یک نهاد نظارتی دولت (بریتانیا) هشدار داد که کودکان بی‌سرپرست که در قایق‌های کوچک از کانال مانش گذشته وارد بریتانیا می‌شوند، پیش از انتقال به مراجع محلی در واحد‌های بدون تخت و حمام بازداشت می‌شوند. 

کمیسر مسؤول این کودکان می‌گوید تاخیر در انتقال این نوجوانان از «واحد پذیرش کنت» شرایطی «غیرقابل توجیه» به وجود می‌آورد. «واحد پذیرش کنت» نقطه ورود و رسیدگی به تقاضای پناهندگان پیش از انتقال آن‌ها به دیگر نواحی است. اینها پناهجویانی هستند که از آب‌های میان فرانسه و بریتانیا خود را به استان کنت می‌رسانند.  

پیش‌تر کودکانی که بدون سرپرست وارد ساحل بریتانیا می‌شدند مستقیما تحت مراقبت دولت محلی استان کنت قرار می‌گرفتند اما در ماه اوت دولت محلی اعلام کرد که ظرفیتش تکمیل شده و قادر به پذیرش کودکان دیگری نیست. 

وزارت کشور متعاقبا اعلام کرد که این کودکان در عوض، پیش از دریافت خدمات اجتماعی، زیر مراقبت «واحد پذیرش کنت» قرار خواهند گرفت. گفته می‌شود این اداره یک تیم چهار نفره را مامور کار در این واحد کرده که جایی میان بندر «دُوِر» قرار گرفته و از تسهیلات کوتاه‌مدت پذیرش کودکان و بزرگسالان برخوردار است. 

آن لانگفیلد، کمیسر کودکان انگلستان (بخشی از بریتانیا) هشدار داده که نظام کنونی «کودکانی که از خطرات عبور از کانال مانش گذشته و احتمالا ماه‌ها در فضای باز خوابیده یا قاچاق شده‌اند را در این واحد به مدت ۷۲ ساعت بدون دسترسی به تخت یا دوش در انتظار مددکاران اجتماعی از نواحی دیگر کشور نگاه می‌دارند تا ترتیب انتقال آن‌ها داده شود.»  

کمیسر کودکان انگلستان پس از دیدار اخیرش از واحد پذیرش کنت در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «هرچند کارکنان خط مقدم به گونه‌ای خستگی‌ناپذیر در تلاش مراقبت از این کودکانند، اما شرایط کنونی غیرقابل توجیه است.» 

وزارت کشور می‌گوید طبق نظام انتقال ملی، این کودکان در میان دولت‌های محلی در سراسر کشور پخش خواهند شد. نظام انتقال ملی یک برنامه داوطلبانه است که در سال ۲۰۱۶ به منظور توزیع عادلانه هزینه حمایت از کودکان بی‌سرپرست ایجاد شد. 

اما خانم لانگفیلد می‌گوید نظام و روند انتقال کودکان پناهنده به دولت‌های محلی در سطح کشور «با مانع روبه‌رو شده» و محتاج اصلاح است.  

او گفت: «بسیار مهم است که این نظام اصلاح شود و بودجه لازم در اختیار آن گذاشته شود تا دولت‌های محلی بیشتری مایل به پذیرش و مراقبت از این کودکان باشند به ویژه با توجه به این که دولت‌های محلی با بودجه اندکی که دارند هم‌اکنون نیز مجبور به مراقبت از کودکان دیگری هم هستند. یک طرح ارزیابی سن در سطح ملی  نیز می‌تواند در کاهش مدت این تاخیرها موثر باشد.» 

حدود صد دولت محلی گفته‌اند تحت این برنامه می‌توانند از بیش از چهارصد کودک بی‌سرپرست مراقبت کنند اما وزارت کشور گفته است دولت‌های محلی بیشتری باید برای «ادای سهم خود در مراقبت از کودکان آسیب‌پذیر» داوطلب شوند.   

بریژیت چپمن، هماهنگ‌کننده «شبکه اقدام پناهندگان کنت» (کران) که از کودکان و جوانان خواهان پناهندگی در کنت حمایت می‌کند می‌گوید: «من از بابت شرایط غیرانسانی نگاهداری این کودکان (در واحد پذیرش کنت) وحشت زده‌ام اما تعجب نمی‌کنم. 

ما مناسب بودن این مرکز را برای نگاهداری این کودکان مورد سؤال قرار دادیم اما هیچ اقدامی در مورد آن انجام نشد. در حال حاضر کودکان آسیب‌پذیر در کنت پیش از آن که به جای دیگری منتقل شوند در معرض آسیب‌های روانی هستند.» 

خانم چپمن خواهان برقراری مجدد برنامه انتقال ملی با بودجه «مناسب» شد و گفت: «این امر باید همچنین با یک طرح حمایتی اعمال شود، بودجه مناسب در اختیار آن قرار گیرد و به موقع به مورد اجرا گذاشته شود.» 

بلا سَنکی، مدیر نهاد «اقدام بازداشت» نیز می‌گوید: «یک دولت را می‌توان از نحوه رفتارش با کودکان بی‌سرپرست که نیازمند کمک‌اند، قضاوت کرد. دولت ما در حال حاضر این کودکان را همراه با بزرگسالان برای مدت‌های نامعلوم در ازدحام و بدون تسیهلات از جمله تختخواب در بازداشت نگاه می‌دارد.»