دریافت مدرک، ۱۵۰ سال پس از فارغ‌التحصیلی

گروهی از زنانی که توسط مردان مخالف حضور آنها در دانشگاه، از فارغ التحصیل شدن ممنوع شده بودند، ۱۵۰ سال بعد مدرک گرفتند.

این گروه، که به «ادینبرا هفت» شناخته می‌شود، وقتی تحصیل در رشته پزشکی را در دانشگاه ادینبرا در سال ۱۸۶۹ آغاز کردند، از جمله نخستین زنان در یک دانشگاه بریتانیایی بودند.

اما آنها با تبعیض و مقاومت مردان رو به رو بودند و سرانجام از فارغ‌التحصیل شدن و کسب مدرک دکترا بازداشته شدند.

زنان پیشگام، تبعیض جنسیتی را با قانون اساسی مغایر می‌دانستند و حاضر نشدند آن را به عنوان پاسخ نهایی قبول کنند. کارزار آنها علیه ممنوعیت فارغ التحصیل شدن موجب شد حمایت شخصیت‌هایی مانند چارلز داروین را به دست آورند.

وقتی گروه وارد تالار امتحان شد و انتظار داشت در آزمون تشریح شرکت کند، دانشجویان مرد به سوی آنها گِل پرتاب کردند، کار به خشونت کشید. پیکاری که در لوحه‌ای در محوطه دانشگاه ثبت شد.

کوشش‌های گروه سرانجام موجب تغییر در قانون در ۱۸۷۷ شد که به زنان اجازه می‌داد در سطوح آموزشی بالا تحصیل کنند.

حتی دو دهه بعد، وقتی نخستین دانشجویان زن از دانشگاه ادینبرا فارغ‌التحصیل شدند، زنان جوان همچنان ناچار به خودآموزی بودند، زیرا مدرسین، که اکثرا مرد بودند، حاضر نبودند به آنها تعلیم بدهند.

حالا به هفت زن، مری اندرسون، امیلی بوول، ماتیلدا چاپلین، هلن اوانز، سوفیا جکس بلیک، ادیت ‌پچی و ایزابل ثورن، در مراسمی که در تالار مک یوان دانشگاه برگزار شد، درجه افتخاری پایان تحصیلات پزشکی پس از مرگ اهدا شده است.

گواهینامه‌های آنها افزوده‌ای استثنایی به یکی از مراسم متعدد فارغ‌التحصیلی است که در این ماه برای دانشجویان در سراسر کشور برپا می‌شود.

هفت دانشجوی زن از مدرسه پزشکی ادینبرا به نیابت از آنها گواهینامه‌ها را دریافت کردند. این بخشی از مجموعه رویدادهائی است که دانشگاه برای اعلام درک وضعیت دشوار این زنان برگزار می‌کند.

سیمران پایا، دانشجوی سال سوم پزشکی، که یک جایزه را از سوی سوفیا جکس- بلیک دریافت کرد، گفت:«ما مفتخر هستیم که این مدارک فارغ التحصیلی را از سوی پیشینیان خود، که الهام بخش همه ما هستند، دریافت می‌کنیم».

پروفسور پیتر ماتیسون، معاون دانشگاه گفت «خوشوقت» است آنچه که حق این زنان بود به آنها داده می‌شود.

او گفت: «جدائی و تبعیضی که هفت زن در ادینبرا با آن رو به رو بودند ممکن است متعلق به تاریخ باشد، اما هنوز موانعی وجود دارد که بسیاری از جوانان هوشمند و مستعد را از موفقیت در دانشگاه باز می‌دارد».

پروفسور ماتیسون افزود: «ما باید از این زنان بیاموزیم و تلاش کنیم امکانات بیشتری برای تمام کسانی که قابلیت موفقیت دارند فراهم کنیم».