تعویق المپیک و تعطیلی ورزش ایران فرصت تازه‌ای برای تغییرات و تصمیمات جدید ایجاد کرده است، اما مشخص نیست که واکنش‌های مدیران ورزش و تصمیمات جدید چه آینده‌ای برای ورزش می‌سازد. یکی از مهم‌ترین تصمیمات در ورزش ایران پس از تعویق المپیک، اخراج ایگور کولاکوویچ از تیم ملی والیبال ایران بود.

کولاکوویچ، سرمربی تیم ملی والیبال، در تمام سال‌های حضورش در ایران با انتقاداتی تند مواجه بود. حتی در روزهای موفقیت، از گزارشگران تلویزیون تا کارشناسان و حتی مدیران فدراسیون والیبال، سعی می‌کردند والیبال ایران را بزرگ‌تر از سرمربی تیم ملی آن بدانند و در موفقیت‌ها نقش کولاکوویچ را کمرنگ کنند. البته بعد از خولیو ولاسکو (۲۰۱۱-۲۰۱۴) در تیم ملی والیبال، همه مربیان والیبال ایران با ولاسکو مقایسه می‌شدند و عملکرد تاثیرگذار او، کار اسلوبودان کواچ (۲۰۱۴–۲۰۱۵) و رائول لوزانو (۲۰۱۶–۲۰۱۷) را هم مثل کولاکوویج در ۳ سال اخیر سخت می‌کرد.

والیبال ایران اما دچار این باور غلط شده بود که با یک نسل طلایی، می‌تواند تا ابد موفق باشد، در حالی که به جای روش گلخانه‌ای و ساختن یک تیم موفق، به پرورش بازیکنان برای نسل‌های پیاپی نیاز داشت.

کولاکوویچ در همین یک سال اخیر به رغم مصدومیت ستاره‌ها و فشردگی رقابت‌ها، ایران را به المپیک ۲۰۲۰ توکیو رساند و میان انتقاداتی تند، مسئولیت خودش را انجام داد و پس از ۳ سال، خسته از انتقادات، در اینستاگرام عکسی را به نشانه «هیس به منتقدان» منتشر کرد.

وقتی چند ماه پیش محمدرضا داورزنی دوباره رئیس فدراسیون والیبال ایران شد، در جامعه والیبال این گمان می‌رفت که تیم ملی والیبال با کولاکوویچ به المپیک توکیو می‌رود. اما تعویق بازی‌های المپیک به دلیل پراکنش ویروس کرونا، باعث شد تا فدراسیون والیبال فرصتی برای تغییرات به دست آورد و  پس از انتشار خبر تعویق المپیک، داورزنی حکم اخراج کولاکوویچ را نوشت. خوش‌خبر، سرپرست تیم ملی والیبال ایران، توضیح به ظاهر ساده‌ای از ماجرا ارائه می‌دهد: «قرارداد کولاکوویچ تا پایان المپیک ۲۰۲۰ توکیو بود و با توجه به شرایط کنونی، هیچ تورنمنتی وجود ندارد که او بخواهد در ایران به کار خود ادامه دهد. ما شرایط را برای کولاکوویچ تشریح کردیم و او هم خیلی منطقی آنها را پذیرفت و اعلام کرد که انتظار این پیشنهاد را داشت. با توجه به شرایط موجود، قرارداد کولاکوویچ با فدراسیون را فسخ شده بدانید. موضوع پرداخت غرامت به کولاکوویچ هم مطرح نیست.»

فدراسیون والیبال همه چیز را ساده و آسان جلوه می‌دهد، اما حالا تیم ملی والیبال ایران در آستانه المپیکی که شاید زودتر از یک سال دیگر شروع شود، سرمربی ندارد و معلوم نیست فدراسیون والیبال در آینده چه تصمیمی درباره نیمکت تیم ملی بگیرد.

جدایی مربیان خارجی در ورزش ایران طی یک سال اخیر، به داستانی نگران‌کننده تبدیل شده است و کیفیت فنی ورزش را به شدت نازل کرده است. در فوتبال، پس از جدایی کارلوس کی‌روش، چیزی جز شکست ندیده‌ایم و البته فارغ از نتایج ضعیف با مارک ویلموتس، فدراسیون فوتبال در قرارداد با ویلموتس یک بدهی بزرگ حدود ۱۰۰ میلیارد تومانی را به جا گذاشت که توان پرداختش را نخواهد داشت. جانشین ویلموتس نیز دراگان اسکوچیچ بود که سابقه‌اش برای مربیگری در تیم ملی ایران نه با کی‌روش قابل مقایسه است و نه حتی با مربی بازنده‌ای مثل ویلموتس.

شاید سرنوشت تیم ملی والیبال ایران نیز چیزی شبیه به فوتبال باشد. برخلاف ادعای فدراسیون والیبال، بی‌شک کولاکوویچ غرامت جدایی از والیبال ایران را دریافت می‌کند و معلوم نیست رئیس فدراسیون والیبال برای یک قرارداد گزاف با مربی جدید، چه اهدافی در سر دارد؛ شبیه اتفاقی که با قرارداد گزاف مارک ویلموتس برای فوتبال ایران رخ داد. ورزش ایران در همین یک سال اخیر مربیانی مثل کارلوس کی‌روش، برانکو ایوانکوویچ، آندره‌آ استراماچونی، گابریل کالدرون و ایگور کولاکوویچ را از دست داده است، و این یعنی نزول کیفیت فنی ورزش بدون حضور مربیانی که در بدترین روزگار مدیریت بر ورزش ایران دست‌کم آثاری فنی داشتند.

داورزنی ۳ سال پیش وقتی رئیس فدراسیون والیبال ایران بود، کولاکوویچ را به عنوان سرمربی انتخاب کرده بود، اما خیلی زود پس از این انتخاب به وزارت ورزش و جوانان رفت و معاونت ورزش قهرمانی را بر عهده گرفت. طی این ۳ سال، هرگاه از انتخاب کولاکوویچ انتقاد می‌شد، داورزنی در پاسخ می‌گفت که انتخاب او خردمندانه بوده است، اما در فدراسیون والیبال سرمربی را به درستی مدیریت نکرده‌اند. بعد از ۳ سال، داورزنی به فدراسیون والیبال برگشت و در اولین اقدام، حکم اخراج کولاکوویچ را نوشت. اگر المپیک با تعویق مواجه نمی‌شد، فدراسیون والیبال هرگز به اخراج کولاکوویچ فکر نمی‌کرد. اما حالا این سوال مطرح است که اگر به کولاکوویچ اعتماد فنی نداشتید، چرا می‌خواستید با او به توکیو ۲۰۲۰ بروید؟