رقابت جو جویس بزرگ مقابل دنیل دوبویس دینامیت برای کسب عناوین قهرمانی سنگین‌وزن بریتانیا، اروپا و کشورهای مشترک‌المنافع شامگاه شنبه در وست‌مینیستر سزاوار رینگی با سه طناب، دود سیگار در اطراف سکو و مردانی با کلاه‌های نمدی کثیف به دور آن است. 

اما هر دوی این ورزشکاران مبارزانی مدرن و دقیق هستند، هر دو تاکنون شکست نخورده‌اند، هر دو بسیار مورد تبلیغ قرار گرفته‌اند و از هر دو انتظار می‌رود به نحوی مدرن به پیروزی در مسابقات خود ادامه دهند و نهایتا عنوان قهرمانی را کسب کنند. البته که وقتی هر یک از آن‌ها قدم در راه این ورزش گذاشت و به مبارزی حرفه‌ای مبدل گشت، می‌دانست که بالاخره زمان آن خواهد رسید که در مبارزه‌ای واقعی شرکت کند و معلوم شود چقدر بیشتر می‌تواند در دسته سنگین‌وزن به راه خود ادامه دهد. با این حال خط و مشی ورزش بوکس مدرن این است که محافظت از خود را تشویق می‌کند: «بدون شکست باقی بمان و فرصت ضربه زدن بیاب» اما این مسابقه علیه این شعار مدرن است و یکی از نادرترین مبارزه‌های تاریخ مدرن این ورزش خواهد بود، مبارزه‌ای که خطرات آن به راحتی از پس جوایزش عبور می‌کند. 

قدیم‌ها وقتی دو مشت‌زن سنگین‌وزن در مسابقه‌ای مانند این به مصاف هم می‌رفتند، هر یک قبل‌تر چند مسابقه را باخته بود، در چند جنگ شرکت کرده بود، هواداران خود را جمع کرده و نهایتا توانسته بود از روی بندهای رینگ ورزشگاه هارینگی، رویال آلبرت هال، یا امپایر پول در ومبلی عبور کند و به آن مسابقه وارد شود. آن‌ها زخم‌هایی بر چهره و بدن خود داشتند و درد و کوفتگی در سراسر وجودشان و در مسابقات کوچک حومه شهرها شرکت می‌کردند. واقعا که ورزش بوکس روزی ورزشی معصوم بود. 

در این مسابقه دوبویس به عنوان قهرمان بریتانیا به رینگ وارد خواهد شد و جویس عنوان قهرمانی کشورهای مشترک‌المنافع را در دست دارد و عنوان قهرمانی اروپا دست هیچ کس نیست، اما در مسابقه‌ای که احتمالا مشهورترین مبارزه برای عنوان قهرمانی دسته سنگین‌وزن در بریتانیا بود، جو برگر که تازه ۲۱ساله شده بود، دو باخت را در کارنامه خود داشت و به مصاف هنری کوپر می‌رفت که آن شب برای بار چهاردهم و آخرین بار مبارزه خود را در ورزشگاه امپایر پول باخته بود. سال ۱۹۷۱ بود و مبارزه بر سر هر سه عنوان قهرمانی رخ می‌داد، در رینگ باستانی آن زمان، سه طناب دور رینگ را احاطه کرده بود و دود سیگار کل سالن را فرا ‌گرفته بود. آن مسابقه ۱۵ دور سیل‌آسا به طول انجامید و به شدت احساسی بود. خوشبختانه دوبویس و جویس قرار است برای ۱۲ دور به مصاف هم بروند. 

کوپر آن شب چیز کمی برای از دست دادن داشت، شهرت و علاقه ملت به او تضمین شده بود، اما در همین حال برگر پشیمان بود که این مبارزه را قبول کرده است چرا که با شکست دادن قهرمان کشور به چهره‌ای منفور در میان شهروندان بریتانیایی مبدل گشت. با وجود این اما آن مبارزه برگر را به مبارز بهتری تبدیل کرد. 

در سال ۱۹۹۱، دوباره در رینگ ومبلی، گری میسون به لینوکس لوئیس در مبارزه‌ای باخت که فقط برای میکی داف، برنامه‌ریز زیرک ولی لجباز گری میسون معنی داشت. میسون تا آن زمان در سن ۳۵ سالگی بدون باخت بود و به قهرمان بریتانیا تبدیل شده بود، او در صدر رتبه‌بندی‌ها قرار داشت و باید به مبارزه سر عنوان قهرمانی می‌ر‌فت. لوئیس تنها ۲۵ سال سن داشت و در ۱۴ مسابقه خود بدون باخت باقی مانده بود ولی به گفته داف بسیار بد به دست فرانک مالونی مدیریت می‌شد. آن شب مبارزه بی‌نظیری بود و تماشای آن از فاصله دو متری کنار رینگ کار سختی بود. لوئیس وقتی برنده بازی شد که میسون از حرکت کردن باز ایستاد و پیش‌تر هم در دور هفتم مسابقه با ضربه‌ای بینایی یکی از چشمان خود را از دست داد، لوئیس سال بعد عنوان قهرمانی بوکس دنیا را از آن خود کرد. میسون از جراحت چشم خود در این مبارزه رنج بسیار برد، دیگر نتوانست مجوز بوکس بازی در بریتانیا دریافت کند و قبل از ناپدید شدن برای همیشه، تنها دو بار در آمریکا به رینگ بوکس رفت. داف ثروت زیادی را در این مسابقه از دست داد و این مسابقه لوئیس را به بوکسور بهتری تبدیل کرد و مالونی را برای ادامه زندگی تامین کرد. 

در ۲۰۱۵، آنتونی جاشوا خطر مبارزه با دیلیان وایت را به جان خرید، هر دو بدون شکست بودند و مبارزه بر سر عنوان قهرمانی بریتانیا بود. جاشوا مبارز محبوب‌تری بود و انتظار می‌رفت برنده بازی باشد که شد. مبارزه او برای کسب عنوان قهرمانی دنیا سال بعد اتفاق افتاد و وایت مجبور شد هزار روز صبر کند چرا که به عنوان رقیب اصلی نادیده گرفته شد. در تابستان وایت دوباره همه چیز را به مخاطره انداخت و به مصاف الکساندر پوتکین رفت و با ضربه مشت او از هوش رفت و به همین دلیل باید به انتظار خود ادامه دهد. 

به من اعتماد کنید، باخت در مسابقات اصلی سنگین‌وزن اتفاقی خطرناک است. 

جویس و دوبویس از رقبای اصلی واقعی این ردیف وزنی در گروهی هستند که پر است از مبارزان جوان شکست‌نخورده. آن‌ها همواره با هم کُری داشته‌اند و برای یکدیگر رجز می‌خوانند و روی نام افرادی که شکست داده‌اند برای خود اعتبار می‌سازند و آماده می‌شوند تا روز و شبی برسد که تایسون فیوری، جاشوا و دیگر مبارزان مشهور و جدی سنگین‌وزن آماده شکست خوردن شوند. بی‌تردید طی چند سال آینده کودتایی آهسته در دسته سنگین‌وزن ورزش بوکس اتفاق خواهد افتاد. این اتفاقی قطعی است و وقتی غول‌ها به زمین بیفتند، برنده مسابقه دوبویس و جویس نیز بخشی از گروه تعقیب‌کننده خواهد بود. 

برنده مسابقه شنبه به مسابقه سازمان جهانی بوکس برای کسب عنوان قهرمانی دعوت می‌شود، کمربندی که جاشوا در ماه دسامبر از آن دفاع کرد. سازمان جهانی بوکس می‌خواهد مسابقه‌ای را بین اولکساندر اوسیک و جاشوا ترتیب دهد اما دوبویس را هم به عنوان جایگزین او خواهد پذیرفت. فرانک وارن، دست‌اندرکار مسابقه شنبه تاکید کرد: «اگر جاشوا کمربند خود را از دست بدهد من مسابقه‌ای را برای دنیل مقابل اوسیک ترتیب می‌دهم.» 

به یاد داشته باشید که جاشوا از پیش قرارداد دو مبارزه با فیوری را برای سال بعد امضا کرده است و فعلا این برنامه او است. با این حال، فیوری هم کار ناتمامی را درباره مسابقه سومی با وایلدر دارد که برنامه‌ریزی شد، لغو شد و اکنون دوباره سر زبان‌ها افتاده است. این گونه به هم ریختگی و آشوب در دسته سنگین‌وزن چیز جدیدی نیست اما با وجود تیم‌های حقوقی و شبکه‌های تلویزیونی رقیب قطعا دچار پیچیدگی‌های بیشتری نسبت به قبل شده است و بازیکنان جنجالی سابق نیز تاثیر خود را بر این ورزش اعمال کرده و باب آروم که تقریبا ۹۰ سال دارد هنوز از تصمیم‌گیرندگان اصلی است. همچنین با فروپاشی مسابقات دروغ‌های فراوانی به این بحث بی‌انتها شکل خواهد داد و دلایلی پوچ ارائه خواهد شد. با وجود این، باعث آرامش خاطر است که دو بوکسور اصلی این دسته به راحتی قابل تشخیص هستند: فیوری و جاشوا باید به مصاف هم بروند. 

وقتی این دسته وزنی باز شود، وقتی نتیجه مبارزه فیوری و جاشوا روشن شود، وقتی که گروه جوان شکست‌نخورده هم جایگاه خود را بیابد، سرگرمی بسیاری با مبارزانی نظیر تونی یوکا، افه آجاگبا، جویس، دوبویس، فیلیپ هرگویچ و حدود پنج نفر دیگر خواهیم داشت که همه خواهان مسابقه گرفتن هستند. وایلدر برای زمانی طولانی مسابقه خواهد داد و همچنین وایت و پوتکین. اوسیک هم به همین زودی‌ها جایی نخواهد رفت، دسته سنگین‌وزن در حال حاضر استثنایی و پر از مبارزانی قهار است. 

دوبویس و جویس خطر را به جان خریده‌اند و در حالی که مسابقه آن‌ها سه تاریخ متفاوت داشت، طی این قرنطینه قدم پیش نهادند تا رویاهای خود را زنده نگه دارند و ادعای جسورانه خود را با حضور در رینگ و به نمایش گذاشتن ورزشی که همه ما عاشقش هستیم، اثبات کنند. این جنگ افکار و ارزیابی سختگیرانه و یک سرگرمی بی‌پایان است. بازنده واقعا می‌بازد، این شعار را فراموش کنید که «هیچ کس نمی‌بازد»، این پایان ظالمانه دسته سنگین‌وزن است. برنده مسابقه شنبه به سرزمین موعود قهرمانان سنگین‌وزن و ثروت و افتخارات نزدیک و نزدیک‌تر خواهد شد. اما بازنده باید کمد خود را خالی کرده و کوله به دوش تمام راه آمده را آهسته به عقب بازگردد. 

این خطر واقعی مسابقاتی نظیر این مورد است، واقعیتی خاموش و ناگفته، عناوین قهرمانی بریتانیا، اروپا و کشورهای مشترک‌المنافع وسوسه‌انگیز است، اما تنها موارد تکمیلی پر زرق و برق در انتهای شبی به یاد ماندنی خواهد بود.