حسن کاظمی قمی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در کابل، روز پنجشنبه ۲۵ اسفند (۱۶ مارس) در حساب توییترش بر گسترش تعاملات تجاری با افغانستان تاکید کرد.
او گفت که در سفر نورالدین عزیزی، وزیر صنعت و تجارت طالبان به ایران، مذاکرات برای افتتاح راه آهن خواف–هرات، افزایش فعالیت‌های تجاری در بندر چابهار و رفع موانع ترانزیتی در پایانه‌های مرزی گفت‌وگو شده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
هفته جاری هیئتی از طالبان به رهبری وزیر صنعت و تجارت به ایران سفر کرده است. این هیئت با مقام‌های ایرانی پل دوم گذرگاه ابریشم در استان نیمروز در جنوب غربی افغانستان را به هدف ایجاد تسهیلات بیشتر در ترانزیت کالا افتتاح کرده است.
این هیئت از شماری از کارخانه‌های تولیدی ایران و همچنین بندرچابهار در استان سیستان و بلوچستان بازدید کرده است. این بندر نزدیک‌ترین مسیر به آب‌های آزاد برای کشورهای آسیایی میانه و افغانستان به شمار می‌رود. این کشورها محصور در خشکی‌اند و استفاده از بندر چابهار، به افزایش و سهولت صادرات و واردات آن‌ها کمک می‌کند. طالبان امیدوارند که با بهره‌گیری از این بندر بتوانند که از میان وابستگی شدید در بخش ترانزیت کالا از طریق پاکستان بکاهند. این سیاست در حکومت پیشین افغانستان به رهبری محمد اشرف غنی نیز دنبال شد.
خط آهن خواف–هرات تنها مسیر ارتباطی افغانستان به ایران از طریق خط آهن است، اما با سرنگونی حکومت افغانستان به‌دست طالبان، تجهیزات ایستگاه روزنگ در شهرستان غوریان سرقت و بخشی از این خط آهن نیز تخریب شد.
طالبان بازسازی قطعه سوم خط آهن خواف – هرات را حدود ۶۵ میلیون افغانی تخمین زده‌اند و امیدوارند که جمهوری اسلامی این پروژه را حمایت مالی کند.
قطعه سوم خط آهن خواف–هرات در آذرماه سال ۹۹ به بهره‌برداری رسید. ساخت خط آهن خواف - هرات در ایران سال ۱۳۸۶ و در افغانستان سال ۱۳۹۵ آغاز شده بود.
دو بخش این خط آهن در ایران تکمیل شده و از دو بخش داخل خاک افغانستان، تنها یک بخش آن با حمایت ایران ساخته شده است. قرار بود که بخشی از قطعه چهارم که تا شهرک صنعتی هرات امتداد پیدا می‌کرد، با حمایت ایتالیا ساخته شود.
جمهوری اسلامی ایران روابط نزدیک با طالبان برقرار کرده است. در ماه جاری سفارت و کنسولگری‌های افغانستان در ایران را به طالبان سپرد.
هیئت‌های طالبان هم در رفت و آمد به جمهوری اسلامی قرار دارند. این در حالی است که حکومت طالبان مشروعیت بین‌المللی ندارد و بسیاری از کشورهای ویزا به مقام‌های طالبان نمی‌دهند.
