بوریس جانسون نخست وزیر بریتانیا، در مقاله ای که در دوران نمایندگی اش در پارلمان نوشته، ضمن دست کم انگاشتن نقش بریتانیا در تجارت برده، گفته است که استعمار آفریقا توسط بریتانیا هرگز نباید پایان می یافت.  

منتقدان از آقای جانسون خواسته اند توضیح دهد که آیا همچنان به این نظریات که در سال ۲۰۰۲ ابراز کرده معتقد است یا نه؟ آقای جانسون در این مقاله گفته آفریقایی ها بدون راهنمایی های بریتانیا قادر به تولید محصولات درست و صادر کردن آن نمی بودند.

او در جایی از این مقاله می نویسد: «ممکن است قاره (آفریقا) یک لکه باشد اما این لکه بر وجدان ما نیست. مسئله این نیست که ما زمانی بر آن استیلا داشتیم، بلکه این است که دیگر آن استیلا را نداریم.»

در هفته‌ای که گذشت نخست وزیر بریتانیا گفت مجسمه های جنجال برانگیز تاجران برده و استعمارگران بریتانیایی در شهر های کشور باید حفظ شود زیرا آن ها «با وجود معایب شان به ما در مورد گذشته درس می دهند.»

اما مقاله آقای جانسون در نشریه «اسپِکتِیتِر» که زمانی سردبیر آن بود نشان می دهد که او در واقع اقدامات استعمارگرایانه بریتانیا در قاره آفریقا را تحسین می کند. 

او در این مقاله می گوید: «به اوگاندا، مروارید آفریقا، به عنوان نمونه ای از سابقه بریتانیا نگاه کنید. آیا ما برده داری کردیم؟ ابدا! یکی از نخستین وظایف فردریک لوگارد که «بوگاندا» را مستعمره کرد این بود که با برده داران عرب مقابله کند.»

در ادامه این مقاله آمده است: «..و این هجویات را باور نکنید که ما "محصولات نامناسب" در این کشور کاشتیم. اوگاندا سرشار و مملو از سبزیجات مختلف است. میوه هایی نادر و عجیب مثل «جکفروت» (توضیح: نوعی میوه حاره ای از خانواده نارگیل) در آن می بینید که با زائده های مربع شکل سبز پوشیده و از سرتان بزرگتر است. هرچند بوی خوشی دارد اما چنان بدمزه است که حتی «وِیت رُز» (توضیح: یک سوپرمارکت سطح بالا در بریتانیا) متظاهر هم نمی تواند آن را عرضه کند.» 

جانسون در ادامه می‌گوید: «به همین دلیل بریتانیایی ها در آن جا قهوه، پنبه و تنباکو کاشتند که عمدتا کار درستی بود. درست است که در حال حاضر بهای قهوه بالا نیست اما این تقصیر ویتنامی هاست که با وقاحت قیمت ها را در بازار قهوه شکستند، نه کشاورزان (بریتانیایی) یکصد سال پیش.»

وی می‌افزاید: «اگر بومیان (آفریقا) به حال خودشان رها می شدند به هیچ چیز دیگری اتکاء نمی کردند جز لذت مصرف کربوهیدرات موجود در موز سبز... استعمارگران به درستی متوجه شدند که بازار صادرات محدود است.»

آقای جانسون در ادامه این مقاله ضمن اشاره به این که یکی از طرق کمک به اقتصاد کشورهای آفریقایی ترغیب گردشگری بریتانیایی هاست، می گوید: «بهترین سرنوشت برای آفریقا این است که قدرت های استعمارگر پیشین یا شهروندانشان بار دیگر در آن سو حرکت کنند با این تفکر که این بار به آن ها گفته نخواهد شد که باید (در این مورد) احساس گناه کنند.» 

سخنگوی بوریس جانسون از هرگونه اظهارنظر در مقابل سوالات ایندیپندنت خودداری کرد.

نمایندگان پارلمان از حزب اقلیت کارگر از نخست وزیر خواسته اند توضیح دهد که آیا هنوز به نظرات ابراز شده در این مقاله معتقد است یا نه. 

دان باتلر، نماینده پارلمان بریتانیا از حزب کارگر به ایندیپندنت گفت: «بوریس جانسون نخست وزیر بریتانیا ست. تاریخ بریتانیا - وارد کردن سیاه پوستان منطقه کارائیب به این کشور، امپراطوری و استعمار باید با درستی و دقت گفته و با جدیت یادآوری شود.»

وی افزود: «برای پیشرفت مداوم و پایدار، نخست وزیر که در جایگاه برتر قدرت است باید روی آنچه گفته و نوشته تامل کند. من از نخست وزیر می خواهم کتاب ها، مقالات و بیانیه هایی را که نوشته با همان شقاوتی که شاهد مرگ جورج فلوید بود مرور کرده و بگوید آیا از چیزهایی که در گذشته گفته، کرده یا نوشته نادم است یا نه.» 

خانم باتلر گفت مهم است که «تاریخ مخدوش نشده و روی آن سرپوش گذاشته نشود.» او افزود: «این برخورد ایتونی (توضیح: ایتون یک آموزشگاه خصوصی گرانقیمت و به طور سنتی متعلق به طبقه خواص بریتانیاست که در طول دهه های گذشته بخش عمده رهبران و شخصیت های پرنفوذ و حاکم بر بریتانیا از آن فارغ التحصیل شده اند. گفته می شود فارغ التحصیلان از این آموزشگاه بخشی بخاطر تحصیلاتشان و بخشی بخاطر سوابق خانوادگی بسیار طبقاتی فکر می کنند.) هرکه را متعلق به آن حلقه داخلی نیست بی توجه به رنگ پوستش هدف قرار می دهد. شاید زمان آن رسیده که در عوض نگاه مغرضانه به تاریخ، به آن از روزنه زجر و شکنجه مردم توسط دیگران نگریست.»

مارشا دو کوردووا، وزیر امور زنان و تساوی حقوق در کابینه سایه حزب کارگر گفت: «اظهارات پیشین بوریس جانسون مثالی است که چرا مردم باید در مورد پیامد دوران استعمار آموزش ببینند.»

وی ادامه داد: «میراث استعمار بریتانیا و نقش آن در تجارت برده جای زخمی است بر جامعه ما. استنتاج از آن باید مایه افتخار ما باشد. این که کشورهای آفریقایی در شرایط بدتری قرار دارند چون ما دیگر بر آن ها حکم نمی رانیم، توهینی است به میلیون ها نفر.»

کریستین ژاردین، سخنگوی حزب لیبرال دموکرات در تساوی اجتماعی نیز گفت: «مهم است که نخست وزیر روشن کند که ادبیات و زبانی که در گذشته استفاده کرده معرف نظرات امروز او نیست.»

به گفته وی: «در سراسر بریتانیا این موضوع مورد بحث و گفتگوست که که چگونه ما به عنوان یک ملت با تاریخمان و نژادپرستی و تعصبی که بخشی از آن است کنار می آییم. این وظیفه نخست وزیر است که رهبری را در این مورد برعهده گیرد.»

او می‌افزاید: «باید گام های بیشتری برای مبارزه با نژادپرستی در بریتانیا برداشته شود و اگر حقیقت را بخواهیم جامعه را عوض کنیم باید بی عدالتی های موجود را از میان برداریم. موضع حزب لیبرال دموکرات در این مورد روشن است. ما خواهان یک برنامه گسترده در سطح دولت برای مبارزه با بی عدالتی ها علیه سیاه پوستان، آسیایی ها   سایر اقلیت ها هستیم تا بالاخره بتوانیم برای تمام کسانی که برای عدالت و تساوی مبارزه می کنند تغییر به ارمغان بیاوریم.»