روز گذشته خبرگزاری رکنا پرده از حادثه‌ای تلخ برداشت که در آن بار دیگر مردی به ظن خیانت دست به قتل دختر جوانی زده است. قتلی که بر اساس توضیحات قاتل ۲۳ ساله به فجیع‌ترین شکل ممکن صورت گرفته است و سر از تن دختر ۱۹ ساله جدا شده است.

به گزارش خبرگزاری رکنا، حوالی ساعت ۲۲:۳۰ یکشنبه شب ۲۵ خرداد جوان ۲۳ ساله ای با در دست داشتن کاردی خونین با حضور در کلانتری ۱۱ ولیعصر آبادان اظهار کرد به دلیل خیانت همسرش او را کشته است.

رکنا می‌نویسد که جوان آبادانی به ماموران گفته « سر همسر ۱۹ساله اش را از تنش جدا کرده و در منطقه بهار ۵۶ در کنار رودخانه بهمنشیر رها کرده است».

 در پی این اظهارات مأموران پلیس بلافاصله با راهنمایی فردی که ادعا می کرد زنش را به قتل رسانده سر صحنه جرم رفته و مشاهده کردند قاتل سر زن جوان را از بدن جدا کرده است. 

متهم این «قتل ناموسی» در بازجویی های اولیه ادعا کرده که همسرش متولد سال ۱۳۸۰ و دختر عموی وی  بوده است.

قاتل در اعترافات خود گفته است که «عروس جوان یک سال قبل ۲ روز پس از مراسم عقد با مرد دیگری از خانه فرار می کند که داماد جوان یک سال به جستجوی همسرش می پردازد تا این که او را در مشهد می یابد و همسرش را به بهانه این که بخشیده است به آبادان برمی گرداند».

مدت زیادی از قتل فجیع رومینا اشرفی به دست پدرش نمی‌گذرد. حادثه‌ایی که واکنش‌های بسیاری را در جامعه ایرانی برانگیخت و باردیگر بحث‌های مربوط به «زن‌کشی» یا به اصطلاح «قتل‌های ناموسی» را مطرح کرد. 

در روزهای گذشته خبری در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که می‌گفت «ریحانه عامری» دختر۲۲ ساله کرمانی توسط پدرش با ضربات تبر به قتل رسیده است. هرچند هیچ منبع رسمی این خبر را هنوز تایید نکرده است اما برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی این قتل را نیز در زمره «قتل‌های ناموسی» در ایران قلمداد کرده‌اند. 

به نوشته برخی کاربران دلیل اینکه پدر این دختر کرمانی فرزند خود را به قتل رسانده، دیر آمدن «ریحانه» به خانه بوده است. 

در فضای مجازی متنی از زبان خواهر ریحانه منتشر شده است که در آن وضعیت روز حادثه تشریح شده است. براساس متن منتشر شده در فضای مجازی از زبان خواهر ریحانه « وقتی درب اتاق را باز میکنند و میبینند که اتاق بسیار بهم ریخته و تمامی لباس ها وسط اتاق پهن شده اند وقتی لباس ها را کنار میزد، میبیند که جسد ریحانه وسط اتاق غرق در خون است و دیوار ها هم خون پاشیده شده است».

قتل زنان به دست خویشاوندان سببی و نسبی مرد، به گناه «ننگین کردن شرافت خانواده» تعریف کوتاهی‌ست که اغلب درباره پدیده «قتل‌های ناموسی» و یا «زن‌کشی» به کار می‌رود. در دسته‌بندی قتل‌های ناموسی گناه «زنان مقتول» از «تن ندادن به ازدواج اجباری» گرفته تا «ظن به رابطه با دیگری» برای «صاحبان» خانواده نابخشودنی می‌شود و حکم به قتل‌شان می‌دهد.

آمار دقیقی از تعداد قتل‌هایی با عنوان «زن‌کشی» و یا قتل‌های «ناموسی» در ایران در دست نیست و هر آماری در این خصوص یا بسیار قدیمی‌ست و یا ناظر به برخی پژوهش‌های پراکنده.  

اردی‌بهشت سال ۱۳۹۳ هادی مصطفایی، معاون وقت مبارزه با جرایم جنایی پلیس آگاهی پلیس گفته بود که «۱۸.۸ درصد قتل‌ها  در کشور با انگیزه ناموسی صورت می‌گیرد». به گفته این مقام پلیس  ۶۱.۵ درصد «مقتولان زن» توسط «بستگانشان» به قتل رسیده اند.

آماری هم در سال ۱۳۸۸  منتشر شده بود که حکایت از قتل ۱۵ زن در اهواز داشت که قربانی «قتل ناموسی» شده بودند. آماری که در آن سال معادل ۲۴.۵ درصد از کل قتل‌های سال در  شهر اهواز بود. 

میزان زن‌کشی در استان‌هایی که بافت فرهنگی طایفه‌ای و عشیره‌ای بیشتر از نقاط دیگر ایران است. خوزستان، کردستان، ایلام و سیستان و بلوچستان از جمله استان‌هایی هستند که شمار زنان قربانی «غیرت مردانه» در آنجا بیشتر است. اما روایت‌های قتل‌های ناموسی در ایران تنها محدود به بافت‌های جمعیتی طایفه‌ای نیست و در سال‌های گذشته کم نبودند نمونه‌های تلخی از قتل زنان به دست پدران و یا شوهران‌شان.