تنش و هراس تمامی ندارد و آمار تلفات در غزه رو به افزایش است. اما تنش به خاورمیانه محدود نیست، جهان دو شقه شده است، گروهی به حمایت از اسرائیل و گروهی به حمایت از فلسطین برخاسته‌اند. والتر راسل مید در مقاله‌ای که در وال‌استریت ژورنال منتشر شده است عامل اصلی این اتفاق را مماشات دولت اوباما و بایدن با جمهوری اسلامی می‌داند.

در پی حمله حماس به اسرائیل، دولت بایدن با هدف جلوگیری از پیوستن جمهوری اسلامی و نیروهای نیابتی‌اش به حماس، دو ناوگروه ضربت به منطقه فرستاده است. آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا، به امید مهار خشونت و درگیری به خاورمیانه سفر کرده و با رهبران کشورهای منطقه از اسرائیل تا قطر دیدار کرده است.

اما به عقیده نویسنده مقاله، این پاسخ فاقد عنصری حیاتی است. حتی اکنون به نظر نمی‌رسد دولت بایدن سیاست «آشتی برای تخلیه منطقه» را کنار گذاشته باشد‌ــ سیاست تشنج‌زدایی با ایران تا به آمریکا اجازه دهد از میزان حضورش در منطقه بکاهد‌ــ سیاستی که خاورمیانه را بی‌ثبات می‌کند و از دوران ریاست‌جمهوری اوباما آغاز شد.

مید در ادامه می‌نویسد این سیاست دوستان آمریکا را آزرده کرد، در ائتلاف‌هایش اختلال ایجاد کرد، تروریست‌ها را جسور کرد، و منابعی در اختیار جمهوری اسلامی قرار داده است تا حزب‌الله لبنان و حماس را به نیروهایی مخرب تبدیل کند.

نویسنده معتقد است کسانی که مدعی‌اند نماینده خداوند بر روی زمین‌اند و بر ایران حکومت می‌کنند اهمیتی نمی‌دهند چه تعداد فلسطینی در راستای جاه‌طلبی آنان کشته شوند. آن‌ها از مسلمانان سنی‌مذهب بیزارند و اگر می‌توانستند، همین فردا حماس را که امروز مسلح کرده‌اند، آزار و اذیت می‌کردند.

به نوشته مید، جمهوری اسلامی آشتی‌پذیر نیست اما دولت بایدن نمی‌خواهد به این حقیقت اعتراف کند. در عوض، سخنگوی دولت مدام دخالت و مسئولیت تهران در حمله حماس به اسرائیل را کوچک جلوه می‌دهد. در حال حاضر، به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی هیچ ترسی از دولت بایدن ندارد و آشکارا از کشتار در غزه حمایت می‌کند، حتی وزیر خارجه‌اش رهبر حماس را در آغوش کشید.

نویسنده در ادامه می‌افزاید حماس و افرادی که مرتکب این خشونت‌ها شده‌اند باید مجازات شوند اما کسانی که در نهایت مسئولیت این جنگ بر عهده آن‌ها است در غزه نیستند. رهبران حماس در قطر و سایر جاهای دور از فقر غزه، در رفاه و تجمل زندگی می‌کنند؛ و جمهوری اسلامی آموزش و منابعی در اختیار حماس قرار داده است که بدون آن‌ها، جرات نمی‌کرد چنین حمله‌ای را صورت بدهد.

مید می‌نویسد واقعیت امر ساده است جمهوری اسلامی با اسرائیل و آمریکا در جنگ است، دنبال آشتی نیست، دنبال منافعش نیست، فقط همان چیزی را می‌خواهد که می‌گوید: محو اسرائیل و نابودی آمریکا.

نویسنده در ادامه می‌افزاید این بدین معنا نیست که باید نیرو یا بمب‌افکن بفرستیم، راه‌های دیگری وجود دارد. او می‌نویسد: «ما می‌توانیم و باید از اشتباه‌هایمان پس از ۱۱ سپتامبر درس بگیریم. اما باید با خودمان صادق باشیم. ما با بدترین دشمن در جنگیم.»