تونی بنت که چند دهه از برجسته‌ترین خواننده‌های پاپ کلاسیک آمریکایی بود، پس از چند سال دست و پنجه نرم کردن با بیماری آلزایمر درگذشت. او طی هفت دهه فعالیت بیش از ۷۰ آلبوم موسیقی تولید و منتشر کرد و موفق به دریافت ۱۹ جایزه معتبر گرمی در عرصه موسیقی شد.

در پی درگذشت او رویترز شش واقعیت‌ در زندگی بنت را بررسی کرده است.

۱. رالف شارون، پیانیست قدیمی بنت، به او پیشنهاد داد که آهنگ «من قلبم را در سانفرانسیسکو جاگذاشتم» را در رپرتوار کار کند. شارون، برگه حاوی نت موسیقی این آهنگ را که جورج کوری و داگلاس‌کراس نوشته بودند، در یک کشو در حالی که وسایلش را برای سفر جمع می‌کرد، پیدا کرده بود.

۲. بنت برای کسانی که از او می‌پرسیدند: «هیچ‌وقت از اجرای من قلبم را در سانفرانسیسکو جا گذاشتم، خسته شده‌اید؟» یک جواب مشترک داشت: «شما از عشق‌بازی خسته می‌شوید؟»

۳. بنت فرانک سیناترا را بهترین دوست، الگو و قهرمان خود می‌خواند. اگر چه آنها یکدیگر را خیلی ملاقات نمی‌کردند، هر دو در خانواده‌‌های ایتالیایی در منطقه منهتن نیویورک بزرگ شدند؛ جایی که بعدها تسخیرش کردند. سیناترا در هوبوکن نیوجرسی و بنت در محله کویینز شهر نیویورک جوانی را به سر کردند. هر دوی آنها درخشش و شهرت خود در خوانندگی را به خواندن آنچه بنت می‌گوید «کتاب بزرگ آهنگ آمریکایی»، مدیون‌اند. 

۴. بنت بیش از ۵۰ میلیون آلبوم در سراسر جهان به فروش رساند، صدها آهنگ ضبط کرد و ۲۰ جایزه گرمی ازجمله جایزه یک عمر دستاورد هنری را از آن خود کرد.

۵. بنت در سال ۲۰۰۶ عنوان بالاترین آلبوم موسیقی در فهرست بیلبورد۲۰۰ را به دست آورد که به لطف آهنگ شماره ۳ این آلبوم یعنی «دوئت: یک کلاسیک آمریکایی» بود.

۶. نقاشی، کار مورد علاقه‌اش بود. آثار او در گالری‌های سراسر جهان از جمله در موزه «هنر آمریکایی اسمیتسونیان» در واشنگتن به نمایش گذاشته شد.