جشنواره فیلم دریای سرخ با دعوت از کاترین مارتین فرصتی استثنایی برای استعدادهای در حال رشد عربستان سعودی فراهم کرد.

مارتین با هنرنمایی در چند رشته گوناگون و رسیدن به بالاترین سطوح حرفه‌ای بارها در جشنواره‌های سینمایی و صحنه مد درخشیده است. در جریان برگزاری سومین دوره جشنواره فیلم دریای سرخ، او نکات مفیدی از دهه‌ها تجربه را با شرکت‌کنندگان جشنواره و علاقه‌مندان به سینما در میان گذاشت.

مارتین در صحبت درباره تجربه‌اش در مدت حضور در جشنواره فیلم دریای سرخ، به بیداری فرهنگ سینما در عربستان سعودی اشاره کرد و گفت: «به نظرم باید از بیداری فرهنگ سینما در عربستان سعودی استقبال کنیم. فرصتی که برای این همه هنرمند فراهم شده واقعا عالی است و حالا که زنان نیز به این جمع پیوسته‌اند، فرصت‌های زیادی حتی در پشت صحنه برای آن‌ها فراهم شده است. چه در رشته کاری من و چه در طراحی، تولید، طراحی لباس، تهیه‌کنندگی و مدیریت تولید، فرصت‌های بی‌شماری در دسترس‌ است. حتی در فیلم‌برداری، هنرمندی مثل مندی واکر داریم. من از خلق این فرصت‌ها واقعا خوشحالم.»

 کاترین مارتین در کنار شریک زندگی و حرفه‌ای‌اش باز لورمن، که داور بخش مسابقه جشنواره فیلم دریای سرخ است، ترکیبی منحصربه‌فرد از طراحی لباس و کارگردانی را به نمایش گذاشت که به خلق مجموعه‌ای از بهترین‌های سینما ختم شد.

کاترین مارتین استرالیایی طراح صحنه و لباس است. او در سه دهه فعالیت حرفه‌ای جوایز متعددی گرفته است،‌ از جمله چهار جایزه اسکار، شش جایزه بفتا، و یک جایزه تونی.

او را بیشتر به‌دلیل همکاری‌های مداوم با همسر فیلم‌سازش باز لورمن می‌شناسند، از جمله همکاری آن‌ها در «فقط سالن رقص» (Strictly Ballroom ،۱۹۹۲)، «رومئو + ژولیت» (۱۹۹۶)، «مولن روژ» (۲۰۰۱)، «استرالیا» (۲۰۰۸)، «گتسبی بزرگ» (۲۰۱۳)، و «الویس» (۲۰۲۲).

مارتین در کنار لورمن شهرت بین‌المللی به دست آورد، اما خودش به‌تنهایی مجموعه‌ای از افتخارات هنری گرد آورده است. او برای کار استثنایی‌اش در حوزه زیبایی‌شناسی فیلم، دو جایزه بفتا برای بهترین طراحی صحنه و لباس و بهترین طراحی تولید و جوایز دیگر دریافت کرد. مارتین دومین زن برنده چند جایزه اسکار در یک سال و نخستین زنی است که پس از برنده شدن در همان بخش‌ها، برای «گتسبی بزرگ» بیش از یک‌ بار به این موفقیت دست‌یافته است.

کاترین مارتین و باز لورمن در دوره دانشجویی در موسسه ملی هنرهای دراماتیک سیدنی با هم آشنا شدند و در ۲۶ ژانویه ۱۹۹۷ ازدواج کردند و یک زوج‌ هنری به یادماندنی در سینما شدند. تازه‌ترین همکاری او با همسرش در پروژه «الویس» بود که درباره سلطان موسیقی راک اند رول است. «الویس» در مجموع نامزد هشت جایزه اسکار در نود و پنجمین جشنواره این آکادمی شد، از جمله سه نامزدی برای مارتین: بهترین طراحی صحنه و لباس، بهترین طراحی تولید، و بهترین فیلم. اگرچه این زوج اسکاری به خانه نبردند، «الویس» چهار بفتا و یک گلدن گلوب نصیب آن‌ها کرد.

مارتین خودش را «مترجم بصری» می‌نامد و می‌گوید: «چیزی که من در مورد جنبه تولیدی شغلم دوست دارم این است که [...] اثر عمیقی بر تمام عرصه‌هایی دارد که در آن‌ها کار می‌کنم: لباس، مو و آرایش، برنامه‌ریزی- که برای بخش هنری بسیار مهم است- و رفاه بازیگران و داستان‌سرایی[...] این چیزی است که من شیفته آنم.»

مارتین به‌دلیل طراحی‌های خلاقانه و مبتکرانه لباس بسیار مورد توجه است، چیزی که در سبک شخصی‌اش نیز دیده می‌شود.