نمکدان تقریبا در هر آشپزخانه، رستوران و غذاخوری یافت می‌شود. نمک به‌رغم در دسترس بودن گسترده‌اش، تحت نظارت متخصصان حوزه پزشکی قرار گرفته است.
محققان بر این موضع توافق دارند که نمک خوراکی و سایر اشکال سدیم اضافه‌شده به مواد غذایی، عواقب ناخوشایندی برای سلامتی دارند.
به گزارش نیویورک‌پست، پژوهشی که به‌تازگی انجام شده است نشان می‌دهد که استفاده مکرر از نمک با دیابت نوع ۲ مرتبط است.
این پژوهش که در نشریه مایو کلینیک پروسیدینگز منتشر شده است، به بررسی میزان مصرف نمک در بیش از ۴۰۰ هزار بزرگسال بریتانیایی می‌پردازد. میزان مصرف این افراد به پنج گروه «هرگز»، «به ندرت»، «گاهی»، «معمولا» یا «همیشه» تقسیم شد.
این افراد تقریبا طی ۱۲ سال پیگیری شدند، و بیش از ۱۳ هزار مورد دیابت نوع ۲ در میان شرکت‌کنندگان این پژوهش یافت شد.
افرادی که گاهی اوقات، معمولا یا همیشه به غذای خود نمک اضافه می کردند - در مقایسه با افرادی که هرگز از آن استفاده نکرده یا به ندرت از نمک استفاده کرده بودند - به ترتیب ۱۳، ۲۰ و ۳۹ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ بودند.
دکتر لو چی، نویسنده اصلی این پژوهش و استاد دانشکده بهداشت عمومی در دانشگاه تولان ایالات متحده، در بیانیه‌ای گفت: «ما از قبل می‌دانستیم محدود کردن نمک، خطر بیماری‌های قلبی عروقی و فشار خون را کاهش می‌دهد، اما این مطالعه برای اولین بار نشان می‌دهد حذف نمکدان از روی میز از دیابت نوع ۲ هم پیشگیری می‌کند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
اینکه چگونه افزودن نمک به غذا به دیابت نوع ۲ منجر می‌شود، هنوز یک راز باقی مانده است، اما دکتر چی معتقد است نمک افراد را به خوردن بخش‌های بزرگ‌تر غذا تشویق می‌کند و احتمال ابتلا به بیماری‌هایی مانند چاقی و التهاب را افزایش می‌دهد و به دنبال آن، خطر ابتلا به دیابت هم بیشتر می‌شود.
نمک علاوه بر نقشش به‌عنوان طعم‌دهنده، از دوران‌های پیشین برای نگهداری مواد غذایی نیز استفاده می‌شد.
نمکدان‌ها در اوایل دهه ۱۹۰۰ رایج شدند و به سرعت، جای خود را روی میز غذا پیدا کردند. بدین ترتیب مردم حتی روی غذاهایی که در آشپزخانه با نمک طعم‌دار شده بودند نیز نمک می‌پاشیدند.
بر اساس گزارش موسسه ملی قلب، ریه و خون، مردم ایالات متحده از بیشترین مصرف‌کنندگان نمک در جهان‌اند. حدود ۹۰ درصد از آمریکایی‌ها بیش از حد نمک مصرف می‌کنند و به همین دلیل، علاقمندی برای مصرف بیشتر آن در حال افزایش است.
آیا نمک فشار خون را بالا می برد؟
طبق گزارش دانشکده پزشکی هاروارد، یک فرد بالغ در ایالات متحده به‌طور متوسط حدود سه هزار و ۴۰۰ میلی‌گرم سدیم در روز مصرف می‌کند که بسیار بیشتر از حداکثر توصیه‌شده، یعنی روزانه دو هزار و ۳۰۰ میلی‌گرم است. البته حد توصیه‌شده برای افراد مبتلا به بیماری کلیوی، هزار و ۵۰۰ میلی‌گرم سدیم در روز است.
علاوه بر تاثیر منفی این ماده بر دیابت نوع دوم، نمک زیاد فشار خون را افزایش می‌دهد و فشار خون بالا عامل خطر برای بیماری قلبی، سکته مغزی و سایر مشکلات سلامتی است.
آلیسون براون، متخصص تغذیه، توصیه می‌کند: «چربی‌ها، قندها و غذاهای پرسدیم را محدود کنید و در عین حال مصرف میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل، لبنیات کم‌چرب، لوبیاها و همچنین آجیل، ماهی، گوشت بدون چربی و مرغ را بیشتر کنید.»
راه‌های دیگر برای کاهش میزان نمک و سدیم در رژیم غذایی این است که به جای نمک یا چاشنیهای حاوی سدیم مانند سس سویا، از گیاهان، ادویه‌ها و طعم‌دهنده‌های دیگر مانند لیمو، سرکه یا ترکیب چاشنیهای بدون نمک استفاده کنید.
از غذاهای پرسدیم اجتناب کنید
بسیاری از غذاهای فراوری‌شده مانند پیتزا، فست فود، ترکیبات غذایی بسته‌بندی شده، سوپ‌ها و آبگوشت‌های کنسرو شده سرشار از نمک‌اند. ماکیان تازه یا منجمد، ماهی و تکه‌های گوشت بدون چربی نسبت به آن‌هایی که به صورت ترشی، کنسروشده، دودی، یا با آب نمک پخته‌شده - مانند بیکن و سالامی - سدیم کمتری دارند.
حتی مواد غذایی ظاهرا بی‌‌ضرری مانند نان، رول‌ها و بیسکوییت‌های ترد، حاوی مقادیر حیرت‌انگیزی از سدیم‌اند. اما اگر غذاهای بیشتری را در خانه تهیه و مصرف کنید، می‌توانید میزان سدیم اضافه را کنترل کنید.
همچنین استفاده از چاشنیهای غذا مانند سس سالاد، سس کچاپ، سس باربیکیو و سس تند را که معمولا با سدیم افزودنی تهیه می‌شوند، محدود کنید. حتی غذاهای جانبی مانند خیارشور، ترشی، زیتون و کلم ترش منبع عظیمی از سدیم به شمار می‌روند.
