ویمبلدون؛ صعود جوکوویچ پس از یک چالش جانانه

سه سال پیش، در دور سوم مسابقات و در زمین شماره یک ویمبلدون، «نُواک جوکوویچ»، مدافع قهرمانی، به طرز شگفت آوری مغلوب حریف دو متری خود، «سام کوئری» آمریکایی شد. آن مسابقه به دلیل بارندگی دو روز طول کشید، اما شکست در آن راه را برای «اَندی موری» در دستیابی به دومین عنوان قهرمانی در ویمبلدون هموار کرد.

در روز جمعه، در همان مرحله، و در همان زمین، تاریخ تهدید به تکرار خود کرد. اما این بار، جوکوویچ در قسمت مثبت نتیجه چهار سِت قرار داشت. پیروزی 5-7، 7-6 (در 5 تلاش)، 1-6، و 4-6 که درست در ظرف سه ساعت حاصل شد، یک بعدازظهر پُر چالش  را برای مرد صربستانی علیه حریف با عظم لهستانی خود، «هوبرت هورکاچ» که رتبه ۴۸ دنیا را دارد فراهم ساخت.

از ابتدا، مدافع قهرمانی در نخستین بازی خود در این دور مسابقات در دومین زمین بزرگ مجموعه ویمبلدون، کمی معذب به نظر میرسید. هورکاچ که فقط قدری از «سام کوئری» کوتاهتر است، شش هفته قبل حریف مرحله اول جوکوویچ در «جام آزاد فرانسه» بود و توسط او کاملا درهم کوبیده شده بود. اما حالا در زمین چمن که باعث سرعت بیشتری میشود، مرد لهستانی که از سبک ضربات پرقدرت بهره میبرد، محل بهتری برای انتقامجویی می یابد. از همین رو، رقابتی بسیار مهیج را از آغاز تا پایان شاهد بودیم.

دو سِت اول  برابر و مساوی برگزار شد. آن دو در حالی ضربات را رد و بدل میکردند که جوکوویچ 32  بیش از دوبرابر خطاهای ناخواسته نسبت به حریف ۲۲ ساله خود، یعنی 7 در مقابل 3 داشت. برتری روی زمین چمن، برخلاف زمین خاک رُس، با بازیکنی که مهاجم است (سِرو در دست دارد) میباشد. از همین رو، در یازدهمین بخش از ست اول یکی از دو طرف توانست راه عبوری برای خود بسازد.

جوکوویچ به امتیاز 40 به صفر دست پیدا کرده بود اما هورکاچ خود را به نتیجه مساوی رساند ولی امتیاز پایانی چهارم نمایشی از تبدیل دفاع به حمله توسط جوکوویچ بود. این الگویی است که سالها از او دیده ایم، و این بار هم حریف او را پس از 28 بار تبادل ضربات، بیرمق و شکست خورده ساخت.

جوکوویچ موقعیت خود را حفظ کرد تا بتواند سِت آغازین بازی و به همراه آن، پیشگامی را از حریف برباید. اما در سِت دوم، هورکاچ با ضربات شگفت انگیز خود، توپ را با قدرتی فراتر از آنچه در پیش انجام داده بود به سمت حریف روانه

میکرد. در حالی که هر دو بازیکن حاضر نبودند ذره ای عقب نشینی کنند، این سِت به طرف «به هم زدن وضع مساوی» گام برمیداشت. هورکاچ 22 ساله، دارای دو امتیاز نهایی (سِت پوینت) در سِرو جوکوویچ داشت. هر دو امتیاز به خوبی دفاع شد، اما این هورکاچ بود که با ضربه بلندپروازانه خود، جمعیت را به وجد آورده، و جوکوویچ را در ناباوری فرو برد.

این واقعه بار دیگر برای از بین بردن وضعیت مساوی اتفاق افتاد. تفاوت این بار با دفعه پیش در این بود که این بار مرد لهستانی در میان آسمان و زمین نبود و فقط کمی خود را به حال کشش درآورده بود. این موقعیت دراماتیک 5-5 سرانجام توسط زره ای از تور از بین رفته و جوکوویچ را جلو انداخت. در سری حرکات ترکیبی یک و دو، باز نتیجه مساوی شد و تماشاچیان غرق در شادی و شعف بودند.

جوکوویچ درخواست فرصت تنفس داشت که همین باعث شد موتور داغ هورکاچ کمی خنک شود. از آن زمان به بعد، جوكوویچ تلاش خود را مضاعف کرد، درحالی که در مقایسه، هورکاچ دچار تزلزل شده بود و انگار دو ساعت تنیس نفسگیر تأثیر منفی خود را بر او گذاشته بود.

سِت چهارم به صورت مشابهی برگزار شد. جوکوویچ به سرعت پیشی گرفت، هرچند هورکاچ از امتیازی تا امتیاز دیگر، از هر واحد شمارشی بازی تا واحدی دیگر، او را تعقیب کرد تا نتیجه را نزدیک نگه دارد. اگرچه در این زمان، نتیجه نهایی اجتناب ناپذیر بود، چراکه جوکوویچ با اتکا به روحیه قهرمان خود، توانست برای دوازدهمین بار در دوره فعالیت حرفهای خود، در ردیف 16 بازیکن باقیمانده برای خود جایی بخرد.

اولین آزمون درست و بالقوۀ این دور از مسابقات توسط فردی که تا کنون 15 بار برنده جامهای چهارگانه تنیس شده پشت سر گذاشته شد. عملکرد هورکاچ که در سال 2018 توانسته بود با بهرهمندی از کمک مالی که به «بازیکن بین المللی» تعلق میگیرد در بازیها شرکت کند، جز افتخارآفرینی چیز دیگری نبود. برای جوكوویچ، در هفتهای كه افرادی با ردهبندی خوب شکست خورده و از دور خارج شدهاند، صعودی هرچند متزلزل، او را یک قدم به پنجمین قهرمانی، و تساوی رکورد با «بیورن بورگ» نزدیکتر کرد.