عبدالله عبدالله رئیس شورای مصالحه ملی را به نام سیاستمدار ناکام می‌شناسند. او سه بار در سال‌های ۲۰۰۹، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۹ تلاش کرد تا رئیس جمهور افغانستان شود. حتی دوبار در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۹ خود را رئیس جمهور هم عنوان کرد و تقلب را دلیل اصلی پیروزی آقای غنی دانست. با این حال در افغانستان سیاستمدار دیگری است که بیشتر از دکتر عبدالله به عنوان یک سیسات مدار ناکام شناخته می‌شود.

گلبدین حکمت یار رهبر حزب اسلامی از سال ۱۳۶۸ شمسی در پی تصاحب قدرت بود، اما هیچ گاهی نتوانسته بر کرسی رهبری حکومت در افغانستان تکیه بزند. نخستین بار در سال ۱۳۶۸ با همراهی شهنواز تنی میخواست با کودتا حکومت را در افغانستان به چنگ بیاورد. آن کودتا شکست خورد و آقای حکمتیار نتوانست به قدرت برسد. هم زمان با سقوط حکومت داکتر نجیب الله، رهبران تنظیم‌های جهادی در پاکستان، صبغت‌الله مجددی رهبری حزب نجات ملی را به عنوان نخستین رهبر دولت اسلامی انتخاب کردند که باید برای دوماه به نام «ممثل دولت اسلامی» حکومت را به پیش می‌برد و بعد از او برای چهار ماه آقای برهان الدین ربانی حکمروایی می‌کرد و پس از آن «شورای اهل حل و عقد» رئیس حکومت را تعیین می‌کرد.

حکمتیار که می‌دانست با رفتن ربانی به ارگ امکان قدرت گرفتن او وجود ندارد. هرچند نه در ظاهر ولی با بهانه گیری با دولت ساخته شده توسط خود شان در افتاد و نتیجه آن جنگ‌های تنظیمی در کابل و دیگر نقاط افغانستان بود. با سقوط شهر‌ها توسط طالبان، حکمتیار بار دیگر به این فکر شد تا اگر بتواند در کنار طالبان برای خود جایگاهی به دست بیاورد. به همین دلیل به جنگجویانش دستور داد تا در مقابل طالبان نجنگند. اما طالبان هیچ وقعی به این دستور رهبر حزب اسلامی نگذاشتند و نیرو‌هایش را خلع سلاح کردند. گروهی از نیرو‌هایش نیز که به طالبان پیوسته بودند، با نام طالب شناخته می‌شدند نه حزب اسلامی. سقوط طالبان و آمدن حکومت برخاسته از کنفرانس بن، جایی برای حکمتیار در نظر نگرفت.

به همین دلیل حکمتیار در مخالفت با دولت حامد کرزی در آمد و علیه این دولت اعلان جنگ داد. بلاخره دو سال قبل متوجه شد که در میان کارزار جنگ طالبان با دولت افغانستان، حزب اسلامی محو است و هیچ گونه جایگاهی برای خود پیدا کرده نتوانسته است. به همین دلیل با دولت اشرف غنی وارد مذاکره شد و بالاخره صلح کرد. حالا بار دیگر با توجه به بالا گرفتن همهمه ایجاد حکومت موقت، حکمتیار می‌خواهد تا یکبار دیگر شانس خود را به بوته آزمایش بگذارد.

هفته قبل حکمتیار که هیچ گونه جایگاه رسمی دولتی ندارد، جهت گفت و گو به رهبران دولت پاکستان به این کشور رفت. او گفت سفر وی جهت تسریع روند صلح صورت می‌پذیرد. اما تنها بحثی از دیدار‌هایش در پاکستان مطرح شد، ضرورت ایجاد حکومت موقت در افغانستان است. حکمتیار در پاکستان با لحن شدیدی بر دولت فعلی افغانستان تاخت و گفت این دولت نمی خواهد تا در افغانستان صلح بیاید. او پس از برگشت به کابل هم سناریوی خود را ادامه داد و در یک نشست خبری که به بهانه ارایه نتایج سفرش دایر کرد گفت که طالبان دولت افغانستان را به رسمیت نمی‌شناسند و با حکومت موقت جایگزین این دولت شود.

حکمتیار همچنین گفت که پاکستان به او اطمینان داده است که در روند صلح افغانستان صادقانه عمل خواهد کرد. حکمتیار در این نشست خبری اش، مساله حضور نیرو‌های پاکستانی در کنار طالبان در جنگ هلمند را کاملا رد کرد و گفت هیچ مدرکی مبنی بر حضور پاکستانی‌ها در هلمند وجود ندارد. در حالی نیرو‌های دولت شماری از اتباع پاکستانی را که در کنار طالبان می‌جنگیدند، بازداشت کرده و به رسانه‌ها نشان دادند.

تلاش حکمتیار برای نزدیک شدن به طالبان تنها یک پس منظر دارد. آقای حکمتیارکه خود را یک سیاستمدار باخته می‌داند. در تلاش است تا آخرین شانس حضور در دولت را بیازماید. آقای حکمتیار پس از این که نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد و رای بسیار کمی به دست آورد امید خود را برای گرفتن قدرت از طریق رای مردم از دست داده است. او به این باور است که تنها در یک اجماع داخلی و همچنان حمایت پاکستان می‌تواند خود را به دولت وصل کند. به همین دلیل در تلاش شکل گیری حکومت موقت است، حتا اگر ایجاد حکومت موقت با مخالفت تمامی مردم افغانستان هم روبه‌رو باشد.