غفار همدرد، استاد دانشگاه پزشکی دانشگاه کابل، روز چهارشنبه ۶ دی در محل کارش در ناحیه کارته نو در شهر کابل بر اثر تیراندازی افراد مسلح ناشناس کشته شد. شماری از نزدیکان و همکاران غفار همدرد در رسانه‌های اجتماعی نوشتند که او سرگرم کار در مطب شخصی‌‌اش بود که افراد مسلح سوار بر موتورسیکلت وارد محل کارش شدند و شروع به تیراندازی کردند. غفار همدرد متخصص بیماری‌های پوستی بود و علاوه بر طبابت در مطب شخصی‌اش، در دانشگاه پزشکی دانشگاه کابل نیز تدریس می‌کرد.

مطیع‌الله خروتی، از دوستان نزدیک غفار همدرد، در شبکه ایکس نوشت: «دوست صمیمی من، متخصص بیماری‌های جلدی [پوستی] و استاد دانشگاه پزشکی کابل، امروز سه‌شنبه، ساعت ۳:۳۰ بامداد، در منطقه کارته نو و در محل کارش به‌دست دو مرد موتورسوار به شهادت رسید.»

یکی از منابع در کابل که غفار همدرد را از نزدیک می‌شناسد کشته شدن همدرد را تایید کرد و گفت هنوز جزئیاتی در مورد عوامل این حادثه در دست نیست. این منبع در مورد همدرد گفت: «همدرد انسانی بی‌طرف و بی‌آلایش بود. متخصص بیماری‌های جلدی [پوستی] و زیبایی بود و ضمن تدریس در دانشگاه، یک معاینه‌خانه [مطب] در کارته نو داشت.»

سخنگویان طالبان در کابل تا کنون در مورد قتل این پزشک و استاد دانشگاه اطلاعاتی نداده‌اند.

علاوه بر انتشار خبر قتل غفار همدرد، منابعی در سرپل از به قتل رسیدن یک مرد و زن جوان در شهرستان کوهستان استان سرپل در شمال افغانستان در روز سه‌شنبه خبر دادند.

دفتر رسانه‌های استانداری طالبان در سرپل در اطلاعیه‌ای مدعی شد که این زن و مرد جوان به‌اتهام برقراری رابطه جنسی خارج از ازدواج به قتل رسیده‌اند و یک نفر به‌اتهام دست داشتن در این قتل بازداشت شده است. این کشتار در روستای گنجیا رخ داد و اطلاعات بیشتری در مورد آن در دست نیست.

روز دوشنبه گذشته نیز یک نظامی پیشین به نام فقیراحمد شیرزاد که در کابل تاکسی‌رانی می‌کرد به‌دست افراد مسلح ناشناس به قتل رسید. بر اساس گفته‌های منابع مطلع، فقیراحمد شیرزاد مدتی در دولت جمهوری به‌عنوان راننده ویس احمد برمک، وزیر داخله (کشور) دولت جمهوری، کار کرده بود. در پی سلطه طالبان بر افغانستان، او در شهر کابل مشغول تاکسی‌رانی شد.  این نظامی پیشین از اهالی استان پنجشیر بود. از او شش فرزند برجا مانده‌ است.

GCV6ijMWkAA4yb7.jpeg

بسیاری از نظامیان دولت پیشین افغانستان در دو سال گذشته از ترس اینکه هدف طالبان قرار بگیرند به کشورهای دیگر، از جمله به ایران و پاکستان، پناه بردند. اما شماری دیگر که به دلایل مختلف نتوانستند از افغانستان خارج شوند همچنان در معرض حمله، بازداشت، آزار و اذیت، اعدام، و پیگرد طالبان قرار دارند.

با وجود آنکه طالبان پس از سلطه بر افغانستان عفو عمومی اعلام کردند و مدعی شدند همه کارکنان دولت پیشین، از جمله نظامیان، در امان‌اند و از آنان انتقام گرفته نمی‌شود، در این مدت ده‌ها تن از نظامیان پیشین در حمله‌های هدفمند کشته شده‌اند. همچنین، بخشی از زندانیان طالبان از کارمندان و نظامیان دولت پیشین افغانستان‌اند که به‌ اتهام‌های گوناگون بازداشت شده‌اند.

براساس گزارش سازمان ملل متحد، از اوت ۲۰۲۱ تا اوت ۲۰۲۳ بیش از ۸۰۰ مورد خشونت، بازداشت، زندانی کردن، قتل، و تهدید نظامیان پیشین افغانستان در رژیم طالبان به ثبت رسیده است. از این میان، ۲۰۰ تن از نظامیان به شیوه‌های گوناگون به قتل رسیده‌اند. بسیاری از ناظران این ارقام گزارش سازمان ملل از میزان خشونت علیه نظامیان دولت پیشین را غیرواقعی خوانده و مدعی شده‌اند که طالبان شمار بیشتری از نظامیان را به قتل رسانده‌اند.