در پی حمله حماس به اسرائیل، بسیاری از ناظران انتظار داشتند که حزبالله لبنان نیز به درگیری بپیوندد و جبهه دوم جنگ در مرز شمالی اسرائیل ایجاد شود.
اما این گروه شبهنظامی تاکنون به راکتپرانی به سمت خاک اسرائیل اکتفا کرده است. حتی در سخنرانی اخیر حسن نصرالله، رهبر حزبالله، از رجزخوانیهای همیشگیاش علیه اسرائیل خبری نبود.
بابی گوش، در مقالهای که در بلومبرگ منتشر شده است، مینویسد خویشتنداری حزبالله حاکی از آن است که حامیاش در تهران، با وجود تمام تهدیدها در مورد جنگی گستردهتر، تمایلی ندارد نزدیکترین متحدش را وارد درگیری کند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
حزبالله لبنان بهرغم اینکه بیشترین بودجه، تسلیحات و آموزش را از جمهوری اسلامی دریافت میکند، نقش محدودی که در درگیری کنونی ایفا کرده تفاوت چندانی با حوثیهای یمن و حشدالشعبی عراق نداشته است.
نویسنده در ادامه میافزاید به عقیده برخی ناظران، جمهوری اسلامی هنوز از «موفقیت» حمله حماس، توقف توافق جهان عرب و اسرائیل، و خشم منطقهای و حتی جهانی از اسرائیل و آمریکا در واکنش به جنگ غزه شادمان است.
به عقیده نویسنده بلومبرگ، از آنجا که حزبالله ارزشمندترین دارایی جمهوری اسلامی است، تمایلی ندارد در رویارویی با ارتش اسرائیل، آسیب ببیند یا خوار و خفیف شود. از سویی، تحریمهای اقتصادی جمهوری اسلامی را محدود کرده است و سالها یا حتی دههها طول میکشد تا نیروی نیابتیاش را دوباره به اوج ظرفیت نظامی برساند.
گوش مینویسد جمهوری اسلامی ظرفیت نظامی حزبالله لبنان را برای حفاظت از سایر منافعش لازم دارد. حزبالله علاوه بر اینکه به جمهوری اسلامی امکان میدهد تهدیدی دائمی برای اسرائیل باشد، تسلط شیعیان بر دو فرقه دیگر لبنان، مسلمانان سنی و مسیحیان مارونی، را حفظ میکند. حزبالله از رژیم بشار اسد در سوریه نیز پشتیبانی میکند، که آسیبپذیرترین متحد جمهوری اسلامی در خاورمیانه است. جمهوری اسلامی برای این دو وظیفه به حزبالله نیاز دارد.
اگر حزبالله وارد درگیری تمامعیار با اسرائیل شود، تبعات اقتصادی این موضوع بیتردید لبنان را از هم میپاشد. از سویی، نصرالله ناچار میشود برخی از منابع، افراد و تجهیزاتش را از سوریه بیرون بکشدــ که به مخالفان اسد امکان تجدید قوا میدهد. در وضعیتی که روسیه درگیر جنگ اوکراین است، جمهوری اسلامی ناچار است بیشتر این بار را به دوش بکشد.
نویسنده بلومبرگ در پایان میافزاید شاید نصرالله بخواهد خودش ابتکار عمل را به دست بگیرد و مستقل عمل کند. اما با ایجاد جبهه دوم مقابل اسرائیل، حزبالله دو جبهه جنگ دیگر برای جمهوری اسلامی باز میکند که تهران از این موضوع خشنود نخواهد بود.