التون جان، بیست و نه سال پرهیز از اعتیاد را جشن گرفته است. او در پستی ساده و صمیمی در رسانه‌های اجتماعی، خود را در دوران نبردش با اعتیاد، «مردی درهم‌شکسته» توصیف میکند.
خالق و اجرا‌کننده ترانه «شمعی در باد» (Candle in the Wind) با صراحت در باره سال‌ها پیکار خود با اعتیاد به مواد مخدر و الکل سخن گفته است. روایت آن پیکار، به‌تازگی در زندگی‌نگاره موزیکال او با عنوان Rocketman، مستند شده است.
روز دوشنبه، التون جان در رسانه‌های اجتماعی عکسی از یک «مدال» را منتشر کرد که از طرف نهاد خیریه موسوم به «الکلی‌های ناشناس»، به نشانه تقریبا سه دهه پرهیز از مشروبات الکلی به او اعطاء شده است.
او در یادداشت همراه آن مطلب که در توییتر و اینستاگرام به اشتراک گذاشته شد، نوشت:«۲۹ سال پیش در چنین روزی، من مردی درهم‌شکسته بودم.»
او در ادامه از «مردم ازخودگذشته»ای سپاسگزاری کرد که از او در دوران پرهیز از الکل حمایت کرده بودند، و یادداشتش را با این جمله به پایان رساند، «تا ابد سپاسگزارم.»
مدال «نهاد خیریه الکلی‌های ناشناس» در آن عکس، به اعضایی اهدا می‌شود که با پرهیز از صرف الکل، برنامه بهبود ۱۲ گامی کمک دوجانبه را تکمیل می‌کنند. شعار نهاد «الکلی‌های ناشناس» این است:«باخودت صادق باش. وحدت، بهبود و خدمت»
پست التون جان، چندین پیام پشتیبانی از جانب طرفداران و هنرمندان و شخصیت‌های مشهور دریافت کرده است.
سام تیلور جانسون، کارگردان و هنرمند، در پای پست اینستاگرام التون جان نوشت، «دوستت دارم»، و لیز هرلی چند «قلب» پست کرد.
یک طرفدار التون جان نوشت: «تو یک اسطوره کامل هستی.»
دیگری نوشت:«تبریک التون!!! بابت تمام دستاوردهایت بسیار خوشحال هستم! سال‌های طولانی شادی برایت آرزو می‌کنم.»
پیشتر، در اوایل سال جاری، التون جان (که نام واقعی‌اش «رجینالد کنت دوایت» است) در مصاحبه‌ای با مجله Varietyدر فستیوال فیلم کان درباره تلاش‌های خود در نبرد با اعتیاد به مواد مخدر سخن گفت.
او به آن نشریه گفت: «نحوه زندگی من، پرواز با هواپیمای استارشیپ، اقامت در خانه‌های زیبا، خرید مداوم، یک زندگی عادی نبود.»
«انقباض داشتم، غش می‌کردم، روی کف اتاق پیدایم می‌کردند، به تخت برم می‌گرداندند، نیم ساعت بعد دوباره همان آش و همان کاسه. وضعیت ابلهانه و جنون‌آمیزی بود.
«من جان به‌در برده‌ام. از خیلی چیزها جان به‌در برده‌ام. زندگی پر از دشواری است، حتی وقتی هشیار باشی. حالا می‌توانم از پس آنها برآیم، زیرا مجبور نیستم فرار کنم و مخفی شوم.»
جان در مصاحبه‌ای با دیلی تلگراف گفت که تماشای زندگی‌نگاره موزیکالش را، که در آن تار‌ون آگرتون نقش او را بازی میکند، «دشوار» یافته است.
او در آن مصاحبه گفت: «زندگی من این‌گونه بود، نمی‌خواهم رویش سرپوش بگذارم.»
«و دیدنش دشوار است، زیرا فکر کردم، خدای من، نمی‌خواهم به آن نقطه بازگردم. خدا را شکر، از آن رها شدم.»
وی افزود که با تبعات شهرت نیز سال‌ها دست وپنجه نرم کرده است.
و در ادامه گفت:«موفقیت عالی بود، ولی دیگر نمی‌توانستم ازپس آن برآیم. آدم نمی‌تواند جنبه‌های بد را سوا کند.»
© The Independent
