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
نامه اعضای نهضت آزادی خطاب به هاشمی رفسنجانی، ۱۲ سال پس از انقلاب ۱۳۵۷ نگاشته شد. آنها در این نامه، خطاب به هاشمی رفسنجانی نوشتند: «در دوازدهمین سالگرد پیروزی انقلاب، جای آزادی و رضایت و رهایی خالی است و از نظر اقتصادی و سیاسی، بیش از هر زمان دست‌بسته و دست‌به‌سینه شده‌ایم.»
اعضای نهضت آزادی به عنوان یکی از اولین گروه‌های بیروان رانده شده از قطار انقلاب، در این نامه، از نادیده گرفته شدن هشدارها و تذکرهایشان انتقاد کردند و سال‌های حکومت جمهوری اسلامی را آلوده به انحصار و اختناق و انحراف و مطلقه خواندند.
امضاکنندگان این نامه با اشاره به اینکه از عاقبت انتشار این نامه مطلع‌اند، ضمن اشاره به مشکلات ایران در آن زمان نوشتند: «امضا کنندگان این بیانیه که در گذشته همواره با حکومت‌های خودکامه و انحصارطلب در ستیز بوده‌اند و بسیاری از آنها به زندان و تبعید محکوم شده‌اند، با اینکه به‌تجربه می‌دانند ممکن است پس از انتشار آن از گزند بدخواهان در امان نباشند، مع‌الوصف بر پایه رضای حق و احساس وظیفه و به خاطر سعادت ملت ایران، این نامه را به مقام ریاست‌جمهوری ارسال می‌کنند و از ایشان می‌خواهند با دستور نشر آن در مطبوعات و رسانه‌های گروهی، قدم اول در اجرای خواسته‌های مردم و لغو سانسور را بردارند و با عنایت و اجرای بندهای سه‌گانه بالا، به انتظارات بحق ملت ایران پاسخی سریع بدهند.»
این دومین باری است که علی خامنه‌ای به این نامه اشاره می‌کند و آن را بهانه‌ای برای تزریق امید به حامیانش قرار می‌دهد. رهبر جمهوری اسلامی پیش از این در مهر ۱۴۰۱ نیز با اشاره به این نامه گفته بود: «یک اعلامیه‌ای دادند بعضی از موجهین، آدم‌های موجهی بین آنها بودند، چهره‌های معروف نظام و موجه، سابقه کاری هم در نظام داشتند؛ اعلامیه دادند که نظام در لبه پرتگاه است. کی؟ سال ۱۳۶۹. یعنی همین روزها است که خلاصه تمام بشود.»
او در آن دیدار، به نامه برخی از نمایندگان مجلس ششم در سال ۱۳۸۲ هم اشاره کرد و گفت: «یک نامه واقعا غیرمنصفانه‌ای بود. خیلی غیرمنصفانه بود. یک چیزهایی را گفتند، یک سوال‌هایی از ما کردند که جوابش را خودشان باید می‌دادند؛ چون هم مجلس دست خودشان بود، هم دولت دست خودشان بود، باید آنها جواب می‌دادند. از من سوال کرده بودند. آن وقت آن نامه مضمونش این بود که خلاصه باید تسلیم بشوید والا کارتان تمام است. مال سال ۱۳۸۲ است. تسلیم نشدیم، ایستادیم و ان‌شاءاللّه باز هم خواهیم ایستاد.»
این نامه را ۱۲۷ نماینده اصلاح‌طلب مجلس ششم نوشتند که به نامه «جام زهر» معروف شد. آنها خطاب به علی خامنه‌ای گفتند: «اگر جام زهری باید نوشید، قبل از آنکه کیان نظام و مهم‌تر از آن، استقلال و تمامیت ارضی کشور در مخاطره قرار گیرد، باید نوشیده شود.»
امضاکنندگان این نامه بی‌طرفی شورای نگهبان، قوه قضاییه، صداوسیما و همه نهادهایی که مردم در انتخاب مسئولان آنها نقش مستقیم ندارند، خواستار شدند و برگزاری رفراندوم، انتخابات آزاد و اجرای قانون اساسی را طلب کردند. نتیجه این نامه برای نویسندگان آن مانند اعضای نهضت آزادی، حذف بسیاری از آنان از عرصه سیاست بود. البته برخی از آنها هم بعد از این نامه، دوباره به سمت علی خامنه‌ای بازگشتند و در قامت اصلاح‌طلب به فعالیت خود ادامه دادند.
