در پی انتشار ویدئویی از نماینده چابهار که در برابر وزیر نیرو اعلام کرد زنی در بلوچستان برای تأمین آب سالم برای فرزندانش ناچار به تن‌فروشی و سپس خودکشی شده است، این نماینده روز شنبه ویدئویی را منتشر کرد که در آن از «خدمات نظام» ستایش می‌کند، ویدئویی که بیشتر به سبک اعترافات اجباری صداوسیما شباهت دارد.

چندی پیش معین‌الدین سعیدی در جلسه‌ای که در حضور رضا اردکانیان، وزیر نیرو برگزار شد، با نشان‌دادن یک بطری آب گل‌آلود و کثیف از منطقه سیستان و بلوچستان گفت که مردم در آنجا، از این آب برای نوشیدن استفاده می‌کنند. سپس خودش یک لیوان از آن آب را خورد و به وزیر نیرو گفت این بطری آب را برای رئیس‌جمهور و سایر اعضای دولت ببرید تا آنها هم بنوشند. او در ادامه افزود که زنی در بلوچستان برای تأمین آب شرب ناچار به تن‌فروشی شده است و سپس به دلیل فشارهای روانی ناشی از این موضوع، دست به خودکشی زده است.

نماینده چابهار در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با ایلنا که روز شنبه منتشر شد می‌گوید: «عمده پروژه‌های حوزه آب‌رسانی در بلوچستان به‌صورت نیمه‌کاره رها شده‌اند و فریاد تشنگی این مردم سال‌های سال است که به بلندای خود رسیده است.»

او همچنین در این گفت‌وگو بار دیگر موضوع خودکشی زن را تایید می‌کند و می‌گوید که این اتفاق «حدود چهار سال پیش افتاد».

این سخنان به شدت در میان مردم واکنش برانگیخت. درحالی‌که طی ۴۲ سال گذشته صدها میلیارد دلار درآمد نفتی حاصل شده، چطور است که استان سیستان بلوچستان همچنان در برخی نقاط از دسترسی به آب به‌عنوان طبیعی‌ترین حق زندگی، محروم است.

در بسیاری از نقاط سیستان و بلوچستان مردم همچنان از هوتگ آب تأمین می‌کنند (گودال‌هایی که از آب باران پر شده و انسان و دام به طور مشترک از آن استفاده می‌کنند) که البته این آب به‌هیچ‌وجه بهداشتی نیست.

IMG637328475918412609.jpg

چندی پیش نیز خبری منتشر شد که یک دختر خردسال که برای آوردن آب‌رفته بود، با حمله گاندو (تمساح پوزه‌کوتاه) بخشی از دست خود را ازدست‌داده است.

مطابق با بند ششم سند ۲۰۳۰ یونسکو، آب تصفیه شده و سالم باید در دسترس همه قرار گیرد و امکانات بهداشتی برای همه فراهم باشد. البته ایران به دلیل مخالفت آیت‌الله خامنه‌ای این سند را هیچ گاه نپذیرفت.

او در این باره گفت: «یکی از کارهای استادان است؛ سند ۲۰۳۰ باید تبیین شود. این جزوی ازیک سند بالادستی سازمان ملل است؛ سند توسعه پایدار؛ دستهایی پشت سازمان ملل دارند برای همه چیز ملل دنیا منظومه فکری تنظیم می‌کنند. این غلط و معیوب است؛ اینها چه حقی دارند که دربارهٔ سنت کشورها اظهارنظر کنند؛ همه‌اش هم «باید» است.»