در هنگامه درگیری شدید بین‌المللی، مردم به رهبران منتخبی رجوع می‌کنند که برایشان آرامش و اطمینان به ارمغان بیاورند. شوربختانه، در پی حمله پهپادی که منجر به کشته شدن سردار قاسم سلیمانی شد، ما شاهد نوعی از رهبری هستیم که کمتر به مردم قوت قلب می‌دهد و بیشتر شبیه به صحنه جنگ بر سر غذا در فیلم «خانه حیوانات» است.

آزمون رهبری، به طور طبیعی از رده‌های بالا آغاز می‌شود و دونالد ترامپ، به گونه‌ای تماشایی در این امر شکست خورده است. او در خروجی مورد علاقه‌اش، توییتر، به تهدید ایرانی پرداخت که تلافی قتل سلیمانی را وعده می‌داد. ترامپ سپس درباره احتمال هدف قرار دادن اماکنی توییت کرد که دارای «اهمیت برای ایران و فرهنگ ایران» هستند.  

وزیر امورخارجه، مایک پمپئو، در تلاش برای رفع و رجوع توییت ترامپ برآمد، اما در نهایت به حاشیه رانده شد. اندکی پس از تلاش‌های پمپئو، ترامپ در گفت‌و‌گو با خبرنگاران در پرواز «ایر فورس وان» گفت: «آن‌‌ها اجازه داشته باشند که مردم ما را بکشند، اجازه شکنجه و نقص عضو مردم ما را داشته باشند، اجازه داشته باشند از بمب‌های کنار جاده‌ای استفاده کنند و مردم ما را منفجر کنند؛ آن‌وقت ما این مجوز را نداشته باشیم که به اماکن فرهنگی آن‌ها دست بزنیم؟ این‌طور نمی‌شود.»

سخنانی که سودمند نبود

دموکرات‌ها، به ویژه آنانی که برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری از حزب خود مشغول رقابت هستند، نیز اعتماد چندانی نیافریدند. سناتور الیزابت وارن در مصاحبه‌ای با جیک تپر، از شبکه «سی ان ان»، با اشاره به سلیمانی به عنوان «یک شخصیت نظامی ارشد خارجی» مدعی شد که ترامپ او را «ترور» کرد. (این باعث شد که مگان مک کین در برنامه «دیدگاه» از وارن بخواهد از سلیمانی با عنوان «تروریست» یاد کند)

وارن همچنین گفت که ترامپ همه این کارها را برای منحرف کردن افکار عمومی از استیضاح انجام داده است. وقتی تپر با اصرار نظر وارن را جویا شد و پرسید، «خود شما چه فکر می‌کنید؟» از پاسخ سر باز زد و در جواب گفت: «این پرسش مناسبی نیست.»

در جای دیگر، جو بایدن، معاون رئیس جمهوری پیشین آمریکا، در بیانیه‌ای سلیمانی را مسئول مرگ نیروهای نظامی آمریکایی خواند و گفت که او «از ترور حمایت می‌کرد و به دنبال بحران» بود، اما در عین حال، در ادامه بیانیه مدعی شد که ترامپ «یک بسته دینامیت را در بشکه باروت انداخت.»

پیت بوتیجج، شهردار پیشین ساوت بِند، با حضور در برنامه «مورنینگ جو» گفت که ترامپ «بدون مشورت درست با کنگره» دست به آن اقدام زد، و افزود که اقدامات رئیس جمهوری غیرقانونی بوده است.

شاید تهاجمی‌ترین موضع را سناتور برنی سندرز اتخاذ کرد که با شهامت ابراز داشت، حمله پهپادی ترامپ که منجر به کشته شدن سلیمانی شد، شبیه به قتل مخالفان سیاسی از سوی ولادیمیر پوتین است.

درست زمانی که آدم فکر نمی‌کرد اوضاع از این بدتر شود، سر و کله نماینده پیشین آمریکا (در سازمان ملل)، نیکی هیلی پیدا شد. او که اغلب با سخنان نسنجیده‌اش شناخته می‌شود، این بار با گفتن این که «تنها کسانی که برای مرگ سلیمانی عزاداری می‌کنند، رهبران حزب دموکرات و نامزدهای ریاست جمهوری این حزب هستند»، باعث شرمندگی شد.

تمامی احزاب – دقیقا و تلویحا – باید درک کنند که کشتن سلیمانی، برابر با حذف یک فرمانده دون‌پایه القاعده یا داعش نبود. در حالی که قلمرو بسته و ساکت واشینگتن دی سی، به زودی برای بار دیگر درگیر ماجرای استیضاح می‌شود، موضوع مرگ سلیمانی همچنان در جهان طنین‌انداز خواهد بود.  

با ادامه داستان، خانه‌‌ای که اعضایش در برابر هم ایستاده‌اند، نمی‌تواند پا برجا بماند. ترامپ و دموکرات‌‌های کنگره، به علاوه رقبای او برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰، لازم نیست درباره چگونگی برخورد با موضوع ایران هم نظر باشند. در سیاست خارجی و امنیت ملی، همواره بر سر این که بهترین اقدام چه باید باشد، دیدگاه‌های اختلاف برانگیز وجود خواهد داشت.

اما گرایش رهبران سیاسی ایالات متحده برای حضور فوری در صحنه مشارکت سیاسی، و از طرفی، رئیس جمهوری که شبیه به شخصیت‌های کارتونی رفتار می‌کند، برای هیچ کس سودمند نیست. این وضعیت به زودی حل نخواهد شد. هم دموکرات‌ها و هم جمهوری‌خواهان باید بگومگو کردن‌های کوته‌فکرانه را کنار بگذارند و مسئولیت‌شان را نسبت به مردم آمریکا، بیش از این‌ها جدی بگیرند.   

جی کاروسو، مدیر مسئول مجله «واشینگتن اگزماینر» است.