کاتماندو، پایتخت نپال، شاهد صحنه‌ای غیرمعمول بود: استقبالی باشکوه از گیانندرا، پادشاه پیشین. گیانندرا پس از چند هفته سفر به معابد مختلف در سراسر نپال، وارد پایتخت شد.

سورندرا پویال در مقاله‌ای در ئی‌تی‌وی بهارات می‌نویسد این استقبال گسترده اعضای احزاب و گروه‌های سلطنت‌طلب بسیاری از ناظران را به این فکر واداشته است که آیا نپالی‌ها قصد دارند بار دیگر برای پادشاه برکنارشده‌شان فرش قرمز پهن کنند؟

برخی سلطنت‌طلبان هندو ممکن است این استقبال باشکوه از گیانندرا را مشابه بازگشت پدربزرگش، پادشاه فقید تریبهوان، در ۱۸ فوریه ۱۹۵۱، پس از سه ماه تبعید در دهلی، بدانند.

در پایان آن دوران، جواهر لعل نهرو، نخست‌وزیر وقت هند، میانجی توافق سه‌جانبه میان پادشاه نپال، حزب کنگره نپال و حاکمان رانا شد که به نظام الیگارشی ۱۰۴ ساله رانا (۱۸۴۶-۱۹۵۱) پایان داد و دموکراسی در نپال برقرار شد.

از آن زمان تاکنون، تحولات بسیاری در کاتماندو رخ داده است، از جمله شورش خونین مائوییستی سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۶ که حدود ۱۷هزار نفر را به کام مرگ فرستاد.

قانون اساسی جدید نپال در سال ۲۰۱۵، که به‌رغم مخالفت‌های شدید دهلی تصویب شد، نپال را به یک جمهوری بدون پادشاه تبدیل کرد.

با این حال، پادشاه پیشین، که ۲۸ مه ۲۰۰۸ در اولین نشست مجلس موسسان برکنار شد، بار دیگر پیام سالانه‌اش را خطاب به ملت منتشر کرد، گویی هنوز پادشاه حاکم است. او در ۱۸ فوریه سال جاری اعلام کرد که «زمان آن رسیده است» مردم از او حمایت کنند تا بتواند «کشور را در مسیر وحدت، صلح و توسعه هدایت کند».

احزابی مانند حزب راشتریا پرجاتانترا و آرپی‌پی نپال، همراه گروه‌های حامی سلطنت، به‌سرعت از این پیام استقبال کردند. هزاران نفر از طرفداران آن‌ها خارج از فرودگاه کاتماندو گرد هم آمدند تا از گیانندرا استقبال کنند.

اما سوال بزرگ این است که آیا نپالی‌ها می‌توانند سلطنت هندو را در چارچوب جمهوری بپذیرند، آن هم بیش از ۱۶ سال پس از آنکه به‌طور رسمی از قانون اساسی نپال حذف شد.

سیاستمداران نپال، از جمله نخست‌وزیر، به‌شدت خشمگین شده‌اند و امکان بازگشت سلطنت را رد کرده‌اند. آن‌ها پیشنهاد داده‌اند که اگر پادشاه سابق تمایل دارد در سیاست بماند، باید در انتخابات شرکت کند و از طریق رای مردم وارد صحنه شود.

رقبای سیاسی نخست‌وزیر نپال او و سایر رهبران ارشد برخی احزاب را مسئول مشکلاتی مانند گسترش فساد، سرمایه‌داری رفاقتی، پارتی‌بازی و مهاجرت گسترده جوانان نپالی به خارج از کشور برای آینده‌ای بهتر می‌دانند.

راجندرا لینگدن، رهبر حزب راشتریا پرجاتانترا، مصمم است سیاستمداران جمهوری‌خواه را به پذیرش «تفاهم جدید» میان همه نیروهای سیاسی برای بازگرداندن سلطنت مشروطه وادار کند.

او هشدار داده است: «اگر احزاب حاکم با تفاهم جدید موافقت کنند، مشکلی نیست. در غیر این صورت، شورش مردمی گسترش خواهد یافت و در احیای سلطنت مشروطه موفق خواهد شد.»

رهبران احزاب اصلی نپال که در سال‌های اخیر به‌صورت چرخشی دولت را در دست داشته‌اند، هنوز آماده پذیرش این تغییر نیستند و بازگشت سلطنت را رد می‌کنند.

هری اوپرتی، وکیل ارشد، می‌گوید که قانون اساسی ۲۰۱۵ نپال چنین امکانی را در نظر نگرفته است.

او توضیح می‌دهد: «اگر قرار باشد سلطنت بازگردد، به یک قانون اساسی جدید نیاز خواهیم داشت، که فقط در صورت وقوع یک قیام بزرگ دیگر با هدف بازگرداندن سلطنت، امکان‌پذیر خواهد بود.»

موج حمایت از سلطنت که در هفته اخیر مشاهده شد، ممکن است «نتیجه ناتوانی جمهوری در تحقق وعده‌هایی باشد که پیش از این داده شده بود».

با این حال، اوپرتی بعید می‌داند که اعتراض‌های سلطنت‌طلبان گسترده‌تر شود.