محمود سالاری، معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت ابراهیم رئیسی، در پاسخ به این پرسش که چرا از سال‌ها پیش، اجرای کنسرت موسیقی در شهر مشهد ممنوع است، ادعا کرد: «این را در جمع هنرمندان هم گفته‌ام که آیا تابه‌حال کسی در واتیکان کنسرت داده؟ به همین دلیل در مشهد هم کنسرت موسیقی برگزار نمی‌شود، زیرا این شهر نباید از حالت زیارتی‌اش دور شود.»

در واکنش به این ادعا، کاربران زیادی در شبکه‌های اجتماعی، از صبح امروز، دوشنبه، ۱۳ شهریور (۴ سپتامبر)، با انتشار ویدیو اجراهای مختلف گروه‌های موسیقی در کشور کوچک واتیکان در شهر رم ایتالیا، سخنان معاون وزیر ارشاد را تکذیب کردند و گفتند که در محل اقامت پاپ، رهبر کاتولیک‌های جهان، هم کنسرت‌های موسیقی دائما برگزار می‌شوند.

محمود سالاری که در گفت‌وگو با روزنامه فرهیختگان می‌کوشید ممنوعیت‌ها و سانسورهای حکومتی علیه هنرمندان و موسیقیدان‌ها را در ایران تکذیب کند، همچنین مدعی شد: «در واتیکان هرکسی که بخواهد کنسرت موسیقی برگزار کند، به میلان، رم یا شهر‌های دیگر می‌رود. درواقع استدلالی وجود دارد. مشهد هم استثنای کشور ما است، ضمن اینکه درست که درحال‌حاضر موسیقی پاپ در خود شهر مشهد اجرا نمی‌شود، اما در طرقبه، شاندیز، سبزوار و این‌جور جاها وجود دارد. شهر مشهد نباید از زیارتی‌بودن دور شود و نباید به این معنا توریستی بشود. ما تلاش کردیم که شان معنوی شهر مشهد و زائران حرم آقا علی‌بن‌موسی‌الرضا حفظ شود.»

این سخنان درحالی بیان شده است که اردیبهشت‌ سال گذشته یک گروهی موسیقی پاپ متعلق به حزب‌الله لبنان، با حمایت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در مشهد کنسرت موسیقی برگزار کرد و در آن قطعاتی با محتوای ضداسرائیلی اجرا شد.

شهر مشهد در یک دهه گذشته و به دلیل حضور احمد علم‌الهدی، روحانی تندرو، پدر همسر ابراهیم رئیسی و منصوب علی خامنه‌ای به مسند امام‌جمعه این شهر، به شهر ممنوعه‌ها در ایران تبدیل شده است و از اجرای کنسرت موسیقی تا دوچرخه‌سواری زنان، ورود زنان به ورزشگاه‌ها و حتی فروش لباس‌زیر زنانه در برخی از مناطق این شهر، ممنوع اعلام شده است. این ممنوعیت‌ها برای بسیاری از شهروندان ساکن این شهر پذیرفتنی نیست و به‌ویژه پس از آغاز خیزش سراسری، ویدیوهای زیادی از اجراهای موسیقی خیابانی یا دوچرخه‌سواری زنانی که روسری بر سر ندارند، از شهر مشهد در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است.

معاون محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد، در ادامه و در پاسخ به این پرسش روزنامه فرهیختگان که «مگر می‌شود با اجرای یک موسیقی که مجوزش را جمهوری اسلامی صادر کرده، شان معنوی یک شهر زیر سوال برود»، گفت: «بله می‌شود. به‌هرحال کنسرت حواشی دارد. منظورم عمدتا کنسرت پاپ است. به‌هرحال کنسرت‌ها یک‌سری مسائل در اطراف خود دارند که شئونات زیارتی و حال معنوی مشهد را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. حتی خود هنرمندان هم این را پس ذهنشان دارند که کنسرتشان را جای دیگری جز مشهد و حداقل دو کیلومتر آن‌طرف‌تر برگزار کنند. این الان پذیرفته شده است. در اروپا هم که ممکن است مثل من و شما به دین نگاه نکنند، این پذیرفته شده است که یانی می‌تواند در آکروپلیس برنامه موسیقی اجرا کند، اما در واتیکان نمی‌تواند.»

میزان پافشاری احمد علم‌الهدی و اطرافیانش بر ادامه ممنوعیت‌های حکومتی در مشهد، به حدی زیاد است که از جمله، در سال‌های گذشته همه تلاش خود را برای قطع بودجه تیم فوتبال ابومسلم مشهد و سقوط این تیم به دسته‌های پایین‌تر لیگ فوتبال ایران به‌کار بردند تا بر آن مبنا، مشکل الزام فیفا را به آزادی حضور تماشاگران زن در ورزشگاه‌های محل برگزاری مسابقات لیگ برتر فوتبال ایران حل کنند.

نقش و حواشی و جنجال‌های مشهد در سیاست داخلی و خارجی جمهوری اسلامی ایران، از زمانی پررنگ شد که علی خامنه‌ای اراده کرد تا پایگاه سیاسی و اجتماعی و حتی دینی خود را از قم به این شهر منتقل کند. سال ۱۳۸۸ و در پی اعتراض‌های گسترده به نتیجه انتخابات ریاست‌ جمهوری، گروهی از مراجع تقلید قم و حوزه‌ علمیه، توقعات خامنه‌ای را در محکوم کردن این اعتراض‌ها برآورده نکردند و از همان زمان ، رهبر نظام جمهوری اسلامی تصمیم گرفت عقبه سیاسی و امنیتی و اجتماعی خود را به شهری انتقال دهد که پیوند تاریخی و دینی‌ بیشتری با آن دارد.

از همان دوران به بعد بود که مشهد به تدریج اهمیت بیشتری در معادلات سیاسی و تعیین خط‌مشی و شیوه حکمرانی در نظام حاکم بر ایران یافت و به دلیل حضور احمد علم‌الهدی، روحانی تندرو شیعه، به شهری تقریبا متفاوت با سایر شهر‌های ایران تبدیل شد.