رزیتا میسونی، بنیان‌گذار خانه مد ایتالیایی که لباس بافتنی با طرح زیگزاگ رنگارنگ را به یکی از نمادهای مد قرن بیستم بدل کرد، اول ژانویه در خانه‌اش در سومیراگو ایتالیا در ۹۳ سالگی درگذشت.
داستان خانه مد میسونی با رابطه عاشقانه وارث یک تجارت خانوادگی و یک قهرمان ورزشی، و آن‌طور که خود رزیتا می‌گفت «عشق در نگاه اول»، آغاز شد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
به گزارش آبزرور، در بازی‌های المپیک ۱۹۴۸ لندن، رزیتای ۱۶ ساله با اتاویو «تای» میسونی ۲۷ ساله، شرکت‌کننده در مسابقه دو ۴۰۰ متر با مانع، ملاقات کرد. این ورزشکار ایتالیایی بلندقامت و بسیار خوش‌پوش بود، اما رزیتا به‌ویژه به عدد روی لباس او جلب شد: ۳۳۱، به این دلیل که مجموع این سه رقم هفت می‌شود که عدد شانس رزیتا بود.
تای و رزیتا با هم ازدواج کردند و اولین مجموعه لباس‌های ورزشی‌شان را با زیپ‌هایی روی ساق پا تولید کردند. رزیتا با خنده می‌گفت: «این واقعا به این دلیل بود که تای تنبلی‌اش می‌آمد که موقع پوشیدن لباس‌هایش کفش‌هایش را درآورد!» در بازدید از یک کارخانه شال‌بافی، این دو نفر به همه‌کاره بودن ماشین بافندگی راشل (نوعی دستگاه نساجی مبتنی بر بافت تک‌تار که بافتنی دستی را شبیه‌سازی می‌کند) پی بردند و این‌گونه بود که الگوی زیگزاگ رنگارنگ متمایز آن‌ها به وجود آمد.
این زوج در سال ۱۹۵۳ کارگاه کوچکشان به نام «ماگلیفیکیو جولی» را راه‌اندازی کردند و پایه‌های یکی از تاثیرگذارترین مارک‌های مد جهان را بنا نهادند. اولین الگوی زیگزاگ در مجموعه پاییز/زمستان ۱۹۶۷ میسونی ظاهر شد. اوتاویو و رزیتا میسونی برای ادامه کار و استفاده از الگوهای گرافیکی در بافتنی، تصمیم گرفتند از ماشین راشل برای تولید پارچه‌های زیگزاگ استفاده کنند. کارخانه‌های بافندگی در لمباردی در شمال ایتالیا با این مدل دستگاه شال‌هایی با طرح‌های عربی می‌بافتند.
آن‌ها در اولین نمایش مدشان در سال ۱۹۶۷ در فلورانس حضوری فوق‌العاده داشتند. این مجموعه از پارچه‌های شفاف لورکس (الیافی با تلالو فلزی) دوخته شده بود و لباس‌زیر سفید مدل‌ها در آن پیدا بود. رزیتا گفت: «چیزی جز این ممکن نبود. آن‌ها می‌توانستند شورت را نگه دارند، اما باید سوتین‌هایشان را درمی‌آوردند.» حضور مدل‌های بدون سینه‌بند به رسوایی بزرگی تبدیل شد که البته برای میسونی بیشتر «یک هدیه بود تا یک نفرین». در فصل بعد، ایو سن لوران مجموعه معروف بدن‌نمای خود، بلوز شفاف یقه پاپیونی با دامن پر شترمرغ، را به نمایش گذاشت.
در حالی که ایو سن لوران در پاریس تاریخچه لباس بدن‌نما را به نام خود گره می‌زد، تای و رزیتا میسونی به خاطر «رسوایی نمایش قبلی» به نمایش «پلاتزو پیتی» (Palazzo Pitti) فلورانس دعوت نشدند. بنابراین تصمیم گرفتند مجموعه تابستانی‌شان را در استخر سولاری میلان به نمایش بگذارند. این رویداد که به «نمایش آبی به یاد ماندنی» شهرت یافت، با استفاده از صندلی‌های بادی و مبلمان شفاف و شناور اجرا شد.
در این نمایش، مدل‌ها و شناگران حرفه‌ای روی شناورهایی که کوازار طراحی کرده بود ظاهر شدند. کوزارا همسر طراح امانوئل خان بود که در آن زمان با میسونی همکاری داشت.
رزیتا میسونی این لحظه را چنین توصیف کرد: «استخر سولاری مانند گلخانه‌ای عظیم در پارک بود. بیرون طوفان برف بود و درختان برف‌پوش صحنه‌ای بی‌نظیر خلق کرده بودند.»
سروصداهای پیرامون این مارک ایتالیایی به آن سوی اقیانوس هم رسید و زیگزاگ رنگارنگ چشم دایانا وریلند سردبیر مجله ووگ را گرفت. وریلند با دیدن لباس‌های رنگارنگ این زوج گفت: «چه کسی می‌گوید رنگین‌کمان هفت‌رنگ دارد؟ سایه‌های زیادی دارد.» او که شیفته استعداد میسونی‌ها شده بود، مجموعه میسونی پلازا را با سردبیران مد و خریداران فروشگاه‌های بزرگ پر کرد. با چراغ سبز ستایشگرانه ووگ، این مارک در ایالات‌متحده و اروپا شکوفا و تبدیل به مظهر مد دخترانه دهه ۷۰ شد.
در پایان دهه ۱۹۶۰، زیگزاگ نوعی رویکرد نوگرایانه بود. رنگ‌های خالص و تند و رنگ‌های متضاد و مکمل کاملا نمایانگر حس زیبایی‌شناختی آن زمان بود. در سال ۱۹۶۷، مجله «آنابلا» مقاله‌ای با عنوان «مد و هنر در ونیز» منتشر کرد. این مقاله دو لباس میسونی را نشان می‌داد که در مقابل یکی از آثار مارچلو موراندینی عکاسی شده بودند.
میسونی‌ها به دلیل طراحی‌های خلاقانه و استفاده از طرح زیگزاگ و رنگ‌های جسورانه، به «نوابغ رنگ» معروف بودند. آن‌ها با حفظ تعادل بین هنر و صنعت، میسونی را به یک امپراتوری مد جهانی تبدیل کردند.
از سال ۱۹۹۶، رزیتا و تای به‌تدریج مدیریت کارها را به فرزندانشان لوکا، ویتوریو و آنجلا سپردند. آنجلا مسئولیت طراحی و خلاقیت را برعهده گرفت و رزیتا در زمینه توسعه مجموعه‌های میسونی فعالیت می‌کرد.
این خانواده در سال ۲۰۱۳ دو ضایعه بزرگ را تجربه کرد: در ژانویه، پسرشان ویتوریو در سانحه‌ای هوایی جان باخت و در ماه مه تای در ۹۲ سالگی درگذشت.
در سال ۲۰۱۸، صندوق سرمایه‌گذاری اف‌اس‌آی (FSI Mid-Market Growth Equity Fund) ۴۱.۲ درصد از سهام این شرکت را خرید، اما خانواده میسونی با سهام ۵۸.۸ درصد کنترلشان بر شرکت را حفظ کردند.
رزیتا تا پایان زندگی رئیس افتخاری میسونی باقی ماند و نقش موثری در حفظ میراث هنری این خانه مد داشت.
