یک مدیر ارشد حقوقی می‌گوید: «این که کارفرمایان از کارمند زن می‌خواهند شهوت‌انگیزتر باشند، نشان‌گر آن است که زنان زمانی امنیت شغلی خواهند داشت که در برابر زن‌ستیزی و سوء‌استفاده از قدرت دم نزنند.»

طبق یافته‌های یک تحقیق جدید، کارفرمایان در دوره قرنطینه کرونایی از زنان کارمند می‌خواهند که در تماس‌های تصویری «شهوت‌انگیزتر» لباس‌ بپوشند و آرایش کنند.

طبق گفته‌های این تحقیق که شرکت «اسلیتر و گوردون»، متخصص در زمینه قوانین اشتغال، انجام داده است، کارفرمایان به ‌بیش از یک سوم زنان کارمند خود گفته‌اند که بیشتر آرایش کنند یا موهای خود را دوباره مرتب کنند و به ۲۷ درصد آن‌ها می‌گویند که شهوت‌انگیزتر یا تحریک‌کننده‌تر لباس بپوشند.

۴۱ درصد کارفرمایان درتوجیه این درخواست، مرتباً ادعا می‌کنند اگر لباس زن اغواکننده‌تر باشد «به موفقیت در کسب و کار کمک می‌کند.»

حدود ۴۰  درصد کارفرمایان در توضیح این درخواست می‌گویند «ظاهر زیبا داشتن برای شرکت» مهم است، و بیش از یک سوم‌شان می‌گویند «برای مشتری خوشایند‌تر است.» اما زنان کارمند وقتی با چنین درخواستی مواجه می‌شوند، احساس می‌کنند «مانند اشیا با آنان برخورد می‌شود، به اصول اخلاقی‌شان توهین می‌شود، و به ظاهرشان بیشتر توجه شده است.»

حقوق‌دانان دست اندرکار این تحقیق هشدار داده‌اند که زن‌ستیزی به لطف فضای مجازی «روش‌های زیرپوستی‌تر و جدیدتری پیدا کرده» است، زیرا بسیاری از کارمندان به خاطر وضعیت اضطراری کنونی به دورکاری روی آورده‌اند.  

حدود ۴۰ درصد زنان گفته‌اند که خودشان یا همکارانشان به خاطر تن ندادن به چنین خواسته‌هایی منزوی شده‌اند، در حالی که همکاران مرد چنین مشکلی نداشته‌اند.

یک چهارم شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی گفته‌اند که به خاطر ترس از عواقب سرکشی، وقت بیشتری صرف آرایش و زیبایی خود می‌کنند، چون می‌ترسند اگر به این خواسته تن ندهند، بر پیشرفت شغلی‌شان اثر منفی بگذارد.

حدود ۶۰ درصد زنان هم به کارگزینی خبر نمی‌دهند که کارفرما از آنان خواسته است شهوت‌انگیزتر لباس بپوشند.

دانیله پارسونز، کارشناس حقوق اشتغال در این شرکت، گفت: «مدیر یا هرکسی در رأس قدرت، به هیچ‌ وجه حق ندارد حتی مؤدبانه از زنی بخواهد که در محیط کارش تحریک‌کننده‌تر ظاهر شود.»

«چنین کاری نوعی سرکوب شدید است که سبب می‌شود زنان احساس کنند باید از درخواست مدیر پیروی کنند و ظاهر دلپذیرتری داشته باشند تا در شغل‌شان پیشرفت کنند. این کار یعنی تحقیر زن.»

«خیلی ناامیدکننده است که هنوز چنین صحبت‌هایی وجود دارد، به‌ویژه در روزگاری که زنان درگیر انبوه کارهای خانه هم هستند و ممکن است زحمت مراقبت از بچه‌ها هم بر دوششان باشد. این‌گونه رفتارهای عتیقه در محیط امروزی کار جایی ندارد.»

«این‌گونه درخواست‌ها تبعیض‌آمیز و غیرقانونی‌اند، زیرا از مردان چنین درخواستی نمی‌کنند، و با چنین درخواست‌هایی ناخواسته محیطی تحقیرآمیز یا خفت‌آور برای زنان ایجاد می‌کند.»

خانم پارسونز گفت که این شرکت حقوقی امیدوار است با تداوم روش‌های جدید دورکاری این مشکل «ریشه‌کن شود» و نسل آینده زنان کارمند دیگر مجبور نباشد تن به چنین روش‌های «زیان‌باری» بدهد.

او گفت، احساس «امنیت، راحت بودن و در خطر نبودن» در محیط کار حق همگان است، اما این موضوع در محیط‌های کاری‌ای که هرچه بیشتر «در زندگی شخصی ما تنیده می‌شوند» مهم‌تر هم شده است؛ محیط‌هایی که شمار بیشتری از مردم ناچارند «از پشت میز اتاق پذیرایی، اتاق نشیمن یا دفتر کار خانگی» کارهاشان را انجام دهند.

خانم پارسونز افزود: «در این تحقیق می‌توان دید که چنین اظهاراتی در مورد ظاهر زنان به معنای آن است که انگار زنان بیش از ظاهرشان ارزشی ندارند. این رفتار، عزت نفس فرد را در محیط کار خدشه‌دار می‌کند و باعث می‌شود احساس بدی در مورد خود پیدا کند.»

طبق یافته‌های این تحقیق، از زمانی که دولت بریتانیا در ماه مارس قرنطینه سراسری برقرار کرد، بیش از یک‌سوم زنان دست کم به یک درخواست تبعیض‌آمیز جنسیتی تن داده‌اند.

در این بررسی دو هزار نفر شرکت داشته‌اند که قبلاً به صورت حضوری کار می‌کرده‌اند، ولی به علت همه‌گیری کرونا اکنون دورکاری می‌کنند.

یک چهارم زنان گفته‌اند که به درخواست کارفرما در مورد ظاهرآرایی تن داده‌اند تا مبادا اثر منفی بر شغل‌شان بگذارد.

با این حال، یک‌سوم از زنان مقاومت کرده‌اند و گفته‌اند که چنان درخواستی زشت است.

هم یک سوم مردان و هم یک ‌سوم زنانی که در این نظرسنجی حضور داشته‌اند، چنین درخواست‌هایی را درمورد تغییر ظاهر در تماس‌های ویدیویی تحمل کرده‌اند، درحالی که در زندگی واقعی این‌گونه نبوده‌اند، زیرا می‌ترسیده‌اند مبادا به خاطر رکود پیش‌آمده بر اثر همه‌گیری کرونا، ثبات شغلی‌شان به خطر افتد.

دیبا سید، مدیر ارشد گروه حقوق زنان که از مؤسسه‌های خیریه‌معروف بریتانیا در حوزه امور حقوقی زنان است، در مصاحبه با ایندیپندنت گفت: «این یافته‌ها تکان‌دهنده است ولی به هیچ وجه شگفت‌آور نیست و نشان‌گر آن است که چگونه تبعیض‌های سازمان‌یافته جنسیتی واقعیت روزمره محیط کار بسیاری از زنان است. این که کارفرمایان از کارمند زن می‌خواهند شهوت‌انگیزتر باشند، نشانگر آن است که زنان در صورتی امنیت شغلی دارند که در برابر زن‌ستیزی و سوء‌استفاده از قدرت دم نزنند و رواج فرهنگ آزار جنسی و جنسیت‌زدگی را در محیط کار تشویق و تقویت می‌کند.»

«تا وقتی که زنان در محیط کار احساس امنیت و ایمنی نکنند، تلفن مشاوره حقوقی محرمانه و رایگان ما در گروه حقوق زنان در مورد آزار جنسی در محیط کار همچنان لازم است تا به زنان این قدرت را بدهد که به مزایای حقوقی خود آگاهی یابند و حق خود را مطالبه کنند.»

ویوین هایز، مدیر عامل مرکز منابع زنان، از سازمان‌های معروف ملی حامی زنان در بریتانیا، نیز در مصاحبه با ایندیپندنت گفت که بازتاب باورهای جنسیت‌زده زیان‌بار را می‌توان در یافته‌های این تحقیق مشاهده کرد.

خانم هایز افزود: «واقعاً مأیوس‌کننده است که در وهله اول همچنان جذابیت و جلوه جنسی زنان  برای مردان اهمیت دارد و به زن به چشم کالایی نگاه می‌کنند که کسب و کار را بهبود می‌دهد. تا وقتی که این زن‌ستیزی از جامعه ما ریشه‌کن نشود، چشم‌اندازی برای تغییر وجود ندارد.»

«وقتی بحث از میان برداشتن عقاید به شدت زیان‌بار جنسیت‌زده به میان می‌آید، کافی است به کلیشه‌های جنسیتی نهادینه‌شده و بیماری زنانه و مردانه کردن امور توجه کنیم تا بفهمیم چقدر عقب هستیم. اساس مشکل‌ها در واقع همین باورهای جنسیت‌زده است و به تبعیض مردان علیه زنان و در مواردی، به اقدام به قتل و تجاوز استمرار می‌بخشند. با کنار هم گذاشتن این باورهای جنسیت‌زده است که به تصویر کلی هراس‌افکنی مستمر در میان زنان و دختران جهان پی می‌بریم.»