هیله نجیب، دختر دکتر نجیبالله احمدزی، رئیس جمهوری پیشین افغانستان، در آستانه ۲۴مین سالروز کشته شدن پدرش در کابل از سوی طالبان، در مصاحبه با شبکه جهانی «ایران اینترنشنال» گفت که آرزو دارد مذاکرات صلح دوحه بتواند به جنگ چهل ساله در افغانستان نقطه پایان بگذارد.
هیله نجیب گفت: «مذاکرات دوحه میان هیئت افغان و طالبان فرصت خوبی برای ختم جنگ و نجات افغانستان است و آرزو دارم که شرکتکنندگان در این نشست بتوانند به جنگ چهل ساله افغانستان خاتمه دهند.»
خانم نجیب از کندی پیشرفت در گفتوگوهای دوحه میان هیئتهای مذاکرهکننده افغان و طالبان نیز انتقاد کرد و افزود: «متاسفانه تاکنون مذاکرات صلح در دوحه میان هیئت افغانی و طالبان بینتیجه بوده است و برداشت من این است که دو طرف بر رسیدن خود به قدرت و ایجاد نظام آینده تاکید دارند، نه ختم جنگ و اعلام آتشبس برای افغانستان.»
او همچنین افزود: «متاسفانه روند صلح همهشمول نیست و بدون میانجی به پیش میرود و به همین دلیل است که دو طرف تلاش دارند برای چگونگی تشکیل یک نظام در آینده و رسیدن به قدرت باهم به توافق برسند، نه ختم جنگ. من از هیئت مذاکرهکننده دولت افغانستان و هیئت طالبان میخواهم بکوشند تا از فرصت پیش آمده استفاده کند تا ما از جنگ کنونی که در کشورمان جریان دارد، بیرون شویم.»
خانم نجیب در این مصاحبه ایران، پاکستان، کشورهای عربی و شماری از تکنوکراتهای خارجی را متهم کرده است که نگذاشتهاند برنامههای ملی پدرش (دکتر نجیبالله) برای نجات افغانستان عملی شود: «دکتر نجیبالله اولین رئیس جمهوری افغانستان بود که طرح مصالحه ملی را پیشنهاد کرد، زیرا وی دارای یک فکر ملی بود و هیچگاه تلاش نکرد که از منظر و جایگاه قوم به پیش برود و برای نجات و استقلال افغانستان نیز دید واضح و روشنی داشت، اما شماری بودند که مانع شدند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
شاکر محمدی، از نظامیان دوران حکومت دکتر نجیبالله احمدزی که اکنون بازنشسته است، میگوید: «من باید چند چیز را واضح بگویم، دکتر نجیبالله شهید، پس از رسیدن به قدرت همیشه تلاش کرد که افغانستان به صلح برسد و برنامهای نیز روی دست داشت تا همه مردم افغانستان را یک ملت واحد بسازد، اما دشمنانش اجازه ندادند، تا شهیدش کردند. اکنون که فرصت دیگری برای نجات افغانستان و ختم جنگ به وجود آماده است، باید همه طرفها از آن حمایت کنند و طرفهایی که در این مذاکره حضور دارند، خواستههای شخصیشان را کنار بگذارند و برای نجات افغانستان تلاش کنند تا این فرصت از دست نرود.»
نوراحمدشاه حنیف که او نیز از ماموران پیشین حکومت دکتر نجیبالله است، میگوید: «ما در گذشته نیز خواهان یک افغانستان مستقل، آباد، آرام و دور از تمام تعصبات قومی و مذهبی بودیم، اکنون نیز خواست ما همان است که بود. طالبان باید از خواستههای شخصی خود بگذرند و برای آبادی و سربلندی افغانستان تلاش کنند. وگرنه اگر این گروه فکر میکنند که نظام امارتیشان دوباره احیا میشود، اشتباهی تاریخی است. مردم افغانستان دو بار از یک سوراخ گزیده نمیشوند. اگر آنان واقعا خود را افغان و مسلمان میدانند، به صلح تن دهند و از کشتار، ویرانی، جنگ و ایجاد بیثباتی دست بردارند.»
دکتر نجیبالله، پنجمین رئیس جمهوری و آخرین رئیس دولت جمهوری دموکراتیک افغانستان بود. با پایان جنگ شوروی سابق در افغانستان و خروج نیروهای آن از این کشور، مجاهدین توانستند وارد کابل شوند. دکتر نجیبالله پس از ورود مجاهدین در کابل به دفتر سازمان ملل متحد پناهنده شد و اجازه نیافت که افغانستان را ترک کند.
پس از مجاهدین، کابل به دست طالبان سقوط کرد. طالبان به مجرد رسیدن به کابل، دکتر نجیبالله و برادرش را از داخل دفتر سازمان ملل متحد دستگیر کردند و روز بعد جسد او و برادرش را در چهارراه آریانای کابل به دار آویختند. اکنون ۲۴ سال از کشته شدن دکتر نجیبالله میگذرد، و هنوز هیچ فرد یا گروهی در پیوند با قتل وی دستگیر یا به میز محاکمه کشانده نشده است.