فیلم «چهار دختر»، به کارگردانی کارگردان تونسی کوثر بن هنیه، پس از بردن جایزه چشم طلایی (L’Oeil d’or) برای بهترین مستند در جشنواره کن امسال، در جشنواره بینالمللی فیلم دریای سرخ جده نمایش داده شد.
بن هنیه با تحسین منتقدان غریبه نیست. فیلم سینمایی او در سال ۲۰۲۰ به نام «مردی که پوستش را فروخت» نامزد دریافت جایزه اسکار در بخش بهترین فیلم بلند بینالمللی شده بود. تونس اکنون تازهترین فیلم او را برای اسکار ۲۰۲۴ در همین بخش، که نامزدهایش هنوز اعلام نشده است، ارسال کرده است. او هفته پیش و در خلال سومین دوره جشنواره بینالمللی فیلم دریای سرخ با عرب نیوز در مورد چالشهای موجود در فیلمبرداری «چهار دختر» صحبت کرده، که در ادامه میخوانیم.
میگوید: «موضوع فقط این صحنه یا آن صحنه نیست، بلکه چگونگی انتقال تمام پیچیدگیها و همه لایههای داستان است. این فیلم درباره مادری و مادر بودن است. فیلمی درباره تغییر نسل و همچنین انتقال آسیبهای روحی است. درباره تونس است. درباره همه آن موضوعهایی است که برای من بسیار مهم بودند.»
این فیلم روای داستان واقعی الفة حمرونی اهل تونس، مادری دلشکسته، و چهار دخترش است. دو دختر بزرگتر، ۱۵ و ۱۶ ساله، در سال ۲۰۱۵، پس از پیوستن به گروههای افراطی، ناپدید شدند. در سال ۲۰۱۶، زمانی که بن هنیه نخستین بار این داستان را در خبرهای تونس شنید، کار روی «چهار دختر» را آغاز کرد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
بن هنیه افزود: «ابتدا به فکر ساختن مستندی درباره این رخداد بودم. اما وقتی الفة و دخترانش را دیدم، فکر کردم میتوانم این فیلم را به صورت مستندی از دید ناظری بیطرف بسازم. چند سال طول کشید تا به شکل نهایی فیلم برسم.»
در نهایت، بازیگران زن حرفهای جای خواهران گمشده را گرفتند و هند صبری، هنرپیشه مشهور مصری، نقش الفة حمرونی را بازی کرد، زیرا سنگینی مرور دوباره آن خاطرات تلخ فراتر از تحمل این مادر بود. به این ترتیب، ترکیبی منحصربهفرد از داستان و مستند در خلق این فیلم تولید مشترک تونس، فرانسه، آلمان، و عربستان سعودی ایجاد شد.
بن هنیه گفت: «من به بازی بازیگران زن در فیلم، با کمک و راهنمایی شخصیتهای واقعی، نیاز داشتم تا بتوانیم گذشته را بازسازی کنیم و آسیبهای آنها را آنگونه که هستند به نمایش بگذاریم. این ایده را الفة به من داد، زیرا او از طرفداران پروپاقرص هند صبری است. فکر کردم خیلی جالب است از هند بخواهم نقش الفة را با راهنمایی الفة بازی کند. مرحله فیلمبرداری در فضایی سنگین انجام شد، زیرا با داستانی واقعی از یک زندگی پر درد و رنج سر و کار داشتیم. البته، همین فضای سنگین فیلمبرداری گاهی خندهدار هم بود، زیرا آنها واقعا افراد بامزهایاند. روش آنها برای کنار آمدن با این تراژدی خندیدن در مورد آن است که واقعا شگفتانگیز بود. بنابراین، هم میخندیدیم و هم گریه میکردیم.»