متولیان و تولیدکنندگان لباس‌های اسلامی با سودای سود سرشار طراحی و تولید این لباس‌ها و تحمیل آن‌ها به گروه‌های مختلف اجتماعی، اینک قصد دارند با دخالت در امور پزشکی برای بیماران «لباس اسلامی» در اتاق عمل طراحی کنند.

محمدحسین آکردی، دبیر ستاد امر به‌ معروف و نهی از منکر، خبر داد که این ستاد با همکاری سازمان تامین اجتماعی به منظور «رعایت حدود شرعی»، ۱۲ مدل «لباس جراحی اسلامی بیماران» در اتاق عمل طراحی خواهد کرد. به گفته این مقام حکومتی با طراحی این لباس دغدغه «رعایت نشدن حدود شرعی بیمار و کادر درمان»  هنگام عمل حراجی برطرف می‌شود. او درباره اینکه چه کسانی و چرا چنین دغدغه‌ای دارند، توضیحی نداد.

لباس‌‌های ویژه اتاق عمل از نظر شکل، جنس و رنگ از استانداردی همگانی و جهانی پیروی می‌کنند و به همین دلیل نه‌تنها تغییر شکل و طراحی آن‌‌ها جزو دغدغه‌‌های پزشکان و دیگر اعضای کادر درمان نیست که ممکن است مخالفت آنان را نیز در پی داشته باشد.

لباس‌ اتاق عمل که «گان» نیز نامیده می‌شود، عمدتا سبز یا آبی‌ است و برای اینکه از نفوذ آلودگی به آن‌ جلوگیری شود، بیشتر مواقع فاقد درز و دوخت‌ است و دو طرف آن‌ با پرس به هم وصل می‌شود. این لباس‌‌ها به‌گونه‌ای طراحی می‌شوند که هنگام جراحی دست‌وپاگیر نباشند و در سرعت عمل پزشکان در مواقع ضروری اختلال ایجاد نکنند.

اگرچه این لباس‌ها در نقاط مختلف دنیا با تاسی از استانداردهای محلی، سیاست‌های بیمارستانی و نوع حراجی متفاوت‌اند، در مواردی مانند جنس، رنگ و شکل، تمام آن‌ها باید استانداردهای جهانی را رعایت کنند و چنانچه گفته شد، شکل لباس اتاق عمل برای بیماران باید به‌گونه‌ای باشد که جلو آزادی عمل پزشک و پرستار هنگام احیای بیمار را نگیرد.

این ویژگی با آنچه قرار است تحت عنوان «لباس اسلامی» در سازمان تامین اجتماعی با همکاری ستاد امر به‌ معروف و نهی از منکر طراحی و به بیماران و کادر درمان تحمیل شود، در مغایرت کامل است.

لباس کادر درمان در اتاق عمل هم باید با استانداردهای جهانی متناسب باشد. با این حال در ایران، پزشکان و پرستاران زن حتی هنگام حضور در اتاق عمل هم مجبورند مقنعه سر کنند. در حالی‌ که این با استانداردهای بهداشتی کاملا مغایر است.

خبر طراحی لباس اتاق عمل برای بیماران در شبکه‌های اجتماعی نیز بازتاب وسیعی داشت و بسیاری از کاربران با یادآوری اهمیت سرعت‌ عمل در مسائل پزشکی، این اقدام را بازی با جان بیماران دانستند. بسیاری هم طراحی لباس‌های اسلامی برای ورزشکاران و اجبار آن‌ها به استفاده از این لباس‌ها را یادآور شدند.

لباس‌های اسلامی ورزشکاران زن که علی خامنه‌ای بارها آن‌ها را تحسین کرده است، هنگام مسابقات ورزشی به‌عنوان عامل بازدارنده و دست‌وپاگیر مانع موفقیت زنان ورزشکار ایران می‌شوند. این در حالی است که ورزشکاران زن ایرانی کلا اجازه ندارند در رقابت‌های بین‌المللی رشته‌هایی مانند شنا، بدنسازی و ژیمناستیک شرکت کنند و برای حضور در سایر رشته‌ها مانند فوتبال، والیبال و دوومیدانی هم باید پوشش کامل اسلامی داشته باشند.

اجبار ورزشکاران به استفاده از این لباس‌ها که طراحی و تولید آن‌ها را نهادها و شرکت‌های نزدیک به حکومت برعهده می‌گیرند، چالش‌های متعددی برای ورزشکاران زن ایجاد می‌کند؛ به‌ویژه در برخی رشته‌های ورزشی که نیازمند حرکت‌های سریع، انعطاف‌پذیری بالا یا تنوع در جهت‌های حرکتی‌ است، لباس‌های اسلامی تنوع و انعطاف ورزشکار را محدود می‌کنند. ضمن اینکه در ورزش‌های پرتحرک و هوازی به‌خصوص در محیط‌های گرم در تنظیم دمای بدن ورزشکار نیز تاثیر منفی دارند.

در کنار این موارد باید سلب امکان انتخاب از ورزشکار و احتمال ایجاد نوعی نگاه اجتماعی منفی را نیز اضافه کرد. سارا شیربیگی، بازیکن تیم فوتسال زنان، ایران یک‌ بار در توصیف چنین وضعیتی گفته بود: «همواره به ما می‌گویند باید لباس بلند و گشاد بپوشید. بالاخره نحوه پوشش ما نسبت به ورزشکاران خارجی متفاوت است و این‌گونه نیست که بگوییم ما خیلی با لباس‌هایمان راحت‌ایم و مشکلی با آن‌ها نداریم. در بازی لباس‌های اضافه‌ای می‌پوشیم که برخی مواقع بسیار اذیت می‌شویم. باید حتما لباس گشاد و زشت به تن کنیم که وقتی وارد مسابقات می‌شویم، رویمان نشود به دیگران نگاه کنیم.»

برای کسانی که از انتفاع حکومتی مسئله حجاب سود سرشاری به جیب می‌زنند و به پست و مقام‌ در جمهوری اسلامی می‌رسند، نه به خطر افتادن جان بیماران در اتاق عمل اهمیت دارد و نه امکان شکست ورزشکاران زن در عرصه‌های بین‌المللی. در صورتی‌ که لباس بیماران در اتاق عمل و لباس ورزشکاران در میدان‌های ورزشی فارغ از ویژگی‌ها منطقه‌ای و بومی، باید با در نظر گرفتن استاندارد‌های جهانی و اساسی تهیه شود.

مقام‌های جمهوری اسلامی اینک می‌دانند که قادر نیستند مانند قبل از کشته شدن مهسا امینی، حجاب اجباری را به زنان ایرانی تحمیل کنند؛ بنابراین با تزریق پول‌های کلان به نهادها و سازمان‌هایی مانند امر به‌ معروف و نهی از منکر، بنیاد ملی عفاف و حجاب، کارگروه عفاف و حجاب وزارتخانه‌ها و نهادهای موازی دیگر می‌کوشند به نام «فرهنگ عفاف و حجاب» و «طراحی لباس‌های اسلامی» برای وابستگانشان اشتغال‌زایی کنند.