یک فکر که در روزهای منتهی به نتیجه انتخابات مرا رها نکرده است، این است که اگر همه‌گیری کرونا رخ نداده بود، چه می‌شد؟ حالا کجا بودیم؟

من فکر می‌کنم که در آن صورت دونالد ترامپ  به راحتی پیروز انتخابات می‌شد. حتی اگر اقتصاد ایالات متحده دقیقاً به همان قدرت آغاز سال ۲۰۲۰ نمی‌بود، در طول سال ۲۰۲۰ به اندازه کافی رونق می‌داشت. بیکاری فوق‌العاده پایین بود. شاخص سهام رو به افزایش بود. بسیاری از مردم از آینده خود احساس خوبی داشتند.

ترامپ مدعی است که وضعیت خوب اقتصاد ناشی از سیاست‌های او بوده است. می‌توانیم بحث کنیم که آیا این ادعای درستی است یا نه. اما من فکر می‌کنم در نظر رای‌دهندگان آمریکایی، ادعای ترامپ درست بود. 

به یاد داشته باشید که در سیاست ایالات متحده در مسند قدرت بودن یک امتیاز قدرتمند داست. آخرین باری که یک رئیس جمهوری‌ در مسند قدرت توسط رأی‌دهندگان برای یک دوره دوم انتخاب نشد، ۲۸ سال پیش بود (جورج بوش پدر).  

کسانی را تصور کنید که وضعیت زندگی آنها خوب بوده است و در دوره ریاست جمهوری ترامپ این وضعیت را حفظ کرده‌اند. این گروه از رای‌دهندگان ممکن است خیلی رفتار ترامپ را تایید نکنند (رای‌دهندگان مستقل معمولاً چنین هستند)؛ اما رفتار ترامپ بیشتر برای افرادی آزاردهنده است که به سیاست اهمیت می‌دهند. برای اغلب مردم، بیشتر شغل و خانواده است که در درجه اول اهمیت است.

بنابراین، آمریکایی متوسط کذایی ممکن است حاضر بوده باشد از ترامپ حمایت کند، چرا او متاع شناخته‌شده‌‌ای است.

ویروس کرونا به طور حتم حساب و کتاب را تغییر داد؛ به ویژه برای کسانی که (به میزان چشمگیری) از ویروس کرونا در هراس بوده‌اند (این گروه از رای‌دهندگان به دموکرات‌ها رای دادند). وقتی ترامپ به کرونا مبتلا شد، دیگر برای او ممکن نبود که خطر ابتلا به کرونا را کم‌اهمیت جلوه دهد. در همین چند روز اخیر، تعدادی از دستیاران نزدیک رئیس جمهوری، از جمله مارک میدوز، رئیس دفتر او در کاخ سفید،  پس از حضور در یک تجمع انتخاباتی، به جمع کسانی پیوستند که آزمایش کرونای آنان مثبت اعلام شده است.

 انتخابات هنوز تا حد چشمگیری نزدیک است. به نظر می‌رسد که جو بایدن در دقایق پایانی تعداد گل بیشتری را به ثمر رسانده و پیروز بازی باشد، و ترامپ برای کسانی که بر روی او شرط بسته بودند، شانس نیاورده باشد.

به یاد دارم که در مبارزات انتخاباتی، هنگامی که انتظار می‌رفت یک پیروزی بزرگ (برای آقای بایدن) در حال وقوع باشد، سخن بر سر این بود که حزب جمهوری‌خواه مجبور است خود را از نو بازسازی کند. سخن بر سر این بود که ائتلاف جمهوری‌خواه بیشتر متمرکز است بر  سفیدپوستان، و با تغییرات جمعیتی پیش رو و تنوع بیشتر نژادی در کشور، این حزب در رای آوردن دچار مشکل خواهد شد.

اینک شک دارم که جمهوری‌خواهان نیاز به چنان بازسازی اساسی باشند.

اکثر رای‌دهندگان آمریکایی آفریقایی‌تبار از جمهوری‌خواهان حمایت نمی‌کنند، اما حمایت آنها از حزب جمهوری‌خواه افزایش یافته است؛ تا اندازه‌ای که جمهوری‌خواهان قادر به کسب اکثریت خواهند بود. آمریکایی‌های کوبایی‌تبار در فلوریدا به طرز قابل‌اعتمادی از حزب جمهوری‌خواه حمایت می‌کنند. اما ترامپ در پیروزی‌اش در فلوریدا از حمایت دیگر گروه‌های لاتین‌‌تبار نیز برخوردار بوده است. در تگزاس نیز وضع بدین ‌گونه است.

بنابراین، حزب جمهوری‌خواه به قدر کافی از حمایت اقلیت‌ها برخوردار است.

از این رو، حزب جمهوری‌خواه، شاید با تغییراتی کوچک در اینجا و آنجا، می‌تواند همچنان حزب ترامپ باقی بماند.

رای‌دهندگان عضو حزب جمهوری‌خواه نیز مانند هواداران باشگاه‌های ورزشی هستند. آنها صرف نظر از این که تیم‌‌شان دچار رسوایی جنسی و دعواهای خانوادگی باشد، از آن حمایت می‌کنند، تا حریف را شکست دهند.

جدا از انتصاب قضات محافظه‌کار، محدود کردن حقوق زنان بر بدن خود و کاهش مالیات برای افراد ثروتمند، حزب جمهوری‌خواه چیز زیادی برای ارائه در بحث سیاست‌های عمومی ندارد. اختلافی بر سر سیاست‌های عمومی بین جمهوری‌خواهان وجود ندارد.

اعضای آن زیاد اهمیت نمی‌دهند. برای آنها، هر چه ترامپ بگوید، درست یا غلط، حرف آنهاست. آنها از هر توییتی که قهرمان‌شان در روزها و هفته‌های آینده بکند، حمایت خواهند کرد. آنها خواهان تغییر حزب نیستند.

با وجود گمانه‌زنی‌ها، اگر ترامپ در انتخابات سال ۲۰۲۰ شکست بخورد، فکر نمی‌کنم او در سال ۲۰۲۴ بار دیگر کاندید شود؛ اگرچه تصور می‌کنم اگر بخواهد، می‌تواند. اما آیا امکان دارد که یکی از فرزندانش نامزد شود؟ خوب، اینجاست که داستان جالب می‌شود.

در حال حاضر حدس و گمان‌هایی در مورد مدعیان آینده وجود دارد. احتمالاً افرادی مانند سناتور تام کاتن از آرکانزاس، سناتور تد کروز از تگزاس، حتی معاون رئیس جمهوری مایک پنس، در صورت شکست ترامپ در انتخابات، از حالا دارند درباره استراتژی‌ انتخباتی‌شان برای انتخابات مقدماتی چهار سال دیگر فکر می‌کنند. تاکر کارلسون، مفسر فاکس‌نیوز، نیز یکی دیگر از گزینه‌های مورد بحث برای چهار سال آینده است.

برای به دست آوردن نامزدی، به نظر می‌رسد که آنها باید از مردی که رهبر واقعی حزب باقی خواهد ماند، حتی اگر در مسند قدرت نباشد، حمایت کنند. اما این رهبر ممکن است تمایل داشته باشد که از کسی نزدیک‌تر به خود حمایت کند.

کسب‌وکار آقای ترامپ خانوادگی اداره می‌شود. چرا باید زیرمجموعه سیاسی سازمان ترامپ متفاوت باشد؟ سیاست‌های آمریکا نیز دارای طعمی کاملاً دودمانی است: کندی‌ها، کلینتون‌ها و به ویژه بوش‌ها (هر اندازه که از مقایسه‌ شدن‌‌شان با خانواده ترامپ خوش‌شان نیاید) الگویی را برای ورود چندین نسل به دفتر بیضی شکل کاخ سفید ارائه می‌دهند.

عبارتی که اغلب در ارتباط با جاه‌طلبی‌های فرزندان ترامپ برای ریاست جمهوری شنیده می‌شود، این است: «آیا می‌خواهند برای این کار نامزد شوند؟» اما شاید بهتر باشد آن را این‌گونه بخوانیم: «آیا پدرشان می‌خواهد که این کار را بکنند؟»

مهم‌ترین انتخابات مقدماتی درون خانواده ترامپ، بین دان جونیور و ایوانکا خواهد بود.

به نظر می‌رسد که دان جونیور  گزینه اول باشد. او میان جمهوری‌خواهان محبوبیت دارد و به نظر می‌رسد که حتی بهتر از پدر خود  از این جایگاه لذت می‌برد و لوازم آن را می‌فهمد. او در تلویزیون خوب ظاهر می‌شود، خجالت نمی‌فهمد، و زبان رسانه را خوب می‌داند. در حال حاضر، به نظر می‌رسد او گزینه اول باشد.

اما گزینه‌های اول معمولاً سقوط می‌کنند.

ایوانکا، مشاور رئیس‌جمهوری، خونسرد، آرام، با کفایت، و معتدل به تصویر کشیده شده است. و این ممکن است به نیاز حزب جمهوری‌خواه به جلب رای گروه‌های مختلف کمک کند. اما اگر این ظاهر را بخراشید، تصویر دیگری پدیدار می‌شود.‌

رابطه او با حقیقت به همان اندازه روابط پدرش انعطاف‌پذیر است. مثلاً او در مصاحبه‌ای با فاکس نیوز در آستانه انتخابات ۲۰۱۶   اظهار داشت که در تارنمای هیلاری کلینتون «هیچ سیاستی در رابطه با مراقبت از کودکان، مراقبت از سالخوردگان یا حمایت از مرخصی زایمان وجود ندارد.»

او همچنین مصاحبه خود را با مجله کازموپالیتن در مورد مسایل مربوط به مرخصی زایمان و مراقبت از کودکان، با شکایت از «منفی بودن» سوالات، ناگهانی قطع کرد؛ همان مدلی که شیوه پدرش بوده است. 

من همچنین به یاد می‌آورم که در یک پروفایل ویدیویی در سازمان ترامپ، ایوانکا خود را میراث‌دار خانواده ترامپ خوانده بود.

البته چهار سال زمان بسیار طولانی است؛ خصوصاً در سیاست. این خانواده همچنین درگیر موضوعات متعددی، از جمله چند پرونده‌ پیچیده حقوقی، است.

اما اگر خانواده ترامپ بتواند از این مشکلات جان سالم به در ببرد، یا آنها را به تأخیر بیندازد، خودتان را آماده کنید.  همه‌گیری کرونا باعث شده است که رقابت‌های انتخاباتی تنگاتنگ باشد. اما این امر فرزندان ترامپ را از شرکت در انتخابات سال‌های آینده منصرف نمی‌کند.