عبدالحمید احمدی، معاون فرهنگی سابق وزارت ورزش و جوانان، با تایید افزایش مهاجرت ورزشکاران ایران، گفت که با نگاه سطح‌پایین به ورزش و این سطح مدیریت ضعیف و ناکارآمد، نمی‌توان مهاجرت ورزشکاران را متوقف کرد.
عبدالحمید احمدی یکشنبه، ۲۶ شهریور (۱۷ سپتامبر)، در گفت‌وگو با پایگاه خبری جماران، «ساختارهای ناقص و غیرپاسخگو» و «امکانات و زیرساخت‌ها و منابع مالی ضعیف» را از جمله عوامل تشدید مهاجرت ورزشکاران دانست.
احمدی در این گفت‌وگو تصریح می‌کند: «متاسفانه ورزش جزو اولویت‌های اصلی نبوده و نیست. به همین دلیل نمی‌توانیم از ظرفیت‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و بین‌المللی ورزش استفاده کنیم.»
اگرچه این مقام سابق وزارت ورزش کوشیده است ورزشکاران مهاجر را در پایان مسیر قهرمانی معرفی کند، در روزهای اخیر حضور قهرمانان شطرنج ایران در مسابقات بین‌المللی با پرچم کشورهای دیگر، در معرض توجه کاربران ایرانی در شبکه‌های مجازی قرار گرفته است.
احمدی شمار مجموع ورزشکاران ایرانی پناهنده‌شده به کشورهای دیگر را ۸۱ نفر، و تعداد زنان ورزشکار پناهنده‌شده را ۲۴ نفر اعلام کرده است که به‌ویژه با توجه به افزایش چشمگیر مهاجرت ورزشکاران ایرانی در سال‌های اخیر، به نظر نمی‌رسد آمار دقیقی از شمار ورزشکاران ایرانی مهاجر باشد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
حمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان دولت رئیسی، در خرداد ۱۴۰۱ با انتقاد از ورزشکارانی که هنگام سفرهای بین‌المللی تیم‌های ورزشی اقدام به ترک اردو و درخواست پناهندگی می‌کنند، خطاب به آن‌ها گفته بود که اگر قصد این کار را دارند، چرا در قالب اردوهای ورزشی این اقدام را انجام می‌دهند که به گفته او، موجب مشکلات برای سایر ورزشکاران شود. سجادی همچنین تاکید کرده بود که اقداماتی برای جلوگیری از پناهندگی ورزشکاران در دست انجام است «که فعلا صلاح نیست عمومی شود».
اخذ وثیقه از ورزشکاران دعوت‌شده به اردوهای برون مرزی و حضور نمایندگانی از نهادهای نظارتی در اردوهای تیم‌های ملی در سال‌های اخیر، از جمله موارد بازدارنده‌ای است که وزارت ورزش و دستگاه‌های امنیتی ایران برای جلوگیری از پناهندگی ورزشکاران هنگام سفر با تیم‌های ورزشی در نظر گرفته‌اند.
در جریان اردوی تیم ملی فوتبال ایران در اتریش پیش از حضور در مسابقات جام جهانی، برخی از بازیکنان تیم ملی از تاثیر منفی حضور افرادی خارج از کادر تیم ملی سخن گفتند که با مطرح‌کردن مسائلی همچون اصرار به خواندن سرود رسمی جمهوری اسلامی یا ممانعت ملی‌پوشان از بستن مچ‌بند مشکی در حمایت از معترضان، موجب تنش در اردو شدند.
اما مسئله مهاجرت نخبگان ایرانی فقط به ورزشکاران محدود نبوده است. سعید معیدفر، رئیس انجمن جامعه‌شناسی ایران نیز یکشنبه، ۲۶ شهریور (۱۷ سپتامبر)، دراین باره گفت: «در آستانه یک موج بسیار شدید مهاجرتی هستیم، چرا که ناامیدی وحشتناکی سراسر جامعه، به‌ویژه جوانان و نخبگان را فراگرفته است.»
معیدفر ناامیدی از وضع سیاسی و اجتماعی کشور را مهم‌ترین عامل تمایل به مهاجرت میان افراد دانست و گفت: «شما احساس کنید دارید در کشوری زندگی می‌کنید که نه در نظام تصمیم‌گیری آن مداخله دارید و اینکه آن کشور دارد روی اصول خوبی اداره می‌شود، و در مجموع هر روز فلاکت مالی شما بیشتر، و ارزش‌های اجتماعی شما به انحطاط کشیده می‌شود.»
به گفته رئیس انجمن جامعه‌شناسی ایران، کاهش حس همبستگی جمعی در نتیجه این عوامل، سبب می‌شود که فرد به این نتیجه برسد که کشورش دیگر جای زندگی نیست.
معاون سابق وزارت ورزش نیز در گفت‌وگو با پایگاه خبری جماران، ادعای رئیس انجمن جامعه‌شناسی ایران را تایید می‌کند و میل و گرایش به مهاجرت را در گروه‌های مختلف اجتماعی، بالای ۸۰ درصد می‌داند.
با وجود هشدار نهادهای غیردولتی و افراد متخصص در حوزه جامعه‌شناسی، به نظر می‌رسد که نظام جمهوری اسلامی ایران تمایلی به جدی گرفتن بحران مهاجرتی کشور ندارد.
در چند سال گذشته تمایل به مهاجرت، از متخصصان رشته‌های پزشکی به حوزه‌هایی مانند خبرنگاران، رانندگان و فعالان مشاغلی چون آرایشگری و نیروهایی با توانایی فنی نیز رسیده است و از سوی دیگر، بر اساس برخی پژوهش‌ها، سن میل به مهاجرت تا نوجوانی و دوران دانش‌آموزی کاهش یافته است.
