محققان کینگز کالج لندن اطلاعات ۶۹۱۴ بیمار مبتلا به کووید ۱۹ را که در کشورهای کرواسی، اسپانیا، ایتالیا، فنلاند،‌ لهستان، آلمان، بریتانیا و چین به بیمارستان‌ها ارائه شده بود، تجزیه و تحلیل کردند.

آنان این تحلیل را در دمای هوای محلی و رطوبت تخمینی در مکان‌های دربسته انجام دادند و دریافتند که نتایج شدید بیماری (انتقال به بیمارستان، پذیرش در آی سی یو یا نیاز به دستگاه کمک تنفس) در دوران همه‌گیری دربیشتر کشورهای اروپایی با انتقال از زمستان به اوایل تابستان، کاهش یافته است. 

محققان مزبور می‌گویند که با افزایش هر یک درجه سلسیوس دمای هوا، میزان مرگ و میر حدود ۱۵ درصد کاهش یافته است. در مقابل، شدت علایم و شمار تلفات ناشی از بیماری در چین در طول موج اول همه‌گیری ثابت ماند، چرا که آغاز و شیوع اولیه بیماری در آن ناحیه در طول در زمستان رخ نداده بود.

پژوهش فوق همچنین به بررسی داده‌های بیش از ۳۷هزار نفر در بریتانیا پرداخت که با استفاده از برنامه مطالعه نشانه‌های کووید، در مورد علایم کووید ۱۹ گزارش داده‌اند و در پیوند با افزایش دما در بریتانیا، کاهش مشابهی را در شدت علایم گزارش شده از ماه مارس تا ماه مه نشان داد.

با توجه به یافته این محققان، این تغییرات بسیار بزرگتر از آن است که بتوان با پیشرفت در درمان بیماری، سن بیماران، یا شرایط درگیر شدن بیمارستان‌ها آن را توضیح داد و نشان می‌دهد که تأثیر دمای فصلی بر میزان تاثیر ویروس موثر است.

با این حال، متخصصان این یافته‌ها را به چالش کشیدند و شماری از پیش بینی‌های احتیاطی روش-شناختی در این مطالعه (که هنوز مورد بررسی همسان قرار نگرفته است) را خاطر نشان کردند.

سر تیموتی اوشیا، پروفسور اپیدمی‌شناسی دامپزشکی و علوم داده‌ها در دانشگاه ادینبورگ، تأکید می‌کند که این مطالعه تنها بر موارد بستری شدن در بیمارستان متمرکز است و نتوانسته است عوامل بیشتر دیگری را باعث کاهش شدت نتایج شده‌اند، مد نظر قرار دهد.

«این پرسش بررسی نشده است که آیا کوید ۱۹ در شرایط بیرونی (خارج از بیمارستان‌ها) راحت‌تر منتقل می‌شود یا خیر، و بنابراین نباید استنباط شود که نتیجه، نمایانگر یک همه‌گیری بزرگ است.»

او می‌افزاید: «نارسایی بعدی این است که دشوار می‌توان تشخیص داد که آیا هر گونه کاهش در شمار تلفات یا شدت بیماری در طول زمان، با پیشرفت روش‌های درمان بیمارستانی، بیشتر شدن تجربه کارکنان با موارد کووید۱۹و کاهش تعداد مبتلایان (کاهش فشار بر کارکنان بیمارستان) نیز مرتبط است یا خیر.»

«و البته هنوز نقش احتمالی بیماری‌های پیش‌زمینه‌ای دیگر در این بیماری نیز کشف نشده است. بر فرض این که سرعت حمله کووید ۱۹ در افرادی که بیماری پیش‌زمینه‌ای داشته‌اند بالاتر است، که اگر این نکته درست باشد، این افراد احتمالا با شدت بیشتری مبتلا می‌شوند و احتمال زودتر آلوده شدن به ویروس در آن‌ها هم بیشتر است.»

دکتر فرانسوا کوهن ، اقتصاددان محیط زیست در دانشگاه آکسفورد با تخصص در مورد تأثیر آب و هوا بر عوامل اقتصادی و اجتماعی، با تأیید این نظرات گفت:«کاهش دفعات بستری شدن در بیمارستان که دراین مقاله کشف شده، بسیار جالب است. با این حال، این نتیجه‌گیری که تغییرات فصلی عامل اصلی ایجاد این تغییر است، موضوعی قابل تفسیر است.»

«من معتقدم که متغیرهای بسیاری ورای آب و هوا می‌تواند کاهش دفعات بستری شدن را توجیه کند. بنابراین توصیه می‌کنم که هنگامی که نتایج این مطالعه را ذکر می‌کنید، بسیار احتیاط کنید.»

دکتر سیمون کلارک، استادیار میکروبیولوژی سلولی در دانشگاه ریدینگ، بر تنوع نمونه‌های گزارش شده شیوع کووید۱۹ در سراسر جهان (صرف نظر از دمای منطقه) تأکید کرد.

«از یک طرف شیوع فعلی تابستان در ایالات متحده را داریم، و از طرفی هم تعداد نامعمول مبتلا شدن‌های سالانه را در محیط‌های کاری در شرایط سرما دیده‌ایم که با سرماخوردگی‌ها و آنفولانزا مرتبط است.»

«این مطالعه ارتباط بین دمای هوا و شدت علایم را نشان می‌دهد، اما علت آن را توضیح نمی‌دهد. شاید دلیلش این باشد که دمای پایین، پاکسازی همیشگی مخاط‌ها در مجاری بینی را از آلودگی‌های ویروسی، کند می‌کند.

این مطالعه نشان می‌دهد که گرم کردن محیط‌های داخلی در ماه‌های زمستان نیز ممکن است با خشک کردن سد محافظ مخاطی در بینی و مجاری هوایی، باعث شیوع بیماری شود و عفونت ویروسی را آسان‌تر کند.

دکتر سر تیموتی در پاسخ به این پرسش که آیا نتایج این مطالعه قابل استناد است، گفت:«این مطالعه نتیجه بسیار مهمی را ارائه می‌دهد. به عبارت دیگر، نشان می‌دهد که شواهد بسیار محکمی وجود دارد که شدت تاثیر کووید ۱۹ در موقعیت‌های مختلف در دمای پایین‌تر، افزایش یافته است.»