در ماه فوریه، دولت بریتانیا پیشنویس یک دستورالعمل قانونی درباره آموزش روابط، سکس و بهداشت منتشر کرد، که براساس آن از سپتامبر ٢٠٢٠ تمامی آموزشهای فوق در همه مدارس بریتانیا اجباری خواهد شد. اگرچه بسیاری از این حرکت استقبال کردند، بررسی این دستورالعمل نشان میدهد که نوعی جانبداری نسبت به یک سری روابط خاص در آن وجود دارد، که بازتاب آن در تلاشهای مکرر برای محدود کردن مطالب درسی مربوط به دگرباشان در مدارس دیده میشود.
در چندین مورد این دستورالعمل به فواید ازدواج، «روابط متعهدانه و پایدار»، و «روابط بینفردی سالم» اشاره میکند و توصیه میکند که از سنین ابتدایی در مورد ازدواج و جایگاه قانونی آن آموزش داده شود. این إشارات و توصیهها در ظاهر بیضرر به نظر میرسد، اما لازم به ذکر است که این دستورالعمل هم آشکارا و هم به صورت ضمنی ازدواج را به سایر انواع روابط ترجیح داده است، که باید آن را به چالش کشید.
این امر بهویژه زمانی صدق میکند که به روشهای این دستورالعمل برای تعیین حقوق والدین یا سرپرست جهت جلوگیری از شرکت کردن دانشآموز در همه یا بخشی از دروس آموزش جنسی توجه شود، در حالی که دروس آموزش روابط و بهداشت همچنان اجباری است. به عنوان مثال، این واقعیت که هنوز هم از شرکت کردن برخی از دانشآموزان در این کلاسها جلوگیری میشود، میتواند بهشدت مانع تغییرات مثبت در نگرش جامعه نسبت به تمایلات و لذت جنسی شود.
وبسایت «سکولز ویک» اخیرا گزارش داده است که تعدادی از مدارس یهودی درصدد یافتن راهکارهای قانونی برای جلوگیری از آموزش موضوعات مربوط به دگرباشان هستند، که از نشانههای ابتدایی گسترش مخالفتهاست. در هفتههای اخیر، برخی از گروههای ضد دگرباشان، خود دانشآموزان را نیز هدف گرفتهاند، و اعتراضات علیه این آموزشها در شماری از مدارس بیرمنگام نیز در چند ماه اخیر توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.
از لحاظ تاریخی، شیوه ازدواج رایج در فرهنگهای غرب انگلستان اساسا مردسالارانه است و اولویت و ارجحیت نابهجایی به آن داده میشود. آموزش دادن به جوانان در مورد طیف کامل هویتهای جنسی و گرایشهای لذتجویی، در کنار توصیف بیطرفانه ساختارهای گوناگون خانواده به افرادی که خود را دگرباش یا متفاوت از گرایشهای جنسی سنتی میدانند، کمک میکند. پذیرفتن وجود این طیف به عنوان یک واقعیت صددرصد مشروع و ارزشمند برای جامعهای که ادعا میکند افراد دگرباش را میپذیرد، ولی در عمل کوتاهی میکند، ضروری است. همانطور که در این ماه شاهد آن بودیم، انکار باعث ترویج نفرت و خشونت خواهد شد.
گایاتیری کامالاکانتان، مدرس آموزش جنسی در مؤسسه سکسپلین که یک سازمان مستقل است و کارگاههای آموزشی عمومی و جامع درباره مسائل جنسی برگزار میکند، می گوید: «آموزش روابط و سکس در کلاس میتواند چالشبرانگیز باشد، مخصوصا وقتی که بسیاری از دانشآموزان تعصبات نسبت به این مسائل را (از بنیانهای خانوادگی خود) کسب کردهاند، و لازم است که این باورها از ذهن آنها پاک شود. اگر در آغاز کلاس به زبان ساده بگویید «هرگاه سؤال میپرسید، لطفا اسمتان و ضمیر جنسیتیای را که برای خود بهکار میبرید، بگویید»، بلافاصله باعث میشود که جو کلاس همگانی و بدون هر گونه پیشفرض و پیشداوری جنسیتی باشد».
برای تضمین احساس امنیت همه دانشآموزان، حداقل احترام لازم برای تمامی هویتهای جنسی ضروری است، چون به احتمال زیاد در کلاس اشخاصی وجود دارند که افرادی را در نزدیکی خود میشناسند که هنجار «سیسجندر» (همسوجنسی) یا دگرجنسگرایی را نمیپذیرند و همین حالا خود را دگرباش میدانند، یا در آینده هویت جنسی خود را «آشکار خواهند کرد».
سارا (این نام مستعار است)، مدرس آموزش روابط و سکس در شمال لندن، به من گفت: «یکی از مشکلاتی که ما آموزگاران با آن روبهرو هستیم، آشنا بودن با زبان و دامنه واژگان و اطمینان از درست بهکاربردن آنها است. اگرچه گامهای مثبتی رو به جلو برداشتهایم، اما همچنان راهی طولانی پیش رو داریم و اینکه فرض کنیم اکنون جوانان در برخورد با این مسائل آگاهتر و ماهرتر هستند، میتواند خطرناک باشد.
بدون شک، ممکن است کار آموزگاران بسیار دشوار باشد، چون لازم است که از نظر عاطفی متعادل رفتار کنند و در عین حال، قاطعانه سیاست عدم تحمل نفرت و خشونت را اجرا کنند. همچنین، راهنمایان آموزش جنسی باید با این واقعیت مبارزه کنند که مطالب ضد تراجنسیها که تئوری جنسیت را «یک ایدئولوژی جنونآمیز» مبتنی بر «هوا و هوس محض» میدانند، از سوی نهادهایی مانند حوزه کلیسایی لیورپول بین دانشآموزان توزیع میشوند.
نفرتپراکنی در نقاب تعالیم دینی، چیز تازهای نیست. ایجاد اتحاد واقعی که نیازمند احساس مسئولیت برای بهچالش کشیدن تعصبات زیانبار است، میتواند تغییرات اجتماعی را در جهت مثبت سوق دهد.
© The Independent