در حالی که لبنان در عمق بحران و ناامیدی به سر میبرد، ناگهان همه چیز تغییر کرد. در این کشور رئیس جمهوری انتخاب شد که حزبالله هرگز او را در سمت ریاستجمهوری نمیخواست. سپس شخصیتی به نخستوزیری منصوب شد که در سطح منطقه و جهان به صداقت و شایستگی شهرت دارد. این امر باعث شد شهروندان لبنان سرانجام احساس کنند که روزنه امیدی ایجاد شده و رویاهایشان در حال تحقق است.
در طول چندین دهه گذشته، مردم لبنان به این واقعیتهای دردناک خو کرده بودند که حاکمیت آنها نقض شده، دولت تخریب و قانون اساسی لبنان زیر پا گذاشته شده است و سرنوشت لبنانیها را دیگران تعیین میکنند.
به جای مسئولان دولت لبنان، در همه جا سفیر جمهوری اسلامی ظاهر میشد و رسانههای داخلی هم، برخلاف میلشان و به دلیل تاثیرگذاری این سفر بر تحولات سیاسی کشور، او را در هر دیدار همراهی میکردند. سفیر جمهوری اسلامی در بیروت همواره از موضع برادرانه جمهوری اسلامی ایران در قبال لبنان، که در واقع به حمایت از حزبالله و متحدان آن محدود میشد، سخن میگفت. او در تمامی سخنرانیهایش از حمایت مستمر تهران از «مقاومت» یاد میکرد و جبهه مقاومت را شکستناپذیر میدانست.
اما ناگهان همه چیز تغییر کرد و در جلسه پارلمان لبنان برای انتخاب ژوزف عون به مقام رئیس جمهوری هیچ خبرنگاری به مجتبی امانی، سفیر جمهوری اسلامی که با چهرهای اخمآلود در گوشهای بهدور از سایر دیپلماتها نشسته بود، توجهی نکرد.
دلیل اصلی این صحنه غمانگیز اطلاع قبلی سفیر ایران از این امر بود که حزبالله، جنبش امل و جمهوری اسلامی ناگزیرند «جام تلخ» اجباری رای دادن به ژوزف عون را سر بکشند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
پایگاه مردمی حزبالله میزان کاهش نفوذ این حزب بر تحولات سیاسی لبنان را احساس کرده بود. حزبالله که سالها به تواناییاش در تاثیرگذاری بر سرنوشت منطقه میبالید، سرانجام در برابر اسرائیل شکست خورد، رژیم بشار اسد سقوط کرد و در لبنان کسانی به سمت ریاستجمهوری و نخستوزیری رسیدند که حزبالله هرگز آنها را بر سر قدرت نمیخواست.
شهروندان لبنان پس از سالها سخنانی را از رئیسجمهوری لبنان شنیدند که چندین دهه از آن محروم بودند. البته آنچه ژوزف عون در سخنرانی مراسم تحلیف بیان کرد به برنامههای حزبالله و رژیم ایران ربطی ندارد. رئیسجمهوری لبنان بر لزوم «انحصار سلاح در دست دولت و تقویت ارتش لبنان» تاکید کرد. قاعدتا ارتش تنها نهاد جایگزین گروههای شبهنظامی است و با انحصار سلاح در دست دولت و تقویت ارتش دیگر هیچ بهانه و دلیلی برای حضور «مقاومت» وابسته به جمهوری اسلامی باقی نمیماند. رئیسجمهوری جدید لبنان متعهد شد که تمامی قطعنامههای سازمان ملل متحد، ازجمله قطعنامههای مربوط به جمعآوری تسلیحات در سراسر لبنان را اجرا خواهد کرد و حاکمیت دولت را بر تمامی قلمرو کشور گسترش خواهد داد.
همچنین، رئیسجمهوری لبنان، حمایت از مسئله فلسطین را یک اصل انسانی دانست و بر لزوم اجراییشدن راهحل دوکشوری مطابق با تصمیمهای اجلاس بیروت تاکید کرد. در عین حال، ژوزف عون هشدار داد که به هیچ طرفی، چه داخلی و چه خارجی، اجازه نخواهد داد از اردوگاههای فلسطینیها در لبنان، که حفظ امنیت آنها برعهده دولت لبنان است، سوءاستفاده کند.
در واقع، سرنگونی رژیم اسد در سوریه، شکست محور مقاومت و اشتباه تاریخی و راهبردی حزبالله در اعلام جنگ علیه اسرائیل، که لبنان را در عمق بحران فروبرد، این واقعیت را آشکار کرد که لبنان باید روابط خارجیای را گسترش دهد که منافع ملت را برآورد نه اینکه یک گروه برای کسب قدرت به کشور دیگری وابسته شود و لبنان را در راستای اهداف و منافع خود قربانی کند. به همین دلیل، رئیسجمهوری جدید تاکید کرد که دولت لبنان سیاست بیطرفی مثبت را دنبال میکند و به دور از محورهای مشکوک منطقهای به دنبال گسترش روابط با همه کشورهای جهان است.
تحولات ژئوپلیتیکی اخیر در خاورمیانه، که به انتخاب ژوزف عون و نواف سلام منجر شد، امید را به لبنان بازگرداند و باعث شد شهروندان لبنان به فردایی بهتر امیدوار باشند.
پس از پایان بحران خلا ریاستجمهوری که حزبالله آن را تحمیل کرده بود و بازگشت لبنان به آغوش جهان عرب، آنچه بیش از همه محور جمهوری اسلامی را آزار میدهد این است که رئیسجمهوری جدید لبنان مصمم به اتخاذ سیاستی است که هم به سود لبنان و هم به سود سایر کشورهای منطقه باشد. ژوزف عون تاکید کرد که برای پایان دادن به قاچاق مواد مخدر و قرصهای کاپتاگون و ریشهکن کردن باندهای تروریستی، که امنیت کشورهای منطقه را تهدید میکنند، دست به هر اقدامی خواهد زد. او خاطرنشان کرد که به دنبال برقراری و حفظ روابط صمیمانه با تمامی کشورهای عربی است و از هر اقدامی که به آنها آسیب برساند جلوگیری خواهد کرد.
با اینکه تعهدات ژوزف عون بلندپروازانه و جسورانه است، اما اگر در طول دوره شش ساله ریاستجمهوری او تنها بخشی از تعهداتش اجرا شود، لبنان از بحران نجات مییابد و مسیر پیشرفت و شکوفایی آن بهشکل قابل توجهی هموار میشود.