متاسفانه در طول تاریخ تجاوز، خشونت جنسی و اجبار همواره بخشی از درگیری‌های مسلحانه بوده است. چنین سوءاستفاده وحشتناکی از زنان و دختران جوان حتی تا امروز نیز ادامه دارد که اغلب منجر به دهه‌ها زجر کشیدن، شرم و ننگ قربانیان شده است و باعث تشدید تنش‌ها بین جوامع و حکومت‌ها می‌شود.

به‌‌رغم تمام تلاش‌ها از زمان جنگ جهانی دوم برای برقرار کردن رویه قضایی جهانشمولی علیه جرایم مختلف جنگی، برقراری عدالت برای قربانیان، حتی اگر هم زمانی  تحقق یابد، ممکن است سال‌ها به طول انجامد.

طی جنگ جهانی دوم، اشغال بسیاری از کشورهای شرق دور به دست ژاپن باعث وقوع جرایم وحشتناکی علیه زنان شد. هزاران زن کره‌ای مجبور به روسپی‌گری برای سربازان و سایر کارمندان ژاپنی شدند که عبارت «زنان سهل» حسن‌تعبیری برای آن‌ها است.

به دهه‌ها فعالیت مداوم از سوی دولت‌های پی در پی کره جنوبی نیاز بود تا بتوانند بالاخره در این زمینه‌ پوزشی از جانب ژاپن دریافت کنند. بهانه دولت ژاپن آن بود که بسیاری از قربانیان مستقیم این حوادث از آن زمان تاکنون درگذشته‌اند. اما برای بسیاری از قربانیان و فرزندان‌شان این مبارزه هنوز ادامه دارد. همین اواخر دادگاهی در کره جنوبی به پرداخت غرامت علیه دولت ژاپن در ارتباط با سوءاستفاده از «زنان سهل» رای داد، ولی استدلال کرد که موضوع پرداخت این وجه پیشتر طی مذاکرات و توافق انجام شده با سئول رفع شده است.

اما در همان حال که دولت کره جنوبی به گونه‌ای ستودنی به حمایت از قربانیان سوءاستفاده جنسی در جنگ در کشور خود می‌پردازد، واکنش آن به اتهامات درباره خشونت جنسی سربازان ارتش خود کاملا با این رویکرد در تضاد است.

طی جنگ ویتنام (از ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۵) کره جنوبی یکی از بزرگ‌ترین شرکای نظامی ایالات متحده بود. مجموعا ۳۲۰ هزار نفر از نیروهای نظامی آن‌ها در این جنگ شرکت کردند. ادعا می‌شود که طی خدمت آنها، بسیاری از سربازان کره جنوبی و سایر کارمندان به سوءاستفاده جنسی از زنان ویتنامی دست برده و به آنها تجاوز کرده‌اند؛ قربانیانی که برخی از آنها در آن زمان ۱۲ یا ۱۳ سال داشتند. برخی از تخمین‌ها آمار زنان ویتنامی قربانی تجاوز را ده‌ها هزار نفر عنوان می‌کند. از قرار معلوم، امروز هنوز ۸۰۰ تن از آنان زنده هستند.

در نتیجه آن اقدامات، بسیاری از آن زنان کودکانی به دنیا آوردند که «لای دای هان» لقب گرفتند که در زبان ویتنامی یعنی «خون مرکب» یا «التقاطی» و باعث شد که در زندگی خود همواره زیر سایه ننگ هویت دوگانه خود باشند. این اقدامات غیرقابل بخشش باعث ویرانی جوامع محلی و تسریع امری شد که به سال‌ها زجر و سکوت فرزندان آن قربانیان انجامید.

به عنوان رئیس گروه پارلمانی تمام احزاب ویتنام، من با اعضایی از جامعه «لای دای هان» ملاقات کرده‌ام. آنها همواره در حاشیه جامعه زندگی کرده‌اند و عمدتا در مناطق روستایی فقیر سکونت داشته‌اند و با تبعیض در اجتماع و عدم دستیابی به آموزش و سایر خدمات اساسی مواجه بوده‌اند. امروز جامعه لای دای هان در حال فعالیت برای به رسمیت شناختن آن اقدامات از جانب کره جنوبی، تحقیقی در این باره، و شاید دریافت یک معذرت‌خواهی هستند. این زنان آشکارا گفته‌اند که به دنبال جبران خسارت مالی نیستند، بلکه خواهان جبران خسارت اخلاقی و آبروی ریخته خود هستند. امید است که چنین پوزشی به این زنان مسن اجازه بدهد درباره آن حوادث به آرامش و سرانجامی برسند و روند بهبود آنان آغاز شود.

متاسفانه، تا امروز کره جنوبی اتهامات علیه سربازان خود را به رسمیت نشناخته و تحقیقاتی هم در این زمینه به راه نینداخته است. گرچه برای هر کشوری سخت است که بپذیرد سربازانش مرتکب چنان جرایمی شده‌اند، اما ملت‌ها وظیفه دارند مسئولیت اقدامات خود را بپذیرند و مطمئن شوند که درباره اتهامات تحقیق می‌شود و مدارک به گونه‌ای بی‌طرفانه بررسی می‌شود. آشکار است که کره جنوبی به این راه‌حل‌ها احترام می‌گذارد؛ کما این که از اقدامات اخیر آنها برای دریافت غرامت برای «زنان سهل» معلوم است. با این حال، این کشور نباید چشم خود را به روی اتهاماتی که علیه سربازانش مطرح است، ببندد.

بریتانیا از کشوران پیشرو در زمینه پایان دادن به خشونت جنسی در جنگ برای همیشه است. لندن میزبان اولین سری از طرح جلوگیری از خشونت جنسی بود و اولین نشست جهانی برای پایان دادن به خشونت جنسی در جنگ، در سال ۲۰۱۴ در این شهر برگزار شد. به عنوان یک کشور، ما نقشی قابل‌توجه در مبارزه علیه خشونت جنسی ایفا کرده‌ایم و به مسئولیت خود در حمایت و تقویت از اقدامات بین‌المللی آگاه هستیم. این وظیفه ما است که به راهنمایی اقدامات بین‌المللی ادامه دهیم تا شاهد حذف کامل ارتکاب خشونت جنسی در جنگ باشیم. ما باید از دولت‌ها بخواهیم تا برای حمایت از تمام قربانیان وارد عمل شوند. به رسمیت شناختن و حمایت از برخی از قربانیان در حالی که دیگران را نادیده می‌گیرید، حاکی از این است که ما در دوران عدالت انتخابی زندگی می‌کنیم و پیامی مشکل‌ساز به جامعه بین‌المللی می‌فرستد با این مفهوم که  معافیت از مجازات ممکن است بر عدالت غلبه کند.

اما از دوستان خوب خود در کره جنوبی می‌خواهیم تا اتهامات خشونت جنسی علیه سربازان خود را به رسمیت بشناسند و درباره آنها تحقیق کنند. با انجام این کار نه تنها به زنانی مسن اجازه خواهند داد به صلح و آرامشی که سزاوارش هستند دست یابند، بلکه همچنین باعث تقویت ارزش‌های کره جنوبی می‌شود و پیامی روشن را به سایر جهان می‌فرستد.

بیایید دست به دست هم دهیم تا بالاخره به زجر جامعه لای دای هان پایان دهیم، به حمایت از قربانیان خشونت جنسی برخیزیم و کاری را انجام دهیم که از نظر اخلاقی درست است. به رسمیت شناختن کره جنوبی از طریق انجام تحقیقاتی مستقل نه تنها باعث تسکین قربانیان می‌شود، بلکه اعتماد شهروندان را به نظام دادگستری کشور نیز تقویت می‌کند و ما را یک قدم به محو کامل خشونت جنسی در جنگ برای همیشه نزدیک‌تر خواهد کرد.

وین دیوید نماینده مجلس از حزب کارگر از شهر کائرفیلی و رئيس گروه پارلمانی تمام احزاب ویتنام است.