وب‌سایت هرانا که اخبار حوزه حقوق‌ بشر را پوشش می‌دهد، روز چهارشنبه ۱۶ فروردین در گزارشی، به وضعیت وخیم زندانیان در زندان تهران بزرگ که به نام فشافویه هم شناخته می‌شود، پرداخت.

یکی از کسانی که به‌تازگی از زندان تهران بزرگ آزاد شده است، به هرانا گفت که تراکم زندانیان به دلیل کاهش اتاق‌های محل نگهداری زندانیان از ۱۶ به شش اتاق است و افزود برخی زندانیان، به‌خصوص زندانیانی که داروهای اعصاب یا خواب‌آور مصرف می‌کنند، از تخت‌های سه طبقه سقوط می‌کنند و جانشان را از دست می‌دهند.

در این گزارش آمده که مسئولان زندان تهران بزرگ در منطقه فشافویه استان تهران، با محدودسازی فضا، بر زندانیان «فشار مضاعف» اعمال کرده‌اند: «بازداشتی‌ها در این زندان مجبورند در تخت‌های سه‌طبقه‌ای بخوابند که ارتفاع طبقه بالای آن‌ها به بیش از دو متر می‌رسد. مسئولان زندان به‌ویژه رئیس تیپ ۶ زندان به نام پیروزفر، تعداد اتاق زندانیان را کم کرده و این باعث افزایش تراکم جمعیت در اتاق‌ها شده است. پرده‌ تخت‌های زندانیان که ناچیزترین وسیله برای ایجاد حریم شخصی آن‌ها به شمار می‌رود، نیز کنده و همه کتاب‌های زندانیان جمع‌آوری شده است.»

مشکل وجود تخت‌های سه‌طبقه و ناایمن در برخی از زندان‌های ایران از جمله اوین و فشافویه، سال‌ها است که گزارش شده اما با وجود هشدارها، تاکنون حل نشده است. مرتضی کارگر، فردی زندانی که به دلیل ناتوانی در پرداخت مهریه در اوین زندانی بود، سال ۱۳۹۸ در پی سقوط از طبقه سوم یکی از این تخت‌ها دچار ضربه مغزی شد و جان باخت.

شمار زیادی از روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی هم که در سال‌های اخیر در زندان فشافویه محبوس بوده‌اند، پس از آزادی از نبود غذا و آب آشامیدنی سالم و همچنین کمبود شدید فضای استراحت و زندگی برای زندانیان خبر داده‌اند. تعداد زیادی از محبوسان در این زندان کف‌خواب‌اند؛ یعنی برای استراحت آن‌ها در طول شبانه‌روز تختی وجود ندارد و مجبورند کف اتاق‌ها روی موکت یا در راهروها بخوابند.

هرانا روزهای گذشته در گزارش دیگری، از کف‌خوابی حتی در سرویس‌ بهداشتی‌های زندان‌ وکیل‌آباد مشهد، خبر داده بود. در این گزارش به نقل از خانواده زندانیان آمده بود که تعداد کف‌خواب‌های اتاق‌های بند چند برابر استاندارد است و زندانیان پس از شش ماه کف‌خوابی در راهروها، امکان کف‌خوابی در اتاق‌ها را پیدا می‌کنند.

رئیس سازمان زندان‌ها در ایران شهریور ۱۴۰۱ وجود این معضل در زندان‌های ایران را تایید و دلیل آن را نبود تخت متناسب با تعداد زندانیان اعلام کرد.

سایت حقوق بشری هرانا در گزارش اخیر خود به نقل از منابع آگاه خبر داده که تعداد زندانیان در زندان وکیل‌آباد هم بسیار بیش از ظرفیت آن است و به همین دلیل زندانیان برای استفاده از حمام، تلفن، خدمات بهداری و آمارگیری روزانه با صف‌های طولانی و انتظارهای چند‌ساعته مواجه‌اند.

افزایش سرقت به دلیل فقر، تفکیک نشدن زندانیان بر اساس جرائم و نگهداری برخی زندانیان در انفرادی‌هایی شبیه به قفس، از دیگر مشکلات زندان وکیل‌آباد است که زندانیان و خانواده‌ها درباره آن‌ها اطلاع‌رسانی کرده‌اند.

نرگس محمدی، زندانی سیاسی و فعال حقوق بشر، اواسط مرداد ۱۴۰۱ در پیامی از زندان اوین، با اشاره به ازدحام بی‌سابقه بیش از ۵۰ زندانی سیاسی و عقیدتی در بند زنان زندان اوین، این وضعیت را «نشانه‌ای از شدت گرفتن سرکوب جمهوری اسلامی» خواند که تمام آحاد جامعه را هدف قرار داده است.

در ماه‌های گذشته و در پی بازداشت هزاران معترض در جریان خیزش سراسری ایران، ازدحام در بیشتر زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها افزایش یافت و با وجود آزادی شماری از زندانیان در پی فرمان عفو علی خامنه‌ای، همچنان بسیاری از زندانیان به دلیل افزایش تعداد و افزایش نیافتن امکانات، از دسترسی به حداقل امکانات و فضا محروم‌اند.