روز پنجشنبه، چین موفق شد «ماژول» (نوعی سازه برای فضا) اصلی ایستگاه فضایی‌اش به نام «تیانهه» (هماهنگی آسمانی)، به وزن ۲۲ تن را به فضا بفرستد که در برنامه اکتشاف‌های فضایی این کشور، نقطه عطف مهمی به شمار می‌آید.

قرار است این سازه ۱۷ متری محل زندگی حداکثر سه فضا‌نورد در «سی.اس.اس»، ایستگاه فضایی چین، باشد و مرکز واپایش، نیروگاه، سامانه رانش و سامانه پشتیبان حیات این ایستگاه در آن قرار دارد. این ماژول از پایگاه فضایی ساحلی ونچانگ چین و با موشک سنگین‌بر لانگ مارچ ۵‌ب، به فضا فرستاده شد.

به گزارش رسانه‌های چینی، ماژول اصلی ۴۹۰ ثانیه بعد از پرواز از طبقه اول موشک جدا شد و حدود یک ساعت بعد از پرتاب نیز آرایه‌های خورشیدی (مجموعه‌ای از پنل‌های خورشیدی) آن به کار افتاد.

به گزارش اسپیس نیوز، قرار است این ماژول در مداری در ارتفاع ۳۷۰ کیلومتری از زمین مستقر شود.

دو ماژول اصلی دیگر که دارای ابزارهای علمی برای آزمایش‌های ستاره‌شناسی، پزشکی فضایی، زیست‌فناوری، فیزیک سیالات کم‌گرانشی و فناوری‌های فضایی‌اند، نیز در آینده نزدیک به فضا پرتاب می‌شوند.

ابعاد ایستگاه فضایی چین یک ششم ایستگاه فضایی بین‌المللی (آی.اس.اس) است و قرار است تلسکوپی فضایی در رده تلسکوپ هابل به نام ماژول نوری «ژونتیان» هم در مدار به آن ملحق شود.

چین در نظر دارد با ۱۱ ماموریت در دو سال آینده و انجام دو پرتاب دیگر در اواخر ماه مه و ژوئن، ایستگاه فضایی‌اش را ساماندهی کند. با انجام این ماموریت‌ها، ساخت ایستگاهی ۶۶ تنی که سه ماژول در مدار زمین دارد، تکمیل خواهد شد.

از آنجا که چین، عضو برنامه ایستگاه فضایی بین‌المللی نیست، از دهه ۹۰ میلادی کوشیده است تا ایستگاه فضایی دائمی خود را بسازد و آمریکا هم اغلب با ماموریت‌های فضایی چین، به دلیل پنهان‌کاری و ویژگی‌های نظامی آن‌ها، مخالف بوده است.

با پیشرفت‌های اخیر در برنامه‌های فضایی از جمله دو فرود موفقیت‌آمیز در کره ماه و برقراری رابطه قوی و فزاینده با سازمان فضایی روسیه (روسکوموس)، چین توانسته است به ساخت ایستگاه فضایی خود نزدیک شود.

چین پیش از این و در سال ۲۰۱۱، اولین ایستگاه فضایی سرنشین‌دار خود به نام «تیانگونگ-۱» را به فضا فرستاد اما در گذر زمان، مدار این ایستگاه تغییر کرد و مقام‌های چینی در سال ۲۰۱۶ اعلام کردند که کنترل آن را از دست داده‌اند.

 عملکرد «تیانگونگ-۲»، از ایستگاه قبلی بهتر بود و به دو فضانورد امکان داد که به‌مدت ۳۰ روز در مدار زمین درباره تشعشع‌های فضایی و بی‌وزنی تحقیق کنند اما این ایستگاه نیز بنا بر برنامه قبلی، در سال ۲۰۱۹ غیر فعال شد.

ایستگاه فضایی جدید چین یازدهمین ایستگاه فضایی سرنشین‌دار و نخستین ایستگاه فضایی دائمی این کشور خواهد بود که فضانوردان به‌مدت طولانی یعنی دست‌کم ۱۰ سال در آن مستقر خواهند بود.