نمایندگان مجلس شورای اسلامی دولت را مکلف کرده‌اند تا در سال ۱۴۰۲، به هر مسجدی در ایران که در آن حداقل دو نوبت نمازهای روزانه اقامه می‌شود، ۱۰۰ میلیون تومان کمک مالی اختصاص دهد. این کمک مالی مازاد علاوه بر بودجه‌های هنگفت و گوناگونی است که هرساله به حساب مساجد ایران واریز می‌شود.

تعداد مساجد ایران در پایان سال ۱۴۰۱، بیش از ۱۰۰ هزار باب تخمین زده می‌شود و با توجه به مصوبه اخیر مجلس درباره کمک ۱۰۰ میلیون تومانی به هر مسجد، در سال آینده، رقم قابل‌توجه ۱۰ هزار میلیارد تومان از بودجه عمومی مردم ایران به مساجد اختصاص خواهد یافت.

این در حالی است که در سالیان اخیر، مساجد ایران به یکی از اصلی‌ترین پایگاه‌های تجمع افراد نزدیک به جمهوری اسلامی و محلی برای انتشار پروپاگانداری مطلوب نظام تبدیل شده‌اند. در اعتراض‌های سراسری و مردمی چند سال اخیر مانند آبان ۱۳۹۸ یا خیرش سراسری اخیر در ایران هم تصاویر زیادی از حضور نیروهای سرکوبگر پلیس و سپاه در مساجد منتشر شد. به‌تازگی شبکه خبری سی‌ان‌ان نیز در گزارشی فاش کرد که رژیم جمهوری اسلامی از برخی مساجد در مشهد به‌عنوان بازداشتگاه استفاده کرده و این الگو در شهرهای مختلف ایران تکرار شده است.

به همین دلایل است که بسیاری از مردم مسلمان ایران طی سال‌های اخیر از حضور در مساجد امتناع کرده‌اند و کار به جایی رسیده است که برخی مقام‌های دولتی و حکومتی به «خالی شدن مساجد از مردم» اعتراف کرده‌اند. به طور مثال،  نماینده علی خامنه‌ای در استان هرمزگان آبان‌ امسال با بیان اینکه «مساجد بدون حضور مردم بی‌روح شده‌اند»، گفت: «کانون‌های فرهنگی‌ــ‌هنری باید مساجد خلوت و غریب را آباد کنند و با راه‌اندازی کانون و اجرای برنامه‌های موردنیاز نوجوانان و جوانان، مساجد را از غربت در بیاورند.»

آبان سال ۱۳۹۸ نیز خبرنگار خبرگزاری حکومتی شبستان در گفت‌وگو با رئیس دانشکده معارف اسلامی و مدیر دانشگاه امام صادق تهران، اعتراف کرده بود: «به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر تعداد نمازگزاران و افراد مسجدی کم شده و دینداری مردم کم‌رنگ‌تر شده است.»

در لایحه بودجه سال ۱۴۰۲ که ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری ایران، دی‌ ماه به مجلس تقدیم کرد، بودجه کانون‌های فرهنگی و هنری مساجد که ذیل ردیف بودجه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار دارد، برای سال ۱۴۰۲ عدد ۴۷۷ میلیارد تومان در نظر گرفته شده است. همچنین برای مرکز رسیدگی به امور مساجد در سال ۱۴۰۲ مبلغ ۹۸ میلیارد تومان پیشنهاد شد که نسبت به سال قبل افزایشی ۱۱۰ درصدی نشان می‌دهد.

دولت در ادامه به صورت جداگانه، ۳۰ میلیارد تومان برای احداث و تکمیل مساجد و مصلی‌های نمازجمعه در نظر گرفته است. در بودجه سازمان اوقاف و امورخیریه هم بندی با عنوان «برنامه حمایت از فعالیت‌های قرآنی و کانون‌های فرهنگی‌هنری مساجد» با بودجه ۴۳ میلیارد تومانی قرار دارد. در بودجه سازمان تبلیغات اسلامی، در بند «برنامه حمایت از فعالیت‌های قرآنی و هنری در مساجد» بودجه‌ای ۱۶۰ میلیارد تومانی دیده می‌شود. در بودجه شورای عالی انقلاب فرهنگی، نیز مبلغ ۹۷ میلیارد تومانی دیگر برای «ساماندهی و راهبری فعالیت‌های قرآنی و هنری در مساجد» در نظر گرفته‌اند.

در شرایطی که میزان حقوق کارگران و کارمندان در ایران در سال ۱۴۰۲ تنها ۲۰ درصد افزایش خواهد یافت و در وضعیتی که بنا بر آخرین گزارش مرکز آمار ایران، قدرت خرید مردم ایران در بهمن ۱۴۰۱ نسبت به سال پیش از آن، ۵۳ درصد کاهش یافته و تورم اقلام خوراکی، ملک و خودرو هم از ۷۰ درصد گذشته است، تخصیص چنین بودجه‌های اعجاب‌برانگیزی به مساجد و دیگر نهادهای مذهبی و ایدئولوژیک که پایگاه اجتماعی‌شان به پایین‌ترین حد در ۴۴ سال اخیر رسیده است، نشان از دل بستن نظام اسلامی ایران به آن گروه از شهروندانی دارد که در خیزش‌های خیابانی از قتل و سرکوب زنان و کودکان و مردان ابایی ندارند.

در لایجه بودجه دولت برای سال ۱۴۰۲، نهادهای مذهبی، ایدئولوژیک و نظامی مانند صداوسیما، سپاه پاسداران، موسسه امام خمینی، حوزه‌های علمیه، سازمان تبلیغات اسلامی و موسسه انقلاب اسلامی با رشد بودجه‌ بین ۱۰۰ تا ۳۲۷ درصد مواجه شده‌اند، اما بودجه‌های اضطراری و حیاتی برای سلامت و امنیت مردم مانند بودجه حمایت از معلولان، بودجه طرح دارویاری وزارت بهداشت یا بودجه سم‌شناسی مواد غذایی نه‌تنها در سال آینده افزایش نخواهند داشت، بلکه با کاهش قابل‌توجهی نیز مواجه شده‌اند.

از طرفی، خبر هدیه بزرگ مجلس به مساجد یا معافیت تمام رده‌های بسیج از پرداخت قبوض‌ خدمات شهری و عوارض شهرداری منتشر می‌شود و از طرفی دیگر، مدیران سازمان حفاظت از محیط‌ زیست یا وزارت آموزش‌ و پرورش از افزایش اندک بودجه این نهادها گلایه می‌کنند. شاید به همین دلیل باشد که مردم معترض ایران در ماه‌های اخیر، شعارهای صریح و تندی اعتقادات مذهبی و نمادهای جمهوری اسلامی سر دادند و هزاران بار در خیابان‌ها فریاد زدند: «تا آخوند کفن نشود، این وطن وطن نشود.»