فوبی وستون
برای اولین بار از قرن ۱۵ میلادی تا کنون، قرار است یک جفت لک لک سفید در بریتانیا تخمگذاری کنند.
این جفت لنگ دراز که لانه خود را بالای یک درخت بلوط قدیمی در زمینی به وسعت ۱۴۰۰ هکتار در منطقه حیات وحش «نپ» در ساسکس ساختهاند، در حال حاضر روی سه عدد تخم لک لک نشستهاند و قرار است این جوجه لک لکها ماه ژوئن سر از تخم بیرون آورند.
با اینکه لک لکهای سفید گاه بر فراز انگلستان پرواز میکنند، آخرین جوجه این پرنده گمان میرود سال ۱۴۱۶ در کلیسای سنت گیل در ادینبورگ (ادینبرا) و خاک بریتانیا سر از تخم بیرون آورده باشد.
بازگشت این پرندگان، بخشی از «برنامه هدفمند ازدیاد جمعیت جانوران»، از جمله افزایش جمعیت لکلکهای وحشی تا سال ۲۰۳۰ است.
مری دیویس، مامور بازیابی گونههای پرندگان در «انجمن سلطنتی حمایت از پرندگان»، به ایندیپندنت گفته است:«این خبر بسیار خوبی است که میشنویم و حالا با علاقه فراوان، شاهد چگونگی پیشرفت روند افزایش جمعیت آنان خواهیم بود».
ایزابلا تیری، نویسنده و صاحب املاک «نپ»، گفته است که والدین این پرندگان جوان هستند و آینده آنها هنوز نامشخص است.
وی به گاردین گفته است: «وقتی که آنها با شاخههای کوچک در حال لانهسازی بودند و سر اینکه کجا لانه بسازند با هم میجنگیدند، آنها را تماشا میکردیم و فکر نمیکردیم که قصدشان جدی باشد، اما انگار معجزهای رخ داد و این اتفاق افتاد. کسی نمیداند که آیا این جوجهها سر از تخم در میآورند یا نه، اما اگر این اتفاق بیافتد و آنها بتوانند آزادانه پرواز کنند، خیلی اتفاقی زیبایی خواهد بود».
طرح «افزایش جمعیت جانوران» توسط «پارک حیاتوحش کاتسوولد» و «بنیاد حفاظت از منابع طبیعی و حیاتوحش دارل»، اداره میشود.
این پرندگان از باغ وحش ورشو در کشور لهستان به زمینهای «نپ» انتقال یافتهاند و در یک محوطه حفاظت شده شش هکتاری زندگی میکنند.
پس از جنگ جهانی دوم، تعداد لک لکها در سراسر اروپا کاهش یافت و علت آن این بود که کشاورزان، مراتع باتلاقیای را که این پرندگان در آن زندگی میکردند، خشک کردند و با سمپاشی آن مناطق، حشراتی نیز که منبع تغذیه لک لکها بود، از بین رفتند.
با این حال، در چند دهه گذشته این پرندگان در تعدادی از کشورهای اروپایی مانند فرانسه، سوئد، هلند و سوئیس با موفقیت اقدام به تولید مثل و افزایش جمعیت خود کردهاند.
سالیان متمادی است که در سراسر جهان، افسانههایی میان مردم، و از جمله در داستانهای هانس کریستین اندرسون، رواج دارد از لک لکهایی که بچههای گمشده در غارها و باتلاقها را مییابند و به خانوادههایشان باز میگردانند.
لک لکها بهطور سنتی دوست دارند روی درختان قدیمی و سنگها لانه خود را بسازند، اما در دوران کنونی لانههای خود را اغلب بر روی پشت بامها یا دودکشهای بلند میسازند.
© The Independent