لیسبون، پایتخت پرتغال، دیدنی‌های زیادی دارد؛ اما یکی از این ویژه‌ترین و کهن‌ترین این دیدنی‌ها زیرزمینی است و تنها دوبار در سال فرصت بازدید از آن فراهم می‌شود.
هر سال طی چند روز در ماه‌های آوریل و سپتامبر حفره‌ای در یکی از خیابان‌های شلوغ این شهر باز می‌شود؛ سپس با طی‌کردن پله‌هایی به سازه‌ای می‌رسیم که ۲۰۰۰ سال قدمت دارد و یادگار روزگار امپراتوری روم است.
Reuters
در معماری روم باستان پدیده‌ای به نام «کریپتوپورتیکوس» وجود داشت که مخلوطی بود بین «کریپتو» (گورابه) و «پورتیکوس» (رواق یا پیشگاه‌خانه): راهرویی نیمه‌زیرزمینی که نمونه‌هایش در سراسر سرزمین‌های فراخ امپراتوری روم پیدا می‌شوند. مثلا در شهر آرل در جنوب فرانسه که «گورابه‌رواق» آن در فهرست میراث جهانی یونسکو هم قرار گرفته است.
کریپتوپورتیکوسِ لیسبون مجموعه‌ای است از تونل‌ها و راهروهای زیرزمینی و قدمت آن به قرن اول میلادی بازمی‌گردد. این شهر در آن دوران «اولیسیپو» نام داشت و از ۲۰۰ سال پیش از میلاد (زمان اشکانیان) به دست رومی‌ها افتاد و مثل بسیاری نقاط اروپا چندین قرن در اختیار آن‌ها بود.
Reuters
خبرگزاری رویترز روز شنبه، دوم اردیبهشت‌ماه، گزارشی درمورد این سازه منتشر کرد. جوآنا سوزا مونتیرو، مدیر موزه لیسبون، که کریپتوپورتیکوس را به خبرنگار رویترز نشان داده است، می‌گوید: «این سازه ۲۰۰۰ سال است که تضمین می‌کند ساختمان‌های بالای سر ما برای کسانی که در آن‌ها زندگی و کار می‌کنند و در خیابان‌ها قدم می‌زنند، پایدار و ایمن باشند.»
این راهروها اولین‌بار در سال ۱۷۷۱ کشف شدند، زمانی که لیسبون درپی زلزله بزرگ سال ۱۷۵۵ مشغول بازسازی بود. به علت سفره آب (آبخوان) که زیر سطح لیسبون جاری است، این سازه نیز معمولا پر از آب است و فقط چند روز سال در ماه‌های آوریل و سپتامبر است که بازدید از آن ممکن می‌شود. در این چند روز آب را خالی می‌کنند و به مردم اجازه می‌دهند از این فضا که به «گالری‌های رومی» معروف شده است، بازدید کنند. فروش بلیت که آغاز می‌شود، تمام بلیت‌ها معمولا ظرف یک ربع ساعت فروش می‌روند. رویترز اما با یکی از بازدیدکنندگان خوشبخت امسال صحبت کرده است: گوستاوو هورتا، شهروند برزیلی ساکن لیسبون. او پس از بازدید از «گالری‌های رومی» می‌گوید: «نمی‌شود از دستش داد. دو سال منتظر این تور بودم.»
