در دومین سالروز به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، شماری از اعضای طالبان به نیویورک تایمز گفتهاند که از فضای بدون جنگ خسته شدهاند و به دنبال رفتن به جبهههای جهاد در کشورهای دیگرند.
در این گزارش که روز دوشنبه ۲۳ مرداد (۱۴ اوت) منتشر شد، با شماری از اعضای طالبان مصاحبه شده است که یا خود به دنبال رفتن به پاکستان و جنگیدن برای تحریک طالبان پاکستاناند یا اعضای خانوادهشان اخیرا به این گروه پیوستهاند.
برخی سربازان طالبان که در حال حاضر در کسوت پلیس انجام وظیفه میکنند، به نیویورک تایمز گفتهاند اکنون که مملکتشان به صلح رسیده است، از نقش جدیدشان به عنوان سرباز یا افسر پلیس خسته شدهاند. این سربازان طالبان وظیفه نگهبانی در ایستبازرسیها و کارهای امنیتی معمولی را «وظایف دنیوی» میخوانند.
یکی از اعضای طالبان به اسم وحدت گفت: «صلح و امنیت در کشور ما تامین شده است، بنابراین اکنون باید در کشورهای دیگر بجنگیم و حقوق مسلمانان دیگر را تامین کنیم.» یک سرباز دیگر طالبان به اسم ملنگ هم افزود: «رفتن به آنجا و ادامه جهادمان در آنجا مهمتر از ماندن در کشورمان است.»
این سربازان طالبان در موبایلهایشان ویدیوهایی از حضور بقیه دوستان و همقطارانشان در آن سوی مرزهای افغانستان در خاک پاکستان داشتند که عضو لشکر تحریک طالبان پاکستان شدهاند و در حال جنگاند. این دو با نشان دادن ویدیوها به خبرنگار نیویورک تایمز گفتند که در تلاشاند تا زمینه رفتن به پاکستان و پیوستن به تحریک طالبان پاکستان را فراهم کنند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
وحدت و ملنگ، دو سرباز طالبان که اهل استان وردک در مرکز افغانستاناند، میگویند دوستانشان در پاکستان حملات انتحاری انجام دادهاند.
عبدالباری واصل سردار، یکی از اهالی وردک هم که برادرزاده ۱۷ سالهاش، محمد ادریس صهیب، بهار امسال در پاکستان هنگام جنگ در صفوف تحریک طالبان پاکستان کشته شد، گفت: «روستای ما قبل از جنگ، به تولید مهندس و پزشک معروف بود اما اکنون همه جوانان به جهاد علاقه دارند.»
خانواده یک سرباز دیگر طالبان به اسم محمد خالد طاهر، نیز به نیویورکتایمز گفتند که طاهر از کودکی در مدرسه دینی در افغانستان درس میخواند و آرزوی جهاد داشت و در سالهای اخیر به صفوف طالبان پیوسته بود، اما پس از به قدرت رسیدن طالبان و پایان جنگ در افغانستان، از فضای بدون جنگ حوصلهاش سر رفت. او به دنبال هدف زندگیاش که جهاد بود، به پاکستان رفت و به تحریک طالبان پاکستان پیوست و فقط یک ماه بعد از رفتنش، به دست نیروهای امنیتی پاکستان کشته شد.
به گفته تحلیلگران امنیتی، نسلی از جنگجویان طالبان که فقط با افکار جهادگرایی و جنگ و گریز تربیت شدهاند، اکنون در فضای صلح سرخورده شدهاند و تلاش دارند به جایی که هنوز امکان جنگ باشد، فرار کنند. در همین حال، طی دو سال سلطه طالبان بر افغانستان، شمار نیروهای تحریک طالبان پاکستان هم بهشدت افزایش یافته و حملات این گروه به خاک پاکستان نیز چند برابر بیشتر از سالهای گذشته شده است.
اکنون که تحریک طالبان پاکستان به یک نگرانی جدی امنیتی برای پاکستان بدل شده، دولت پاکستان بهکرات از رهبران طالبان افغانستان خواسته است مانع فعالیت طالبان پاکستانی در خاک این کشور شوند. رهبران طالبان افغانستان نیز همواره تاکید کردهاند که اجازه نمیدهند از خاک افغانستان علیه دیگر کشورها استفاده شود؛ با این حال شرق افغانستان از دیرباز پایگاه تحریک طالبان پاکستان بوده است و رهبران و فرماندهان ارشد این گروه هم معمولا در خاک افغانستان ردیابی و کشته میشوند.
به گزارش موسسه مطالعات صلح پاکستان، طالبان پاکستانی در یک سال گذشته حداقل ۱۲۳ حمله به سراسر پاکستان صورت دادهاند که تقریبا دو برابر تعداد حملات سال قبل از آن است.
در آخرین مورد، دولت پاکستان از ملا هبتالله آخوندزاده، رهبر طالبان، خواست در فرمانی رسمی و علنی جنگ در پاکستان را حرام اعلام کند. پیش از این، محمد یعقوب مجاهد، وزیر دفاع طالبان، نیز به جنگجویان این گروه در مورد شرکت در حملات خارج از خاک افغانستان هشدار داده بود. با این حال، در مورد حضور جنگجویان طالبان در میدانهای جنگ در کشمیر و نیز نقاط مختلف پاکستان گزارشهای متعددی منتشر شده است. حتی برخی سربازان طالبان در ویدیوهای که در رسانههای اجتماعی منتشر کردهاند، از علاقهمندی به رفتن به جنگ در فلسطین سخن به میان آوردهاند.