اینگونه به نظر می‌رسد که فوتبالیست آمریکایی، «مِگان راپینو»، به همان اندازه که خارج از زمین بازی قادر به نوشتن سرخط خبرهاست، در زمین بازی هم از این خصوصیت برخوردار است.
در داغ‌ترین روز که در تاریخ فرانسه به ثبت رسیده، دو گل او، به مانند سطل آب سردی بود که بر پیکر ادعای کشور میزبان بر تاج قهرمانی ریخته شده و ایالات متحده آمریکا را به مرحله نیمه نهایی جام جهانی فرستاد. این بازی نه تنها به عنوان بازی مورد توجه این دور بازی‌های جام جهانی قلمداد شده بود، بلکه به عنوان بزرگترین رویداد در تاریخ بازی زنان، با توجه به پیشینه و موقعیت دو طرف بازی محسوب می‌شد.
مسابقه ای سرشار از انرژی، با توانمندی تقریبا مساوی، آنگونه که انتظار می‌رفت برگزار شد، اگرچه فرانسه به خاطر دست خالی ترک کردن میدان، مأیوس بود. ضربه سر ستارۀ تیم فرانسه، «وِندی رِینارد» طنین رایحه امیدی بود، اما دیر از راه رسید. تیم آمریکا اکنون باید سه‌شنبه شب به مصاف انگلستان در شهر لیون برود.
بدون شک، فرد اول داستان، «مِگان راپینو» است. در پیامد آنکه «مِگان» خشم فردی که به اذعان خودش «بزرگترین طرفدار تیم زنان آمریکا» است (دونالد ترامپ) را برانگیخت، کنجکاو خواهیم بود که بدانیم آیا بازی را دنبال کرده یا خیر. البته، مسلم است که او از هر فرصتی استفاده خواهد کرد تا بازی «مِگان» را ببیند (لحن تمسخر‌آمیز). به هر روی، پیروز یا مغلوب بازی‌ها، «مِگان» به رسم سنت تیم‌های آمریکا برای دیدار رئیس جمهور به کاخ سفید نخواهد رفت.
در آغاز نبرد میان آمریکا و فرانسه، دمای پاریس ۳۱ درجه سانتیگراد بود. دمای دلپذیری نبود اما به لطف نسیم ملایمی که می‌وزید، گرمای هوایی که همه وحشت داشتند مسابقه را مخاطره‌انگیز کند، تخفیف یافت. هرچند معمولا مسابقات تابستانی با وضعیت هوا می توانند آهسته و بی‌روح شوند ولی این بازی اصلاً چنین نبود.
اولین ضربه «مِگان راپینو»، ضربۀ آزادی بود از سمت چپ، اما کوتاه و محکم که اصولاً نباید به ثمر می‌رسید. در عین حال، تمامی بدن‌های بی حس و حال در زمین را پشت سر گذاشته و قبل از اینکه دروازه «سارا بوهاددی» هاج و واج مانده را باز کند، از میان پاهای «آماندین هانری» گذر کرده بود.
برخی بر این باور بودند که هر لحظه امکان ارسال توئیتی از جانب دونالد ترامپ به جهت تشویش خاطر «مِگان» وجود دارد تا تمرکز ذهنی او را از بین ببرد. اما این گل اول، نوع ابراز خوشحالی او برای زدن گل و سپس شیوۀ بی‌نظیر عملکرد او در طول بازی نشانگر آن بود که هیچ چیز نمی‌تواند تمرکز او را به خطر اندازد.
بانویی که «راهپیمای اعتراضی» نام گرفته، بیشترین خطر را هنگامی متوجه تیم مقابل می‌کرد که ناگهانی و از پشت خط دفاع حمله می‌کرد. خط دفاع فرانسه نتوانست به راحتی در مقابل ضد حمله‌های آمریکا در دقایق نخست مسابقه جوابگو باشد و اگر یک مهار به موقع دروازه‌بان فرانسه، «سارا بوهاددی» نبود، «مِگان» گُل دوم خود را خیلی زودتر از آنچه به ثمر رساند ثبت می‌کرد.
تیم میزبان به‌رغم آنچه از آنها در اذهان ساخته شده بود، ظاهر نشد. حتی زمانی که نیمه دوم آغاز شد و فرانسه با تمرکز بیشتری توانست توپ را بیشتر در اختیار داشته باشد، پاس‌های ساده به بیراهه فرستاده می‌شد و فرصت‌ها برای نفوذ در بطن حریفانی که به طور فزاینده‌ای با بی‌‌رمقی بازی می‌کردند از دست می‌رفتند. اگر چه، به این واقعیت باید اذعان کرد که فرانسه عزم ادامه دادن و انرژی مضاعف به کار بردن را کماکان حفظ کرد. در آغاز نیمه دوم، «کادیدیاتو دیانی» به راحتی از موقعیت خود مقابل گوش‌چپ موقت آمریکا، «کریستال دان» استفاده کرد و تیم فرانسه از رویکرد محافظه کارانه آمریکا متعجب، اما خوشنود بود.
در عین حال، همین محافظه‌کاری نتیجه‌بخش بود. در حالی که فرانسه ممارست می‌کرد و به جایی نمی‌رسید، «مِگان راپینو» از فرصت استفاده کرد. میان‌بُر «توبین هیث» به «سامانتا میووِس» نمی‌رسید و پشت سر او بود، اما ناگهان یک هالۀ صورتی (اشاره به بخشی از موی مِگان راپینو که صورتی رنگ است) به محوطه جریمه رسید و بازمانده آنچه به دوستانش نرسیده بود را جمع کرده و توپ را وارد دروازه کرد تا امتیاز دو برابر شود.
تلاش‌های سرمربی فرانسه، «کورین دیاکره» برای سامان‌دهی بازیکنانش بیهوده بود. اما هنگامی که کمک داور ویدئویی (وی‌اِی‌آر) گل به ثمر رسیده توسط «توبین هیث» را به خاطر آفساید بودن بسیار ناچیز ملغی کرد و فرانسه را از عقب افتادن بیش از پیش نجات داد، معلوم بود که جان تازه‌ای گرفته‌اند. در طول بازی «وِندی رینارد» در ضربات آزاد تهدیدگر بود و ضربه سر او در دقیقه ۸۱ بازی، به تیمش امید داد.
با این حال، ایالات متحده به آنچه که در طول شب با موفقیت انجام داده بود ادامه داد و آن دادن اجازه به فرانسه برای در اختیار داشتن توپ، اما محدود کردن حوزه عملکرد آنها بود. تجربه و مدیریت بازی به آمریکا این فرصت را داد که بتواند به راه خود ادامه دهد تا جایی‌که اکثراً آنها را تیم مطلوب برای قهرمانی مجدد می‌دانند.
© The Independent
