وزیر آلمانی مخالف برگزیت نامزد ریاست کمیسیون اروپا

روز سه‌شنبه رهبران اتحادیه اروپا با انتخاب اورزولا فون در لاین به عنوان نامزد مورد نظرشان برای ریاست بر کمیسیون اروپا تقریبا همه را شگفت‌زده کردند.

این وزیر دفاع ۶۰ ساله، خارج از آلمان تقریبا فرد ناشناخته‌ای است. او از سال ۲۰۱۳ وزارت دفاع آلمان را بر عهده دارد.

بر عهده گرفتن این مقام به نوعی می‌تواند برای این سیاست‌مدار دموکرات مسیحی به معنای بازگشت به خانه باشد. خانم فون در لاین در بروکسل و در محیطی دو زبانه، فرانسوی و آلمانی، بزرگ شده است. پدرش، ارنست آلبرِشت در دهه ۶۰ میلادی یک کارمند دولتی رده بالا در اتحادیه اروپا بود.

خانم فون در لاین انتخاب اول برای جایگزینی ژان کلود یونکر نبود و به عنوان کاندیدای این انتخابات اروپایی کارزاری تدارک ندیده بود. شاید در زمان تصمیم‌گیری پارلمان اروپا بر سر قبول یا رد او، همین امر عدم برگزاری کارزار به ضرر او تمام شود.

با این حال وزیر دفاع آلمان در نهایت پس از روزها بحث و گفت‌و گو به عنوان گزینه مورد توافق همگان مطرح شد. ظاهرا گروه ویشگراد، متشکل از کشورهای اروپای شرقی و مرکزی، نام او را به میان کشید. او توانست رای اعتماد نخست وزیر راست افراطی مجارستان ویکتور اوربان را از آن خود کند، امری که در ادامه راه و در مواجهه با دیگر اروپایی‌هایی که از آقای اوربان لیبرال‌تر هستند، به ضررش تمام شود.

فون در لاین با جنجال غریبه نیست: پارلمان آلمان در حال حاضر در حال تحقیق درباره ادعاهایی در خصوص منصوب کردن خویشاوندانش به مشاغل و بی کفایتی در وزارت دفاع است. او همچنین متهم به سرقت ادبی و داشتن اشتباه در دفاعیه دکترایش است.

در خصوص برگزیت، که در حال حاضر در اولویت‌های اصلی بروکسل نیست، فون در لاین موضعی خواهد داشت که هر گزینه منطقی این مقام بالا، قرار بود داشته باشد. او قبلا گفته بود که برگزیت یک «باخت برای همه است» و افزوده بود که وقایعی که پس از رفراندوم در بریتانیا رخ داد «حباب وعده‌های تو خالی» خروج از اتحادیه اروپا را ترکاند.

از همه مهم‌تر این که فون در لاین متحد آنگلا مرکل است. او یک میانه‌رو و تنها وزیری است که از سال ۲۰۰۵ بلا انقطاع در تمامی دولت‌های خانم مرکل حضور داشته است. پیش از بر عهده گرفتن وزارت دفاع، او وزیر کار و امور اجتماعی بود و پیش از آن وزیر خانواده. در آن پست‌ها او طرفدار سهمیه‌بندی به نفع زنان در هیئت مدیره شرکت‌ها بود و از مرخصی زایمان مردان حمایت کرده بود. او همچنین در جریان بحران پناهندگی کنار مرکل ایستاد.

به عنوان وزیر دفاع، او سطح صادرات تسلیحات به عربستان سعودی را ارتقا داد و در حوزه سیاست خارجی، حداقل در معیارهای آلمانی، یک سیاست‌مدار تهاجمی‌ است. در خصوص اتحادیه اروپا او یک فدرالیست دو آتشه است که خواهان برقراری «ایالات متحده اروپا» شده، «چیزی مشابه ایالات فدرال سوییس، آلمان یا ایالات متحده آمریکا». او از از آرزویش برای تشکیل ارتش اتحادیه اروپا نیز سخن گفته است.

با این اوصاف، اگر او کرسی ریاست کمیسیون اروپا را از آن خود کند، چه سیاست‌هایی را در پیش خواهد گرفت؟ چیز دقیقی نمی‌دانیم. او خودش شخصا برای شرکت در انتخابات اتحادیه اروپا پیش‌قدم نشده بود و بیانیه‌ای هم در این خصوص ارائه نکرده است.