مارتین گریفیتس، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد در امور بشردوستانه و کمک‌های اضطراری، روز سه‌شنبه پنجم اردیبهشت (۲۵ آوریل) در تهران از کشورهای کمک‌کننده خواست که به تعهداتشان برای تامین بودجه ۴.۶ میلیارد دلاری کمک بشردوستانه به افغانستان عمل کنند.  

او گفت: «در بحث پیاده‌سازی و رساندن کمک‌های بشردوستانه ما به کشورهایی که متعهد شده‌اند، التماس می‌کنیم که به تعهداتشان عمل کنند، چون کمک‌هایی که تاکنون کرده‌اند کمتر از آن چیزی بوده است که متعهد شده‌اند.» 

گریفیتس تاکید کرد که زنان و کودکان آسیب‌پذیرترین قشر در هر جامعه‌اند و طالبان باید حق کار و آموزش زنان افغانستان را تضمین کنند.  

معاون دبیرکل سازمان ملل متحد گفت: «طالبان باید به مسئولیت خود عمل کنند. کشورهایی که متعهد شدند باید تعهدات خود را عملی کنند و مردم افغانستان باید کاری کنند که کشورشان را بدون وابستگی به کمک‌های خارجی اداره کنند.» 

طالبان کارکردن زنان در نهادهای خارجی را ممنوع اعلام کرده‌اند و دختران تحت حکومت آن‌ها، تنها اجازه رفتن به مدرسه تا کلاس ششم دبستان را دارند. وضع محدودیت بر حقوق زنان و دختران ازسوی طالبان، باعث شده است که کشورهای کمک‌کننده به تامین بودجه برای رفع نیازهای بشردوستانه افغانستان توجه چندانی نکنند. 

دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) روز سه‌شنبه، پنجم اردیبهشت، اعلام کرد کمک‌های بشردوستانه به افغانستان آخرین گزینه برای نجات بسیاری از مردم این کشور است. 

اوچا در حساب توییتر خود نوشت که افغانستان با سومین سال خشکسالی متوالی، دومین سال با مشکلات شدید اقتصادی و پیامدهای دهه‌ها جنگ و بلایای طبیعی مکرر مواجه است.  

اوچا تاکید کرد که  در سال جاری میلادی در افغانستان به ۴.۶۲ میلیارد دلار برای کمک بشردوستانه به ۲۳.۷ میلیون نفر نیاز است. این نهاد اوسط ماه جاری میلادی اعلام کرده بود که با پایان سه ماه نخست این سال، تنها ۲۵۰میلیون دلار، کمی بیشتر از ۵.۴ درصد از کل بودجه مورد نیاز، را دریافت کرده‌اند. 

هم‌زمان، توماس وست، فرستاده ویژه آمریکا برای افغانستان، با یان اگلند، دبیرکل شورای پناهندگان نروژ، دیدار کرده است. 

او در حساب توییتر خود نوشت که درمورد چگونگی ادامه رفع نیازهای بشردوستانه مردم افغانستان با شیوه «اصولی» با یان اگلند گفت‌وگو کرده است، اما جزئیات بیشتری در این مورد ارائه نکرد.  

دبیرکل شورای پناهندگان نروژ اواخر سال گذشته در سفری به افغانستان، از مقام‌های طالبان خواسته بود که ممنوعیت کار زنان در نهادهای غیردولتی را لغو کنند، اما طالبان این درخواست را نپذیرفتند. 

با سرنگونی حکومت افغانستان در اوت ۲۰۲۱ و تسلط طالبان، بخش عمده‌ای از کمک‌های جامعه جهانی به این کشور لغو شد و با گذشت هر روز، فقر در میان شهروندان افغان بیش‌ازپیش گسترش پیدا کرد.  

رژیم طالبان با بحران مشروعیت در سطح ملی و جهانی روبه‌روست و به همین دلیل، جامعه جهانی این حکومت را نماینده مردم افغانستان نمی‌داند و نهادهای امدادرسان توزیع کمک‌های بشردوستانه را مدیریت می‌کنند.  

طالبان توانایی لازم برای مقابله با بحران انسانی ناشی از فقر و خشکسالی را ندارند و به همین دلیل، میزان فقر در جامعه افغانستان گسترش می‌یابد.