مردها نیز ساعت بیولوژیکی دارند و باید اسپرم‌شان را در بانک اسپرم ذخیره کنند

معمولا این زنان هستند که از وجود ساعت بیولوژیکی بدنشان در رنج‌اند، اما پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد که مرد‌ها هم ممکن است برای تولید مثل محدودیت زمانی داشته باشند.

نشریه «ماتوریتاس» در استناد به یک گزارش علمی جدید، توصیه می‌کند که مردها پیش از رسیدن به «سن بالای تولید مثل» )یعنی از نظر پزشکی چیزی میان سی و پنج و چهل و پنج سال) اسپرم خود را به بانک‌های ویژه بسپارند.

در این گزارش آمده که ممکن است کیفیت تولید مثل مردهای بالای سی و پنج تا چهل و پنج سال کاهش یافته و در نتیجه همسر یا شریک زندگیشان را در معرض خطراتی در دوران بارداری قرار بدهند که مرض قند، فشار خون بالا و زایمان زودرس از جمله آنها است.

علاوه بر این، کودکان پدرهای مسن‌تر، با خطر بیماری‌هایی چون بیماری قلبی مادرزاد، صرع کودکان و وزن کم روبرو هستند.

این گزارش می‌گوید این کودکان بیشتر مستعد ابتلا به سرطان، بیماری‌های مغز و اعصاب و اوتیسم هستند.

این نظریات، حاصل ۴۰ سال تحقیق در مورد پیامدهای سن والدین بر توانایی بارداری و باروری و سلامت کودکان است.

گلوریا بچمن، مولف اصلی این گزارش و مدیر انستیتوی بهداشت زنان در دانشکده راجرز رابرت وود جانسون، می‌گوید: «در حالیکه پذیرفته شده که تغییرات فیزیولوژیکی زنان پس از سن سی و پنج سالگی، بر توانایی آنها برای باردار شدن و سلامت کودکانشان تأثیر دارد، مردها متوجه نیستند که سن بالای آنها نیز همان اثرات (توانایی در بارور کردن و سلامت کودک) را در پی دارد. علاوه بر اینکه بالا رفتن سن مرد با کاهش توانایی او برای بارور کردن همراه است، به نظر می‌رسد کیفیت اسپرم مرد هم دچار کاستی می‌شود. برای مثال، همانطور که انسان با بالا رفتن سن، قدرت عضلانی، انعطاف و تحملش کاهش می‌یابد، اسپرم مرد قابلیت خود را در ارتباط با چرخه زندگی از دست می‌دهد».

گلوریا بچمن معتقد است دلیل آن، کاهش طبیعی میزان تستوسترون و کیفیت اسپرم در نتیجه بالا رفتن سن است. با بالا رفتن سن مرد، اسپرم بیشتر در معرض خرابی است. این مسأله در هنگام لقاح می‌تواند به جهش‌های ژنتیکی مادرزادی بیانجامد که بعداً موجب بیماری در نوزاد یا کودک شود.

بچمن می گوید: «هرچند شواهدی دال بر آن است که کودکان پدرهای مسن بیشتر دچار شیزوفرنی شده‌اند (یک کودک در میان ۱۴۱ کودک با پدری زیر بیست و پنج سال، و یک کودک در ۴۷ کودک از پدران بالای پنجاه سال)، اما هنوز علت آن روشن نیست. پژوهش‌ها نشان می‌دهد زمانی که سن پدر از سی سال می‌گذرد، خطر بیماری اوتیسم در کودک افزایش می‌یابد؛ در دهه چهل ثابت می‌ماند، اما از پنجاه به بعد دوباره بالا می‌رود».

بچمن خاطر نشان می‌کند که زن‌ها در مجموع بیشتر مراقب بهداشت دستگاه تولید مثل‌شان هستند تا مردها که تنها زمانی به پزشک مراجعه می‌کنند که توانایی بارور کردن ندارند.

نشریه «ساینس دیلی» با استناد به این گزارش، به متخصصین زنان و نازایی توصیه می‌کند به مردهایی که پدر شدن را به تعویق می‌اندازند، پیشنهاد کنند تا پیش از سی و پنج سالگی اسپرم‌شان را در بانک های ویژه ذخیره کنند تا از مشکلات بهداشتی آتی اجتناب شود.

نتیجه‌گیری گلوریا بچمن با گزارشی که نوامبر سال گذشته از طرف دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد منتشر شد، هماهنگی دارد. تحقیقات استنفورد نشان می‌دهد که نوزادان پدرهای بالای سی و پنج سال بیشتر با معضلاتی از قبیل وزن کم و صرع مواجه هستند.