هیئت بلندپایه قرقیزستان به رهبری امان گلدیف دانیار، وزیر اقتصاد و تجارت این کشور، پنجشنبه ۵ بهمن (۲۵ ژانویه) با نورالدین عزیزی، وزیر صنعت و تجارت طالبان، در کابل دیدار کرد.  

در بیانیه وزارت صنعت و تجارت طالبان آمده است که نورالدین عزیزی ادعا کرده افغانستان با هر یک از کشورهای آسیای میانه حدود یک میلیارد دلار دادوستد تجاری دارد. 

وزیر صنعت و تجارت طالبان بر گسترش روابط تجاری با قرقیزستان تاکید کرده و گفته: «افغانستان خواستار ترانزیت با هزینه کم از طریق جمهوری قرقیزستان به جمهوری خلق چین است. اکنون بخش خصوصی دو کشور نیز حضور دارند و ما از بخش خصوصی افغانستان حمایت کامل می‌کنیم.»

در بیانیه وزارت صنعت و تجارت طالبان آمده که وزیر اقتصاد و تجارت قرقیزستان گفته است که از ورود افغانستان به بازار کشورهای مشترک‌المنافع حمایت می‌کند و این کشورها معیارهای یکسانی در بخش تجارت دارند.  

در این بیانیه به نقل از امان گلدیف دانیار آمده است: «افغانستان می‌تواند از طریق کشور ازبکستان که با افغانستان روابط بسیار نیک دارد، با این راه‌آهن وصل شود.» 

کشورهای روسیه، تاجیکستان، ازبکستان، قزاقستان، قرقیزستان و بلاروس عضو اتحادیه کشورهای مستقل مشترک‌المنافع‌اند. 

طالبان مدعی شده‌اند که هیئت قرقیزستانی خواستار امضای پروتکل همکاری در بخش تجارت با افغانستان شده است. 

وزارت صنعت و تجارت طالبان گفته است که گروه‌های تماس با قرقیزستان در بخش تحکیم روابط تجاری و ترانزیتی میان دو کشور ایجاد می‌شود. 

رژیم طالبان و مسئولان مطبوعاتی آن در مواردی به «اغراق» و «بزرگ‌نمایی» در آمار و ارقام سرمایه‌گذاری‌های خارجی و اظهارات مقام‌های خارجی اقدام کرده‌اند.  

حجم داد‌و‌ستد تجاری میان افغانستان و قرقیزستان زیاد نیست و بیشتر مواد غذایی و آرد از این کشور به افغانستان وارد می‌شود. قرقیزستان امیدوار است که از طریق افغانستان به بازارهای کشورهای آسیای جنوبی راه پیدا کند و تولیداتش را در بازارهای پاکستان و هند به فروش برساند و از آنجا کالا مورد نیاز خود را تامین کند.  

افغانستان در بخش تجارت بیشتر به ایران، پاکستان و چین متکی است و بخش قابل‌توجهی از اقلام مورد‌نیاز افغانستان از بازارهای این کشورها تامین می‌شود. 

با گذشت نزدیک به دو سال‌و‌نیم از سلطه‌ مجدد طالبان بر افغانستان، تاکنون هیچ کشوری حکومت این گروه را به رسیمت نشناخته است و بیشتر مقام‌های کلیدی طالبان در فهرست تحریم‌های بین‌المللی قرار دارند. سلطه‌ طالبان از طریق گزینه نظامی و زور باعث شده است که اروپا و آمریکا افغانستان را تحریم کنند و نقل و انتقال پول در نظام بانکداری این کشور انجام نمی‌شود.  

رژیم طالبان به این باور رسیده است که با اعمال سیاست‌های «سختگیرانه» و «سرکوب‌گرایانه» علیه زنان و و شهروندان در جامعه جهانی به رسمیت شناخته نمی‌شود و به همین دلیل بیشتر بر گسترش روابط سیاسی و اقتصادی با کشورهای همسایه و منطقه متمرکز شده است.  

با‌وجود‌این‌که طالبان در‌صدد گسترش روابط با کشورهای منطقه‌اند، اما افزایش خطر تروریسم و گروه‌های اسلام‌گرا، منافع این کشورها را تهدید می‌کند. کشورهای آسیای میانه ازجمله قرقیزستان خواستار مبارزه جدی طالبان با گروه‌های تروریستی‌اند تا خطر امنیتی دفع شود یا کاهش پیدا کند.