بیش از ۳۵۰ تن از شخصیت‌های فرهنگی و رسانه‌ای معروف فرانسه، در فراخوانی مشترک که در روزنامه لوموند منتشر شد، از دولت فرانسه خواستند که برای حمایت جدی از زنان افغانستان اقدام کند. در این فراخوان، نویسندگان و روزنامه‌نگاران فرانسوی گفتند که «دولت فرانسه که مدعی دیپلماسی فمینیستی است، ابزار لازم برای حمایت از آن را نیز دارد و باید اقدام کند».

این فراخوان را نویسندگان و هنرمندان معروف فرانسه از جمله ویرژینی دپانت، نویسنده و کارگردان، انی‌یس ژوی، خواننده و هنرپیشه، عتیق رحیمی، نویسنده و کارگردان افغان- فرانسوی، لیلا سلیمانی و دیگر نویسندگان و روزنامه‌نگاران فرانسوی امضا کردند. در این فراخوان از دولت فرانسه خواسته شده است که یک برنامه پذیرایی بشردوستانه را برای زنان افغانی که از ترس طالبان به ایران و پاکستان گریخته‌اند، ایجاد و زمینه انتقال آنان به فرانسه را میسر کند.

نویسندگان و هنرمندان فرانسوی، از فراموش شدن زنانی که از ترس طالبان به ایران و پاکستان رفته‌اند، صحبت کردند و گفتند که در برنامه‌های تخلیه، بیشتر زنان مجرد که به دلایل مختلف در فهرست برنامه‌های تخلیه قرار نگرفته بودند، به کشورهای همسایه پناه بردند. 

این در حالی است که طی دو سال گذشته، هزاران زن مجرد ومتاهل افغان به‌دلیل فعالیت‌های فرهنگی، سیاسی، حقوق بشری یا حتی دانشگاهی مجبور شده‌اند افغانستان را ترک کنند و برای نجات جان خود و خانواده‌هایشان راه مهاجرت به کشورهای ایران و پاکستان را در پیش بگیرند. این زنان بارها از وضعیت بد زندگی در این کشورها شکایت کرده‌اند و بی‌توجهی آژانس پناهندگان سازمان ملل و دیگر کشورهای مهاجرپذیر به پرونده‌هایشان را مورد انتقاد قرار داده‌اند.

هنرمندان و نویسندگان فرانسوی نیز با توجه به همین نکات، در این نامه تلاش‌ها و دستاوردهای زنان افغانستان طی ۲۰ سال گذشته را یادآور شدند و از آن به‌عنوان «رویاهای منسوخ» یاد کرده‌اند. هنرمندان فرانسوی گفتند که زنان افغانستان با تلاش و پشتکار موفق شدند که میزان ثبت نام دختران در مدارس را که در سال ۲۰۰۱ صفر در صد بود، به ۴۰ درصد برسانند و به همین شکل، شمار دانشجویان دختر در دانشگاه‌های افغانستان از ۵ هزار نفر در سراسر کشور به بیشتر از ۱۰۰ هزار نفر رسید. 

نویسندگان و هنرمندان فرانسوی، سلطه طالبان بر افغانستان، را «ظهور یک دیکتاتوری نامشروع» خوانده‌اند و از محدودیت‌های وضع‌شده از طرف طالبان برای زنان افغانستان ابراز نگرانی کرده‌اند. آنان گفتند که در جهان امروز، «افغانستان تنها کشوری است که دختران نمی‌توانند بیش از ۱۲ سالگی به مدرسه بروند و زنان حق دسترسی به دانشگاه را ندارند». دادخواهان فرانسوی در مورد تبعات وضع محدودیت‌ها علیه زنان در افغانستان هشدار داده‌اند و گفته‌اند که در حال حاضر، «افغانستان سرکوبگرترین کشور برای حقوق زنان در جهان است».