بر اساس تصاویر منتشرشده در رسانه‌های اجتماعی در روز پنجشنبه ۲۱ اردیبهشت، (۱۱ مه)، ساکنان نورستان یک خرس سیاه آسیایی از گونه‌های در حال انقراض را از جنگل‌های این استان به دام انداخته‌اند. ساعاتی پس از پخش این تصویر، یک منبع مطلع به ایندیپندنت فارسی گفت که جوانان نورستانی ابتدا این خرس را زخمی و اسیر کردند و سپس او را کشتند.

سجاد نورستانی، روزنامه‌نگار اهل نورستان، به ایندیپندنت فارسی گفت که این خرس در شهرستان وایگل نورستان دیده شده «و احتمالا برای نوشیدن آب به کنار رود آمده بود، اما مردم محل از ترس اینکه به کشتزارها و دام‌هایشان آسیب برساند، او را اسیر کردند و سپس کشتند».

استان نورستان در سال ۲۰۲۰ به دلیل طبیعت غنی و داشتن گونه‌های مختلف و خاص حیوانات وحشی رسما به عنوان پارک ملی افغانستان شناخته شد. پیش از آن، بند امیر در بامیان و ارتفاعات واخان از پارک‌های ملی افغانستان بودند.

سجاد نورستانی می‌گوید نورستان هنوز محل زندگی گونه‌های مختلف خرس، گرگ، آهو، شیر و پلنگ به‌ویژه پلنگ برفی است اما از آنجا که روستاها و کشتزارهای مردم در دل جنگل‌ها و نزدیک محل زندگی حیوانات وحشی قرار دارد، مردم اغلب به دلیل اینکه این حیوانات به کشتزارها و دام‌هایشان آسیب می‌رسانند، آنان را می‌کشند یا زنده به اسارت می‌گیرند. 

پیش از این نیز مواردی از به اسارت گرفتن و کشتن گونه‌های خاص حیوانات وحشی در این استان و دیگر استان‌های افغانستان گزارش شده است.

اهالی شهرستان نورگرام استان نورستان در سال ۲۰۲۰ هم یک خرس سیاه را کشته و توله او را به اسارت گرفته بودند. در آن زمان، پلیس نورستان وارد عمل شد و توله خرس را از دست مردم نجات داد و به حیات وحش بازگرداند. اما در مورد جدید، به نظر می‌رسد برای نجات خرس سیاه آسیایی هیچ اقدامی صورت نگرفته است. دلیل آن هم‌ــ‌ به گفته اهالی نورستان- این است که اکثر ساکنان این مناطق از ارزش حیوانات وحشی برای طبیعت اطلاعی ندارند و آن‌ها را تنها موجوداتی مضر و ضدانسان می‌دانند و فکر می‌کنند کشتنشان به سود انسان‌ها است.

دولت سابق افغانستان در مواردی از طریق نیروهای پلیس یا کارکنان اداره محیط زیست برای نجات این حیوانات و بازگرداندن آن‌ها به طبیعت تلاش می‌کرد، اما اکنون با روی کار آمدن طالبان، به این مسائل چندان توجه نمی‌شود. هرچند طالبان هرازگاه ادعا می‌کنند از گونه‌های حیات وحش در افغانستان حمایت می‌کنند، اجاره دادن برخی مناطق به شکارچیان خارجی که در پی شکار گونه‌های نادر و در حال انقراض‌اند و نیز بی‌توجهی به اسارت و کشتار حیوانات وحشی به دست مردم محلی نمونه بارز بی‌اعتنایی طالبان به حفاظت از حیات وحش است.