مطالعه‌ای جدید تنهایی را برای استخوان‌های مردان مضر می‌داند.
پژوهشگران دریافته‌اند انزوای اجتماعی بر سلامت استخوان مردان تاثیر منفی می‌گذارد اما این امر در مورد زنان صادق نیست.
این پژوهش روز یکشنبه در اندو ۲۰۲۳ (ENDO 2023)، نشست سالانه انجمن غدد درون‌ریز در شیکاگو ارائه شد.
نیویورک‌پست به نقل از دکتر ربکا مانتین، از موسسه پژوهش سلامت مین و پژوهشگر اصلی این مطالعه، می‌نویسد:«انزوای اجتماعی شکلی قوی از فشار روانی و اجتماعی است و در حوزه سلامتی عمومی، به‌ویژه در سالمندان نگرانی فزاینده‌ای به شمار می‌رود.»
او تاکید کرد: پیش از شروع همه‌گیری کووید۱۹ که به شیوع انزوا و تنهایی گسترده منجر شد، پژوهشگران از افزایش «همه‌گیری تنهایی» نگران بودند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
به گفته مانتین، انزوای اجتماعی خطر ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها از جمله اختلالات روانی را افزایش می‌دهد و به طور کلی با میزان بالاتری از بیماری و مرگ‌ومیر مرتبط است.
نیویورک‌پست به گفته دیگری از دکتر ربکا مانتین هم اشاره کرد: «پژوهش‌های بالینی پیش‌تر نشان داده‌اند که استرس‌های روانی و اجتماعی و به دنبال آن اختلالات سلامت روان، عوامل اصلی خطر بروز پوکی استخوان و شکستگی‌اند که افراد مسن به آن دچار می‌شوند.»
او افزود که تاثیر انزوای اجتماعی بر استخوان به‌طور کامل بررسی نشده است.
در این مطالعه، پژوهشگران موش‌های بالغ را به مدت چهار هفته در انزوا قرار دادند؛ یعنی هر موش را در یک قفس مجزا گذاشتند یا به صورت گروهی، چهار موش را در خانه‌های گروه‌بندی‌شده در یک قفس قرار دادند. آن‌ها مشاهده کردند که انزوای اجتماعی کیفیت و تراکم مواد معدنی استخوان موش‌های نر تنها را به میزان قابل‌توجهی کاهش داد، اما در موش‌های ماده چنین اتفاقی نیفتاد.
بر اساس خلاصه این مقاله، «در موش‌های نر تنها، نشانه‌هایی از کاهش بازسازی استخوان دیده شد که با کاهش تعداد سلول‌های استخوان‌ساز [اوستئوبلاست]، بیان ژنی مرتبط با استئوبلاست و بیان ژن‌های مرتبط با اوستئوکلاست همراه بود. اما در موش‌های ماده تنها، بیان ژن‌های مرتبط با بازجذب استخوان افزایش یافت، بی‌آنکه در توده استخوان تغییری پدید آید.»
دکتر مانتین گفت: «داده‌های ما در مجموع نشان می‌دهد که انزوای اجتماعی بر استخوان موش‌های نر تاثیر منفی قابل‌توجهی می‌گذارد اما این تاثیر ممکن است در موش‌های ماده از طریق سازوکارهای مختلف یا در چارچوب زمانی متفاوتی رخ بدهد. برای درک چگونگی تعمیم این یافته‌ها به جمعیت انسانی باید پژوهش‌های بیشتری انجام شود.»
او گفت: «کار ما در مورد آثار منفی انزوای اجتماعی روی استخوان‌ها نگرش مهمی ارائه می‌دهد و آثار بالینی کلیدی دارد چرا که همچنان با تاثیر بلندمدت انزوای اجتماعی ناشی از همه‌گیری کووید۱۹ بر سلامتی درگیریم.»
تاثیر انزوای اجتماعی و تنهایی بر همگان یکسان نیست و آثار مثبت یا منفی آن بسته به شخصیت افراد متفاوت است. اما انزوای اجتماعی در غالب اوقات به احساس تنهایی، ترس از دیگران یا کاهش اعتمادبه‌نفس منجر می‌شود.
