حسین قناعتی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، از نبود بودجه کافی برای ایمن‌سازی بیمارستان‌های پرخطر تهران خبر داد و با استناد به براورد هزینه‌‌ها گفت که ایمن‌سازی ساختمان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران حدود ۱۰ هزار میلیارد تومان بودجه می‌خواهد که دانشگاه چنین پولی ندارد؛ بنابراین لازم است که این کار «آرام‌آرام» انجام شود.

به‌رغم هشدارها درباره مراکز درمانی ناایمن، رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران در گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا، ادعا کرد که بیمارستان‌های ناامن تهران «فقط با استانداردهای روز دنیا همخوانی ندارند و این‌گونه نیست که در شرف فروریختن باشند».

او در ادامه، به عمر بیمارستان‌های مشهور تهران اشاره کرد و افزود: «بیمارستان امام خمینی ۹۰ سال قبل ساخته شد. بیمارستان امیراعلم بیش از ۶۰ سال سن دارد و قدمت بیمارستان سینا بیش از ۱۰۰ سال است. این بیمارستان‌ها با استانداردهای زمان خودشان ساخته شده‌اند؛ بنابراین بهتر است بگوییم که حدنصاب ایمنی روز را ندارند.»

حسین قناعتی با تقلیل دادن میزان خطر ناامنی بیمارستان‌های پایتخت، ادعا کرد: «اگر بیمارستانی واقعا خطرناک باشد، حتما تعطیل می‌شوند اما برای جاهایی که خطر ملموس ندارند و خطر بالقوه دارند، برنامه‌ریزی می‌کنیم.»

رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران از «اصلاح تدریجی» بیمارستان‌های ناایمن سخن گفت و افزود که امکان تعطیلی پنج هزار تخت بیمارستانی وجود ندارد چرا که در این‌ صورت «درمان در تهران مختل خواهد شد». قناعتی پیش‌تر نیز اذعان کرده بود که تعداد بیمارستان‌ها و مراکز درمانی پایتخت که اخطار آتش‌نشانی دارند، آن‌قدر زیاد است که اگر همه آن‌ها تعطیل شوند، درمان در تهران مختل می‌شود. این مقام وزارت بهداشت از بیمارستان «امام خمینی» تهران به عنوان یکی از مراکز درمانی در معرض خطر نام برد و گفت در حالی‌ که روزانه ده‌ها هزار نفر به این بیمارستان رفت‌وآمد می‌کنند، پله‌های فرار این بیمارستان مشکل دارد.

هشدار درباره ساختمان‌های پرخطر و بیمارستان‌های ناایمن تهران پس از آتش‌سوزی ساختمان‌ پلاسکو و کلینیک سینا اطهر آغاز شد و با فروریختن ساختمان متروپل در آبادان افزایش یافت. آتش‌سوزی بیمارستان گاندی در شامگاه پنجم بهمن نیز بار دیگر خطر ناامن بودن بیمارستان‌های پایتخت را در کانون توجه عمومی قرار داد.

ساختمان‌های پرخطر در چهار سطح «بحرانی، پرخطر، کم‌خطر و ایمن» دسته‌بندی می‌شوند. به‌رغم اینکه مسئولان جمهوری اسلامی به شکلی هدفمند از اعلام آمار ساختمان‌های در سطح بحرانی خودداری می‌کنند، گزارش‌های کارشناسی آشکار می‌کند که شمار زیادی از ساختمان‌های این سطح بیمارستان‌ها هستند.

علی نصیری، رئیس سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران، اوایل دی‌ماه در همایشی با عنوان «مدیریت خطر حوادث و بلایا در نظام سلامت» گفت اوضاع پایتخت از نظر «بیمارستان‌داری» خوب نیست و سازه‌های بسیاری از مراکز درمانی «آن‌قدر ناپایدار است که ممکن است هر لحظه فرو بریزند». او ضمن اشاره به تقسیم‌بندی چهارگانه میزان استحکام ساختمان‌ها افزود: «ساختمان‌ بیشتر بیمارستان‌های تهران حکم متروپل را دارند و درشان باید بسته شود.»

پیش از او نیز کامران عبدولی، معاون حفاظت و پیشگیری از حریق سازمان آتش‌نشانی، هم در دی‌ ۱۴۰۰ گفت که بیش از ۱۵۰ ساختمان درمانی در تهران در وضعیت «خطر بسیار زیاد» قرار دارند و باید برای ایمن‌سازی آن‌ها بی‌درنگ اقدام شود.

داده‌های آماری وزارت بهداشت هم آشکار می‌کند که بیش از ۷۰ درصد بیمارستان‌های تهران که بیشتر آن‌ها در مناطق جنوبی و مرکزی شهر واقع‌اند، ایمنی لازم را ندارند.

وزارت بهداشت درباره اینکه ایمن‌سازی بیمارستان‌های پرخطر تهران چقدر اعتبار نیاز دارد، اطلاعات متناقضی ارائه می‌دهد. دی‌ماه ۱۴۰۱ امیر ساکی، مدیرکل منابع فیزیکی وزارت بهداشت، گفت ایمن‌سازی بیمارستان‌های فرسوده ۱۵۰ هزار میلیارد تومان هزینه دارد. حدود شش ماه بعد در مرداد ۱۴۰۲، سعید کریمی، معاون درمان وزارت بهداشت، اعتبار مورد‌نیاز برای نوسازی بیمارستان‌ها را ۱۸ هزار میلیارد تومان اعلام کرد. هر دو مقام دولتی هم ادعا کردند که وزارت بهداشت چنین پولی در بساط ندارد و سازمان برنامه‌وبودجه هم از تامین این بودجه خودداری می‌کند.

خطر فروریختن بیمارستان‌های فرسوده بر سر مراجعان و کارکنان در حالی هر لحظه جان آنان را تهدید می‌کند که حاکمان جمهوری اسلامی مبالغ هنگفتی از بودجه عمومی را به نهادها و سازمان‌های عقیدتی و مذهبی تزریق می‌کنند و به تامین مالی شبه‌نظامیان تحت‌حمایتشان در عراق، فلسطین، سوریه، لبنان و یمن ادامه می‌دهند.