۷۵ سال پیش در چنین روزی، در جریان بمباران شهر درسدن در آلمان توسط نیروهای متفقین در جنگ جهانی دوم، حدود ۲۵ هزار نفر کشته شدند و ده‌ها هزار ساختمان این شهر، به تلی از خاک بدل شدند. 

نیروهای بریتانیا هزار و ۴۰۰ بار با بمب‌افکن‌های لنکستر-۸۰۰ ، بمب‌ها را بر سر منطقه ریختند، به این امید که در حملاتشان از ۱۳تا ۱۵ فوریه ۱۹۴۵، نازی‌ها را هدف قرار دهند. 

۲۰۰ بمب‌افکن دیگر نیز از سوی نیروهای آمریکایی، در این دو روز بیش از ۹۵۰ بمب را بر سر آن شهر ریخت. 

 حال با استفاده از عکس‌های قدیمی و فعلی از نقاط شاخص شهر، تصاویر ترکیبی تهیه شده است که میزان تخریب، و میزان کار انجام شده برای بازسازی شهر را نمایش می‌دهد. 

 سالن اپرای مشهور درسدن و بناهای ممتاز موزه‌ها در بخش قدیمی شهر، همه نابود شدند، همچنین کلیسای «بانوی ما» که بر اثر انفجار ناشی حرارت بسیار بالای آتش، فروریخت و زیر آوار خود مدفون شد. 

 دود ناشی از آتش، سرعت بالارفتن هوا بر اثر افزایش دما را افزایش داد و این امر باعث ایجاد خلاء در زمین و ایجاد بادهای سریع و نیرومندی شده که درختان را از ریشه برآورد و مردم را به درون شعله‌های آتش مکید. 

 مورخان می‌گویند که آن تخریب، با آن همه جان از دست رفته و با اثرگذاری اندک بر جنگی که عاقبت، کمتر از هفت ماه بعد پایان یافت، اقدام بیهوده‌ای بود. 

  بسیاری از قربانیان، بر اثر نارسایی سیستم تنفسی جان باختند، و گفته می‌شود که با احتساب اجسادی که برای ضدعفونی سوزانده شدند، شمار واقعی کشته‌شدگان بیش از ۲۵ هزار نفر است. 

 وینستون چرچیل، نخست‌وزیر وقت بریتانیا، و فرنکلین روزولت، رئیس ‌جمهوری وقت ایالات متحده، در روند آماده شدن برای قوای شوروی سابق به رهبری جوزف استالین که از شرق در حال پیشروی بود، آلمان شرقی را بمباران کردند. 

زشتی‌های تاثیر جنگ بر درسدن، در کتاب «سلاخ‌خانه پنج‌» نوشته کورت ونگوت ثبت و ضبط شده است. او در زمان بمباران‌ها در آنجا حضور داشت و شناخته‌شده‌ترین رمان او، می‌تواند یک اثر شبه‌زندگی‌نامه تلقی شود.

این مقاله اولین بار در ۱۳ فوریه ۲۰۱۵ منتشر شده است.