وقتی درباره دامن حرف می‌زنیم اول‌ازهمه باید این را روشن کنیم که دامن لباس زنانه نیست و مردها همیشه شلوار پوش نبوده‌اند. همین‌الان در جاهای مختلفی از دنیا مردهایی هستند که دامن یا چیزی شبیه به آن به پا دارند و لزوماً هم اسکاتلندی نیستند.

شلوار قدمتی چندین هزار ساله دارد اما با وجود قدمت طولانی تا قرن‌ها این لباس از لحاظ برش و الگو پیشرفت زیادی نکرده بود و در اغلب جاها به‌صورت گشاد با پاچه‌های جمع شده در حقیقت صورت دیگری از دامن‌شلواری‌های امروزی بود. تا اینکه خیاط‌ها به مهارت دوخت خشتک‌هایی شبیه آنچه الآن در شلوار می‌بینیم دست پیدا کردند و این دستاورد باعث شد بتوانند شلوار را در ناحیه نشیمن‌گاه تنگ‌تر و اندازه بدن برش بزنند. از آن به بعد مردان علاقه بیشتری به پوشیدن این قطعه از لباس پیدا کردند اما هرگز دامن را به طور کامل کنار نگذاشتند و هنوز هم این قطعه از لباس در کمد مردهای زیادی در جهان پیدا می‌شود.

بااین‌وجود مردهای دامن پوش نمی‌توانند به راحتی در میان هفته‌های مد دنبال مدل مورد علاقه‌شان بگردند.

حتی تلاش‌های ژان پل گوتییر و دامن کراواتی معروفش در مجموعه بهار ۲۰۰۲ جنبشی را در فرهنگ پاپ ایجاد نکرد؛ اما از فصل بهار ۲۰۱۸ به بعد کم‌کم دامن‌ها در مجموعه لباس مردانه موردتوجه قرارگرفته‌اند.

با بالا گرفتن توجه عمومی و مخصوصاً نسل قرن بیست و یکم با جنبش‌های ضد کلیشه‌های جنسی‌شان به نظر می‌آید که مردان جوان بیشتری با خریدن و پوشیدن دامن، قانون نانوشته «لباس مردانه یعنی کت‌وشلوار جیمز باندی» را بشکنند  و بگویند حتی جیمز باند ( شان کانری) هم دامن  کیلت پوشید.

حرکت این مردان جوان  کاری شبیه زنان در آغاز قرن بیستم است که ملامت‌ها را به جان خریده و با وجود تمام مخالفت‌ها پیراهن‌های دامن پفی را کنار گذاشته و کت‌وشلوار پوشیدند.